خبرگزاری مهر، گروه استانها: هنوز هم در گوشه و کنار مازندران انگشت شمار معلمانی وجود دارند که برای تعلیم و تربیت دانش آموزان، سختی رودخانه نوردی و پیمایش کوه‌های بلند را به جان می خرند تا چراغ معلمی را روشن نگه دارند، اما قصه باباعلی، افسانه و داستان نیست. حکایت معلمی است که هر روز ۱۰ تا ۱۵ کیلومتر پای پیاده از خانه تا مدرسه می‌رفت تا به سه دانش آموز روستای ارات بن سوادکوه درس بیاموزد.
باباعلی قاسمی، نامش روی دفتر دل مردمان مناطق محروم سوادکوه حک شده است، معلمی که در ۳۰ سال خدمت خود در آموزش و پرورش در روستاهای زیادی آموزگار بود و این این معلم فداکار به نیکی یاد می‌شود.
مدرسه ارات بن سوادکوه و اهالی آن و روستاهای همجوار باباعلی را به خوبی می‌شناسند، هر روز ساعت‌ها پیاده روی و کوهنوردی می‌کرد تا به مدرسه برسد و این معلم فداکار امسال بازنشسته شده است اما نامش در تاریخ کوهستان می‌درخشد.
وی می‌گوید: هر روز ۱۵ کیلومتر پیاده از دل کوه‌های و سینه کش جاده‌های پرفرازونشیب و مالرو و میان بر از شیرکلا خود را به ارات بن می‌رساندم تا به سه دانش آموزم درس بدهم.
نام بیشتر دانش آموزان دوره معلمی را می‌داند و از اینکه برخی از آنها امروز برای خود جایگاهی دارند، خوشحال است، ارات بن ایستگاه آخر درس این معلم بود و می‌گوید: بیشتر اهالی منطقه به شهر کوچ کرده‌اند و مدرسه در سال‌های آخر فقط چند دانش آموز داشت که برای آموزش‌ها به روستا می‌رفتم.
روزانه سه ساعت برای رسیدن به مدرسه پیاده روی می‌کردم
وی که ۳۰ سال به عنوان آموزگار چندپایه در روستاهای محروم و دورافتاده سوادکوه تدریس کرده است، ادامه می‌دهد: چون وسیله نقلیه ای نداشتم مجبور بودم هر روز مسیر ۳ ساعته روستا تا مدرسه را پیاده طی کنم.
کلاریجان، مِمشی، کارمزد، شیرکلا، مومِجی‌خِل، لَله‌بند و روستای ارات‌بن از جمله مناطقی بودند که بابا علی در آن معلم بود و می‌گوید: هر روز از جاده‌های پرشیب و راه‌های میان برو و صعب العبور در سرما و گرما خود را به مدرسه می‌رساندم تا قبل از دانش آموزان در مدرسه باشم و در زمستان وقتی در مسیر عبور می‌کردم همه جا تاریک بود و خطر حمله حیوانات درنده همیشه وجود داشت و بارها در مسیر گرگ دیده بودم.
این معلم ۶۰ ساله ادامه می‌دهد: برای آنکه زودتر به مدرسه برسم معمولاً از جاده مالرو و میان بر می‌رفتم و دانش آموزان در دوران تحصیل رضایت داشتند.
بابا علی از سال ۷۷ به استخدام رسمی آموزش و پرورش در می‌آید و قبل از آن به مدت هشت سال حق التدریس بود و می‌گوید: در سال‌هایی که حق التدریس بودم در تابستان حقوق نمی‌گرفتنم مجبور بودم برای تأمین معاش و خرج خانواده شش نفره به کارگری و بنایی بپردازم.
آتنا، ابراهیم و سمیه جزوآخرین دانش آموزان و شاگردان بابا علی بودند که در مدرسه ارات بن سوادکوه از این معلم درس یاد می‌گرفتند، وی به کمبودهای موجود در مدارس دور افتاده اشاره می‌کند و می‌گوید: در زنگ ورزش با بچه‌ها وسطی، هفت سنگ، چشم بندی‌های، قائم موشک بازی می‌کردیم و کمبود امکانات بهانه نمی‌شد تا از ورزش دانش آموزان بزنیم.
باباعلی بازنشست شد اما نگران دانش آموزان مدرسه ارات بن است و می‌گوید: نگران هستم که از تحصیل باز بمانند و یا روستا خالی از دانش آموز شود.
معلمان حال خوشی ندارند
محمد نعیمایی دیگر معلم موی سفید مازندرانی است که در مدارس مختلف شهرستان نوشهر دوران خدمت حدود ۳۰ ساله‌اش را سپری کرده است، با آنکه در آستانه بازنشستگی است همچنان با عشق و علاقه در کلاس‌های درس حاضر می‌شود و به وظیفه معلمی مشغول است. با این حال از حال و روز معلمان و معیشت آنها چندان دل خوشی ندارد و نسبت به رتبه بندی معلمان موضع دارد و معتقد است به خوبی اجرا نشده است.
وی می‌گوید: معلم نباید دغدغه معیشت داشته باشد اما برخی از همکاران مجبور هستند برای گذران زندگی روی اسنپ و تاکسی تلفنی کار کنند و گاه راننده شاگردانشان می‌شوند.
وی با بیان اینکه که باید به آموزش و پرورش و معلم بیشتر رسیدگی شود، گفت: باید از بالا نگاه ویژه به آموزش و پرورش شود و تأسف می خورم گاه فردی در رأس این وزارتخانه قرار می‌گیرد که توانایی لازم را ندارد.
وی گفت: اگر به معلم و مدرسه و آموزش و پرورش توجه شود بسیاری از آسیب‌های موجود در جامعه شاهد نخواهیم بود.
مازندران ۲۲ هزار فرهنگی و معلم دارد و حدود ۵۰ مدرسه نیز دارای دانش آموزان اندک هستند و با این حال معلمانی نظیر باباعلی برای آموزش به این دانش آموزان مشغول فعالیت هستند.
فعالیت ۵۰ مدرسه کوچک
حسین کمالی مدیرکل آموزش و پرورش مازندران با اشاره به اینکه فراهم کردن امکان تحصیل برای تمامی دانش آموزان را جزو وظایف محوله آموزش و پرورش برشمرد و افزود: برای این منظور اکنون حدود ۵۰ مدرسه در استان با کمتر از ۵۰ دانش‌آموز فعالیت دارد.
کمالی تعداد دانش آموزان استان را حدود ۵۲۱ هزار نفر اعلام کرد و ادامه داد: ۲۲ هزار معلم فعال در مدارس استان حضور دارند که در مقایسه با قبل از انقلاب، رشد چشمگیری را شاهد هستیم و همه این موارد، موجب افتخار است.
بیش از چهار هزار مدرسه در مازندران برای تحصیل دانش آموزان فعال هستند.