به گزارش خبرنگار مهر، نرخ اقامت در بوم گردی‌های کشور همیشه مورد مناقشه بوده است برخی، این نرخ‌ها را غیر واقعی می‌دانند و اعلام می‌کنند که با نرخ هتل‌ها برابری می‌کند در حالی که خدمات هتلی نمی‌دهند اما در مقابل، عده‌ای دیگر می‌گویند که خدماتشان کمتر از هتل نیست با این تفاوت که این خدمات شکل سنتی دارند ولی از کیفیت مناسبی برخوردار هستند.
از سوی دیگر متولیان بوم گردی‌ها می‌گویند هیچ اقامتگاه مجوزداری بیشتر از نرخ واقعی نباید از مسافر هزینه بگیرد اگر این اتفاق می‌افتد، توسط اقامتگاه‌های غیر مجاز انجام می‌شود.
مسافران هم می‌گویند که نرخ اقامت حتی در اقامتگاه‌های مجوزدار، با امکاناتی که می‌دهد یکسان نیست مثلاً اقامتگاه بوم گردی درجه یک واقعاً خدمات درجه یک ندارد بنابراین، نرخ آن هم واقعی نیست.
این اصلی ترین مشکل بین مسافران و مدیران بوم گردی است. تنها راه چاره آن هم ارزیابی و درجه بندی اقامتگاه‌هاست. تا زمانی که براساس خدمات داده شده، درجه داده نشود، نرخ این اقامتگاه‌ها هم واقعی نخواهد بود.
چند سالی از ارزیابی اقامتگاه‌ها گذشته و هنوز وزارت میراث فرهنگی اقدامی برای آن انجام نداده است. این در حالی است که دستورالعمل آن از سوی جامعه بوم گردی اعلام شده است.
در این باره، یاور عبیری رئیس جامعه انجمن‌های حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم گردی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفت: در حال حاضر ارزیابی بوم گردی‌ها انجام نشده است اگر این اتفاق بیفتد بهتر می‌توان نرخ اقامتگاه‌های بوم گردی را مشخص کرد. چون آن زمان درجه هر اقامتگاه معین شده است و طبق درجه می‌تواند نرخ گذاری کند.
وی گفت: برخی ویژگی‌ها در درجه اقامتگاه‌ها تأثیر می‌گذارد مثلاً اتاقی که درجه یک گرفته در اتاق، سرویس بهداشتی دارد یا امکانات رفاهی بیشتری را نسبت به اقامتگاه درجه دو در اختیار مسافر می‌گذارد. ما در زمان درجه بندی به پایداری محلی، المان‌های سنتی و برگزاری برنامه‌های جانبی اهمیت می‌دهیم اگر این موارد را رعایت کرده باشند، روی درجه آنها تأثیر می‌گذارد.
عبیری بیان کرد: درجه بندی‌ها از قبل توسط سازمان میراث فرهنگی وقت انجام شده است و متفاوت است. اگر دوباره ارزیابی انجام شود، حتماً درجه‌ها تغییر می‌کند و ممکن است برخی درجه نگیرند یا از رده خارج شوند.
وی گفت: ما موافق با بسیاری از درجه‌ها داده شده توسط میراث فرهنگی نیستیم. چون دقیق اجرا نشده است و کارشناس مربوطه سلیقه‌ای درجه داده است. ما می‌بینیم که در یک استان اقامتگاه‌های درجه سه زیادی دارد درحالی که برخی از آنها درجه دو بوده‌اند. یا اینکه برخی آیتم‌ها را هنگام درجه بندی لحاظ نکردند. به همین دلیل است که الان می‌بینیم اقامتگاهی در حد درجه یک نیست اما نرخ درجه یک را می‌گیرد چون میراث فرهنگی این درجه را به آن داده است.
این مدیر بوم گردی بیان کرد: دستورالعمل ارزیابی بوم گردی‌ها را دی ماه سال گذشته به وزارت میراث فرهنگی داده‌ایم و قرار شد نهایی شود اما هنوز این اتفاق نیفتاده است. پس از تصویب، شرکت‌های تطبیق به ارزیابی می‌پردازند و در این راستا انجمن و وزارت دخالتی ندارند. پس از آن به نظرم بهتر است که نرخ اقامتگاه‌ها شناور باشد.