شاهرود- عملیات فتح خرمشهر اصطلاحاً بیت‌المقدس گفته می‌شود اما نکته اینجا است که این عملیات «الی بیت‌المقدس است» و همین کلمه «الی» است که تفکر حاکم پشت این نام را ماندگار می‌کند.

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: خرمشهر دروازه ورود به ایران بود همان‌جایی که صدام حسین بر روی آن بسیار حساب باز کرد تا جایی که نامش را هم محمره نهاد. شهری استراتژیک در دروازه جنوب غربی کشورمان که چه به لحاظ سوق‌الجیشی و چه به لحاظ انگیزشی می‌توانست حتی تعیین کننده شرایط جنگ باشد.

همانطور که استاندار سمنان در صبحگاه مشترک روز سوم خردادماه نیروهای مسلح استان بیان کرد: بالغ بر ۵۷۸ روز خرمشهر قهرمان در تسخیر دشمن بود اما با حماسه آفرینی رزمندگان در عملیات بیت‌المقدس، فتح شد و یک وجب از خاک کشور به دشمن واگذار نشد همچنین توکل به خداوند متعال و وحدت و انسجام بین نیروهای مسلح ما از مؤلفه‌های اصلی در پیروزی در عملیات بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر بود.

ایستادن با لب تشنه

رزمندگان استان سمنان نیز در این وادی تأثیرگذار بودند ناصر جلالی یکی از رزمندگان عملیات الی بیت‌المقدس درباره آن روز می‌گوید: کیلومترها پیاده روی کردیم آن هم در گرمای اول خردادماه آنقدر مشکل آب داشتیم که دبه‌های ۲۰ لیتری بسیار کمی را بین بچه‌ها تقسیم کرده بودند تا حمل کنند برای چند روز کارمان این شده بود که یک در دبه آب به هر رزمنده بدهیم که آب به بقیه برسد.

جلالی با بیان اینکه یکی از این دبه‌ها در دست من بود، ابراز کرد: آخرین بار شهید دماوندی و شهید ناطقی و دیگران در همان روی جاده تشنه حرکت می‌کردند تا به نزدیکی خرمشهر برسیم کیلومترها و روزها راه رفته بودیم حتی یادم است که شهید چمنی حتی آب را نخورد تا به بقیه برسد یعنی همان یک درب دبه آ را! این‌طور بود که بچه‌ها خودشان را رساندند.

شهید ناطقی شهید اکبر چمنی و شهید محمد حسین دماوندی سه دوستی هستند که در همین عملیات با هم شهید شدند. یکی از هم رزمانشان می‌گفت با هم یک جا یا یک گلوله تانک شهید شدند به طوری که اندازه یک کلاه آهنی از سه نفرشان بیشتر باقی نماند بعداً مشخص شد که چمنی در خاطراتش نوشته خوب است آدم چنان برود که حتی پیکرش هم برنگردد!

اینها گوشه‌ای خاطرات بچه‌های استان سمنان در فتح خرمشهر است عملیاتی که همیشه از غرورآمیز بودنش صحبت می‌شود اما کمتر کسی از سختی‌هایش می‌گوید از اینکه بچه‌های استان سمنان مجبور شدند ۲۰ کیلومتر راه را بدون آب طی کنند و عملاً زمانی که رسیدند جانی نداشتند اما با ندای یا حسین (ع) گویان یکباره به پا می‌خیزند.

آمدیم نبودید!

محمد عباسی راوی دفاع مقدس می‌گوید: روز اعزام برای فتح خرمشهر حتی اسلحه به اندازه کافی نبود و به خیلی‌ها حتی کلاشنیکف ساده هم نرسید. ما حتی کوله آر پی جی هایمان بند سالم نداشت که بچه‌ها آن را به کول بیاندازند و لذا این‌طور ما به دل دشمن زدیم تا خرمشهر را آزاد کنیم.

عباسی با بیان اینکه استحکاماتی که عراق چیده بود مانند خودروهایی که در زمین فرو رفته بودند همه حاکی از آن بود که آمده‌اند تا بمانند، ابراز کرد: عراقی‌ها روی دیوارهای خرمشهر نوشته بودند جعنا لنبقی آمدیم که بمانیم اما یادمان است که یکی از رزمندگان زیرش نوشت: آمدیم نبودید! این نشان از روحیه بالای رزمندگان دارد.

وی با بیان اینکه کم لطفی در حق عملیات می‌شود این است که نام آن را کامل نمی‌گویند درستش الی بیت‌المقدس است و این به نگاه ژرف امام خمینی (ره) باز می‌گردد، گفت: ما می‌خواهیم بستان بازپس‌گیری شود نام عملیات طریق‌القدس گذاشته می‌شود، می‌خواهیم خرمشهر آزاد شود نام عملیات الی بیت‌المقدس نامگذاری می‌شود، این آیا جز شعار راه قدس از کربلا می‌گذرد است؟

چرا «الی» را فراموش کردیم؟

اشاره‌ای که به کلمه «الی» می‌شود در بسیاری از اظهار نظرهای رزمندگان وجود دارد یکی دیگر از رزمندگان فتح خرمشهر به خبرنگار مهر، می‌گوید: اصلاً خرمشهر برای همان کلمه الی فتح شد نمی‌دانم چه شد که این کلمه الی را فراموش کردیم.

