خبرگزاری مهر، گروه استانها: دکتر ابراهیم شفیعی*: خرداد ۱۴۰۲ روزهای تلخ در تقویم دانشگاه علوم پزشکی بوشهر را رقم زد و دانشگاه به طور همزمان پنج تن از بهترین دانشجویان عزیز خود را که در مراحل پایانی تحصیل بودند در یک شب طی دو تصادف جداگانه و همزمان جاده‌ای از دست داد.
نکته مهم اینکه هر دو تصادف با پژو پارس صورت گرفته است و علیرغم اینکه ماشین چندین بار غلت خورده است و با بتون‌های بسیار سخت نیوجرسی که جدا کننده راه رفت و برگشت جاده می‌باشند برخورد هم داشته است ولی هیچکدام از ایربگ های ماشین که قاعدتاً در این زمان باید باز شوند و جان سرنشینان خودرو را از مرگ محافظت کنند باز نشده‌اند و عمل نکرده‌اند.
شاید در نگاه اول بتوان با دید حوادث معمول هر روزه به قضیه نگاه کرد و به پیام تسلیت و ابراز همدردی اکتفا کرد و از کنار آن به راحتی گذشت کما اینکه تقریباً همه مسئولان هم همین کار را کردند که البته جای تقدیر و تشکر هم دارد اما اگر قدری پا را از این نگاه فراتر گذاشته و عمیق‌تر به موضوع نگاه کنیم شاید خود را هم در به‌وجود آماده این اتفاقات بیگناه ندانیم.
درست است که در تصادفات جاده‌ای با وجود همه تمهیدات باز هم امکان وقوع وجود دارد و نمی‌توان تقصیر را به گردن یک عامل انداخت و عوامل متعددی در این رخداد نقش دارند اما همین موضوع هم‌نباید باعث شود که سو استفاده کنیم و ضمن شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیتی که به لحاظ حقوقی، اجتماعی، اخلاقی و جایگاهی که در آن قرار گرفته‌ایم متوجه خودمان است تقصیر را به گردن دیگر عوامل بیندازیم. اینجاست که لازم است گفته شود متأسفانه همگی رفوزه شده‌ایم.
در بروز یک تصادف جاده‌ای عوامل مختلفی نقش دارند؛ خطای انسانی، عدم رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی، مشکلات جاده‌ای، نواقص ناگهانی فنی خودرویی در حین رانندگی، نواقص ایمنی خودرویی، عدم رعایت استاندارهای خودرویی توسط تولید کنندگان خودرو که هر کدام به جای خود و در موارد مختلف می‌توانند نقش اصلی یا فرعی در به‌وجود آمدن تصادف را بازی کنند.
این موضوعات در مواردی توسط برخی از مسئولین دلسوزی که بنا به مسئولیت خود با این موضوع در ارتباط بوده‌اند و همه روزه با آن سروکار داشته‌اند و طی این مدت شاهد بروز حوادث بسیار تلخ و وحشتناک جاده‌ای بوده‌اند مکرراً در سطح جامعه مطرح شده است و توضیحات لازم در خصوص علل آن بارها به طور پراکنده داده شده است اما اینکه به دلایل مختلفی هیچگاه به نتیجه نرسیده است همان موضوعی هست که باید گفت در عدم حصول نتیجه همه با درجات مختلف مقصریم و در این خصوص همگی رفوزه شده‌ایم.
از مردم عادی که مطالبه گری نمی‌کنند تا مسئولینی که تحلیل درستی بر آمار موجود برای تصمیم گیری در سطوح بالا ارائه نمی‌کنند تا تصمیم سازانی که تصمیم درست در خصوص مشکلات موجود اتخاذ نمی‌کنند تا نمایندگان مردمی که پیگیر مشکلات و مطالبات مردم تا کسب حصول نتیجه مورد نظر نیستند و یا بنا به دلایلی در نیمه راه عقب نشینی می‌کنند تا مسئولان دستگاه‌هایی که علیرغم داشتن ارتباط مستقیم با موضوع نقش مؤثر خود را در پیشگیری از وقوع و تکرار اینگونه سوانح ایفا نمی‌کنند همه رفوزه شده‌ایم.
تلخ‌ترین قسمت موضوع آن است که همه گناه‌ها را هم گردن صنایع ملی و خودرو سازی خود می‌اندازیم، بدون اینکه متوجه باشیم که با این کار در راستای نابودی هر چه بیشتر این صنعت ملی و پایه نیز وابستگی بیشتر به بیگانگان و در راستای اهداف آنها حرکت می‌کنیم این در شرایطی هست که خود این صنایع نیز هم اکنون از قربانیان وضع موجود هستند و ضمن کمبود شدید قطعات با کیفیت و مرغوب و مشکلات مالی، با بحران مدیریتی هم مواجه هستند.
*فوق تخصص جراحی قلب و عضو هیئت علمی دانشگاه