به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از سازمان حفاظت محیط زیست، مهدی خادم ثامنی مدیر کل دفتر مدیریت پسماند سازمان حفاظت محیط زیست گفت: مرکز منطقه‌ای کنوانسیون‌های بازل و استکهلم مستقر در سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان یکی از مراکز منطقه‌ای در سطح جهان مطابق مصوبه مجلس شورای اسلامی در حوزه مدیریت صحیح پسماندهای خطرناک و مواد شیمیایی مشمول کنوانسیون‌های بازل و استکهلم در منطقه آسیا و اقیانوسیه فعالیت می‌کند.
وی افزود: مرکز منطقه‌ای کنوانسیون‌های بازل و استکهلم در ارزیابی سال‌های گذشته توسط دبیرخانه کنوانسیون‌ها مستقر در ژنو، دارای پایین‌ترین رتبه عملکردی در میان سایر مراکز منطقه‌ای بوده است و موضوع لغو میزبانی ایران و تفویض آن به کشورهای داوطلب منطقه در جلسات بین المللی کنفرانس اعضا کنوانسیون‌های BRS مطرح شد.
مدیر کل دفتر مدیریت پسماند سازمان حفاظت محیط زیست تصریح کرد: به رغم تمام محدودیت‌ها و تحریم‌های ظالمانه بین المللی در چند سال اخیر، اقدامات قابل قبولی در راستای اهداف و وظایف مرکز منطقه‌ای به منظور ارتقای جایگاه بین المللی آن در مجامع عمومی دنیا انجام گرفت و این مرکز در ارزیابی‌های انجام شده در اوایل سال ۲۰۲۳ توسط دبیرخانه به عنوان یکی از مراکز منطقه‌ای برتر با کسب حداکثر امتیاز (۳۳ امتیاز از مجموع ۳۳ امتیاز) برگزیده شد.
وی افزود: ملاک و معیار ارزیابی مبتنی بر عمل به تعهدات منطقه‌ای و بین المللی، توسعه همکاری با کشورهای عضو و غیر عضو، تبادل اطلاعات با سایر مراکز منطقه‌ای، برگزاری جلسات راهبردی و فنی منطقه‌ای و بین المللی، انعقاد تفاهم نامه با مرکز منطقه‌ای چین، انجام پروژه با مشارکت وزارت محیط زیست کشور پاکستان، هماهنگی‌های لازم بمنظور انتقال فن آوری های نوین و سازگار با محیط زیست، مدیریت پورتال مرکز منطقه‌ای (فارسی / انگلیسی)، برگزاری دوره‌های آموزشی ملی و منطقه‌ای و سایر موارد است.
کنوانسیون بازل
کنوانسیون بازل با هدف کنترل نقل و انتقالات فرامرزی پسماندهای خطرناک و سایر انواع پسماندها و ارتقای مدیریت زیست محیطی آنها تدوین شده است. پیش از تدوین کنوانسیون بازل، نقل و انتقالات پسماندهای خطرناک از کشورهای توسعه یافته به کشورهای درحال توسعه، کشورهای با اقتصاد در حال گذار و کشورهای کمتر توسعه یافته به راحتی و بدون هیچ مانعی برای منتفع شدن از نیروی کار ارزان قیمت این کشورها و اجتناب از انتقال آلودگی‌های ناشی از بازیافت غیر اصولی به کشورهای توسعه یافته صورت می‌گرفت.
به طوری که پسماندها طی فرایندهایی معیوب بازیافت می‌شدند و تمام آلودگی‌ها و به تبع آن صدمات زیست محیطی و بهداشتی در این کشورها برجای می‌ماند و حاصل این عملیات که اغلب مواد ذی‌قیمتی بودند به کشورهای توسعه یافته منتقل می‌شدند، در پی اوج گیری نگرانی‌های بین المللی از این گونه اقدامات، کنوانسیون بازل در ۲۲ می ۱۹۸۹ تدوین و به امضای ۵۳ کشور رسید و پس از آن در ۵ می ۱۹۹۲ در جهان لازم الاجرا شد، به تدریج تا به امروز ۱۸۷ کشور با تصویب قانونی آن به عضویت این کنوانسیون در آمدند. کشور جمهوری اسلامی ایران نیز پس از تصویب قانون الحاق کشور به کنوانسیون، در تاریخ ۳۱/۰۶/۷۱ و تأیید آن در شورای نگهبان در تاریخ ۱۲/۰۷/۷۱ به عضویت کنوانسیون در آمد.
کنوانسیون استکهلم
کنوانسیون استکهلم در زمینه آلاینده‌های آلی پایدار (POPs) شامل مواد شیمیایی با کاربرد صنعتی و آفتکش با هدف حفاظت از سلامت انسان و محیط زیست در برابر این مواد و برنامه ریزی جهت کاهش و حذف کاربرد آنها در تاریخ ۲۲ می سال ۲۰۰۲ توسط ۱۲۶ کشور امضا شد، بر این اساس قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون استکهلم درخصوص آلاینده‌های آلی پایدار در تاریخ ۱۰/۰۳/۱۳۸۴ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و توسط شورای نگهبان تأیید شد. همچنین هیأت وزیران، طی ابلاغیه شماره ۷۸۶۱/ ت ۲۴۶۱۶ ه تاریخ ۲۶/۰۲/۱۳۸۰ سازمان حفاظت محیط زیست را به عنوان مرجع ملی کنوانسیون استکهلم تعیین کرد و رونوشت ابلاغیه فوق الذکر به تمام مراجع قانونی مربوطه ارسال شد. هدف اصلی این کنوانسیون حفاظت سلامت انسان و محیط زیست در مقابل آلاینده‌های آلی پایدار است.