به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام سید احمد مرتضوی مقدم امروز پنجشنبه در نشست قضات ناظر دیوان عالی با قضات دادگستری استان گیلان اظهار کرد: کشف حقیقت و حکم به حق بسیار دشوار است و قاضی باید تلاش کند تا با بهره‌گیری از بینه و اقرار و شهادت شهود، رأی عادلانه صادر کند.
وی گفت : چندین عامل در حکم دادن به عدل مؤثر است که از جمله می‌توان به انگیزه، توانمندی، ابزار کار و دسترسی به قانون کامل و جامع اشاره کرد.
مرتضوی مقدم گفت: یک قاضی هنرمند می‌تواند با ابتکار و تخصص در هر شرایطی گره کور پرونده‌ها را باز کند و بن‌بست ها را پشت سر بگذارد. قاضی باید در چنین مواردی خطرپذیر بوده و از شجاعت لازم برخوردار باشد.
رئیس دیوان عالی کشور ادامه داد: در صدور آرای قضائی باید مشورت کرد و از سوی دیگر قضات همواره باید خیرخواه مردم باشند و بدانند دنیا و آخرت انسان در گرو خدمت کردن به مردم است.
حجت الاسلام مرتضوی با اشاره به سفرش به گیلان اضافه کرد: هر ساله در راستای نظارت‌های قضائی هیأتی از قضات برجسته و ممتاز دیوان عالی به استانها سفر می‌کنند که این نظارت‌ها بیشتر جنبه آموزشی داشته و تذکرات لازم و مشاوره‌های تخصصی به قضات شعب داده می‌شود.
وی ادامه داد: خوشبختانه قضات مرکز استان گیلان دارای سابقه قضائی بالایی بوده و دادگاه‌های تجدید نظر استان در برآورد نظارت‌های به عمل آمده نسبت به سایر استانها نظارت بهتری بر آرای دادگاه‌های بدوی اعمال کرده‌اند.
حجت الاسلام مرتضوی تصریح کرد: در هر استان، کمیته و هیأتی علمی متشکل از قضات با تجربه و مقبول استان تشکیل شود و معضلات قضائی برای حل و فصل سریع‌تر و دقیق‌تر در این کمیته مطرح شود.
قضاوت بر پایه یقین مؤثر و عادلانه است
«حجت‌الاسلام حمزه خلیلی» رئیس کل دادگستری استان گیلان نیز در این نشست با اشاره به اینکه استان گیلان از مواهب طبیعی متعددی برخوردار و دارای موقعیت جغرافیایی ویژه‌ای است، اظهار کرد: به دلیل همین تفاوت‌های اقلیمی و فرهنگی، نوع آرای قضات این استان می‌تواند متفاوت از سایر استانها باشد.
وی با بیان اینکه رسیدگی عادلانه مبتنی بر تحقیق و رسیدگی فنی و تخصصی است، گفت: قاضی باید علاوه بر طی فرآیند تخصصی و علمی و بهره گیری از نظرات کارشناسان، با توجه به تبعات اجرای یک حکم اقدام به صدور آن نماید.
رئیس شورای قضائی استان داشتن نظم فکری و قضاوت بر پایه یقینیات را از ویژگی‌های مؤثر در صدور حکم عادلانه برشمرد و تصریح کرد: قضاوت قاضی نباید بر مبنای ظن و گمان باشد و تنها در صورت احراز یقین می‌توان حکمی صادر کرد که علاوه بر صحت، حجتی بر آستان عدل الهی باشد.