محمد هادی نوروزی با بیان اینکه نام عملیات به سوی بیت‌المقدس بود و این از نگاه ژرف امام خمینی (ره) می‌آمد همان امامی که اعتقاد داشت کمربندها را باید محکم بست و تا رفع کل فتنه از دنیا دست از تلاش برنداشت و همین «الی» است که اتفاقاً سبب می‌شود انقلاب اسلامی ما مرجع تمام دردمندان و مستضعفان عالم باشد، ابراز کرد: به نظر من حذف کلمه الی از بیت‌المقدس یک تحریف تاریخی است.

وی با بیان اینکه اگر قرار است بگوییم عملیات بیت‌المقدس اصلاً نگوییم. بگویم فتح خرمشهر یا اگر می‌خواهیم نام عملیات را درست بگوییم باید ذکر کنیم الی بیت‌المقدس، تاکید کرد: تفاوت این دو عبارت تفاوت یک ایدئولوژی حاکم بر تفکر امام خمینی (ره) و دورانی است که خرمشهر آزاد شد و تاکنون نیز ادامه دارد. من از شما خواهش می‌کنم که متن پیام‌های امام خمینی (ره) را درباره عملیات بستان و خرمشهر بخوانید تا متوجه شوید چرا بر روی کلمه الی تاکید داریم.

فتح خرمشهر اما در کنار پیام ایستادگی در کنار مسلمانان جهان و دردمندان عالم که درباره آن صحبت شد، یک پیام دیگر هم داشت و آن هم اراده محکم ایرانیان و همچنین همراهی نیروهای مسلح در کنار هم؛ از ژاندارمری، سپاه تا ارتش و بسیج همه و همه پیر و جوان لر و کرد و بسطامی و شاهرودی و سمنانی و گرمساری، یک دل و همراه، خرمشهر را به آغوش کشور بازگرداندند.

همراهی قوا در خرمشهر

یک رزمنده و تحلیل‌گر مسائل دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن بیان اینکه همراهی قوا در عملیات الی بیت‌المقدس مثال‌زدنی است، گفت: جهان آرا از بسیج، شهید باقری از سپاه و صیاد دل‌ها از ارتش در کنار نیروهای ژاندارمری و بومی‌های مسلح شده خرمشهری، ارتش نیرومند و تفنگ داران دریایی و کلاه سبزهای ارتشی کاری کارستان کردند که ارتش کارکشته عراق فکرش را هم نمی‌کرد.

محسن امینیان با بیان اینکه دشمنان فکرش را نمی‌کردند که این گروه مردمی و جوان و تازه شکل گرفته که حتی در تهیه فشنگ مشکل دارد بتواند این چنین کارستان کند، بیان کرد: عراق آمده بود که بماند و آماده بود که خرمشهر را به لجستیک و پشتیبانی کننده خود در جنگ بدل سازد و بتواند به راحتی ایران را تصور کند لذا بر روی آن حساب ویژه کرده بود.

وی با بیان اینکه عامل اتحاد بین قوا و دل‌های با ایمان ما سبب شد تا صدام به نقشه‌اش نرسد، ابراز داشت: خرمشهر توسط عراقی‌ها به استحکامات اسرائیلی مجهز شده بود سنگرهای مدرن حتی زیر زمینی و لجستیک و … باعث شده تا حقیقتاً بچه‌های ما هم ندانند که باید چه کنند اما یکباره نوری در قلب شهید باقری ایجاد و طرح دور زدن استحکامات عراق و ضربه از جایی که عراق فکرش را هم نمی‌کرد، بیان شود و در نتیجه موفقیت‌آمیز بود.

تجلی ایستادگی

این تحلیل‌گر با بیان اینکه بیش از پنج هزار کیلومتر مربع با دستان خالی آزاد شد، بیان کرد: ما حتی در تهیه فشنگ‌های مورد نیاز کلاشنیکوف هایمان هم مشکل داشتیم و لذا وقتی امام خمینی (ره) بیان کردند که خرمشهر را خدا آزاد کرد واقعاً باید به این امر اذعان داشت.

در نهایت باید گفت خرمشهر تجلی اراده‌ها بود، تجلی ایستادگی‌ها و تجلی باورهای متحد و یکپارچه به ایستادگی در برابر دشمنان؛ فتح خرمشهر حماسه‌ای ماندگار شد که کماکان در ذهن مردم ایران اسلامی به مثابه یک روز پرامید و پر غرور ماندگار است، روزی که رزمندگان استان سمنان نیز در آن نقش ویژه‌ای داشتند.