توليد عظيم و پرخرجي كه در فيلم "دوئل" شاهدش بوديم ، دست كم براي ساخت 20 فيلم با كيفيت متوسط و بالاي متوسط ، مي توانست مورد استفاده قرار گيرد.

فرزاد هومن ، منتقد و نويسنده سينما در گفت وگو با خبرنگار هنري "مهر" با اعلام اين مطلب گفت: وضعيت كيفي فيلم ها ، نسبت به پارسال نسبتا بهتر بود.
فيلم هايي كه در بخش تجاري سينما براي ارتباط با تعداد بيشتري مخاطب ساخته شده است، نسبت به فيلم هاي مشابه سال پيش از نظر ساخت ، وضعيت قابل قبول تري داشت. ضمن اينكه امسال رويكرد برخي از فيلمسازان ، به مضمون هايي كه قطعا بايد با ساختاري تجربه گرايانه آزموده شود ، قابل توجه بود.
وي درادامه گفت: در ميان فيلم هايي كه تاكنون ديده ام از "مزرعه پدري"، (رسول ملاقلي پور) و "گاو خوني"، (بهروز افخمي) خوشم آمد. ضمن اينكه "اشك سرما" ساخته عزيزالله حميد نژاد و "بوتيك" ساخته نعمت الله نيز در نوع خودشان ، با وجود برخي ضعف ها ، آثار قابل توجهي بودند.
وي در پايان گفت: شكل برگزاري جشنواره مانند همه دوره هاي جشنواره و با همان ضعف ها و نقاط كور هميشگي بود، اما به نظرم استقبال تماشاگران نسبت به 4-3 دوره اخير به مراتب بيشترو قابل توجه تر بود.
شخصيت هاي گذشته در فيلم جديد فخيم زاده  "جديدترين فيلم فخيم زاده در ادامه سنت فيلمسازي اين فيلمساز - بازيگر كهنه كار  قرار مي گيرد".
عليرضا بهنام منتقد سينما در ادامه درباره فيلم "هم نفس" ساخته مهدي فخيم زاده، گفت: مي شود گفت شخصيت هايي از گذشته فيلمسازي او ، اينجا دوباره ظاهر مي شوند و در مركز توجه قرار مي گيرد.
سالها پيش فخيم زاده ، فيلمي به نام "مسافران مهتاب " كه در آن خودش شخصيت يك پسربچه ديوانه به نام نمكي را بازي مي كرد كه سرآغاز موفقيت او در سينماي بعد از انقلاب بود.
بهنام در ادامه توضيح داد: دغدغه بيماران رواني ، همچنان با فخيم زاده باقي ماند حتي در سريال تلويزيوني "خواب و بيدار" يكي از شخصيت هاي فرعي فيلم درباره شخصيتي بيمار از اين نوع بود.
در فيلم هم نفس اين مشكل از سوي فخيم زاده برجسته مي شود و تلاش فيلمساز بر اين است كه معضل اين عشق را برجسته كند و از نقطه نظر اجتماعي به آن بپرداد.
بهنام در پايان در ادامه سخنانش گفت: نقطه قوت و در عين حال، نقطه ضعف فيلم دقيقا همين جاست . علتش اين است كه همان طور كه برجسته كردن يك معضل اجتماعي باعث ايجاد يك موقعيت خاص مي شود و براي پيشبرد درام موثر است.
همين موقعيت خاص درهم نفس به غلو بيش از حد انجاميده كه ارتباط و باورپذيري تماشاگر را خدشه دارمي كند.