به گزارش خبرنگار مهر، چهاردهمین دوره مسابقات بسکتبال با ویلچر قهرمانی جهان در حالی در دبی به پایان رسید که تیم ملی ایران با پیروزی در دیدار رده بندی و کسب مدال برنز، «برای نخستین بار» در جدول توزیع مدال‌های تاریخ این رقابت‌ها قرار گرفت.
این در حالی است که همین ۱۰ سال پیش، بسکتبال با ویلچر ایران در این بازه زمانی درگیر محرومیت و تبعات آن بود. این محرومیت به دنبال اعتراض به تغییر برنامه بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ پکن و امتناع از دیدار برابر آمریکا در مرحله یک چهارم نهایی، گریبانگیر بسکتبال با ویلچر ایران را گرفت.
بعد از این بازی‌ها کمیسیون موضوعات قانونی فدراسیون جهانی بسکتبال، برای بسکتبال با ویلچر ایران حکم محرومیت پنج ساله از حضور در تمام میادین جهانی را داد اگرچه اوایل سال ۲۰۱۲، کمیته بین المللی المپیک با یازده ماه تخفیف، پایان محرومیت بسکتبال با ویلچر ایران را اعلام کرد و اینگونه ایران به میادین بازگشت اما از مسیری نو و با پوست اندازی تدریجی.
بازگشت متفاوت بعد از گذر از دوره محرومیت
از دست دادن المپیک ۲۰۱۲ لندن به دلیل غیب در میادین انتخابی مربوط به آن از بزرگترین تبعاتی بود که حکم محرومیت اعمالی برای بسکتبال با ویلچر ایران به همراه داشت اما دقیقاً بعد از گذر از این دوره بود که تیم ملی ایران برای نخستین بار در مسابقات قهرمانی جهان شرکت کرد. این رقابت‌های از سال ۱۹۷۳ آغاز شد اما تا سال ۲۰۱۴ که دوازدهمین دوره مسابقات در کره جنوبی برگزار شد، بسکتبال با ویلچر ایران در هیچیک از ادوار آن شرکت نداشت.
در این دوره مسابقات (۲۰۱۴ کره جنوبی) بود که بسکتبال با ویلچر ایران برای نخستین بار در کنار تیم‌های جهانی قرار گرفت و با کسب ۶ برد در هفت بازی، در جایگاه هشتم جدول رده بندی ۱۶ تیمی ایستاد. در دومین حضور جهانی هم تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران برای نخستین بار به مرحله نیمه نهایی راه یافت و به عنوان چهارم مسابقات ۲۰۱۸ آلمان دست یافت.
در این میان بسکتبال با ویلچر ایران حضور در بازی‌های پارالمپیک را از سر گرفت و توانست پس از کسب جایگاه دهمی پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو، این رده را به جایگاه نهمی پارالمپیک توکیو ارتقا بدهد. در بازی‌های پاراآسیایی اما نشانه‌های چرخش بسکتبال با ویلچر ایران مشهودتر بود طوری که ایران در اولین حضور خود به عنوان سوم بازی‌های ۲۰۱۴ اینچئون دست یافت و در بازی‌های ۲۰۱۸ هم قهرمان شد.
پوست اندازی اجباری در ترکیب بسکتبال با ویلچر
محرومیت ایران علاوه بر دور شدن از میادین بین المللی باعث شد یکی از بهترین نسل‌های بسکتبال با ویلچر هم از دور خارج شود. بازیکنانی مانند علیرضا احمدی، ابراهیم احمدی، احمد دغاغله، وحید غلام آزاد و مرتضی ابراهیمی تا پیش از المپیک پرحاشیه چین بازیکنانی از ستارگان بسکتبال با ویلچر بودند که بعد از محرومیت و به دلیل برنامه‌های جوانگرایی، به تدریج کنار رفتند. همزمان با محرومیت جهانی بسکتبال با ویلچر، برنامه‌های داخلی این رشته نه تنها وارد رکود و ایستایی نشد بلکه با هدف بازگشت پرقدرت خیلی هم جدی در تمام عرصه‌های باشگاهی پیگیری شد.
اینگونه شد که به تدریج بازیکنان جوان‌تری وارد گود شده و جای نسل یک دهه پیش را در تیم ملی گرفتند و امروز اولین مدال جهانی تاریخ بسکتبال با ویلچر ایران را به نام خود ثبت کردند.
ببینید و بشنوید!
تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران برای نخستین در رده سوم جهان ایستاد. این در حالی است که همین تیم دو سال پیش با رفت و برگشتی عجیب و غریب موفق به حضور در بازی‌های پارالمپیک توکیو شد چراکه ابتدا با قلم قرمز مسئولان کاروان اعزامی برای حضور در این مسابقات تهدید شد اما بعد از اعتراضات گسترده مجدداً به ترکیب کاروان برگشت و به توکیو رفت.
البته که تیم ملی بسکتبال با ویلچر نتوانست در توکیو خیلی در خور توجه باشد اما مدالی که روز گذشته در دبی به دست آمد حکایت از آن دارد که «مسیر نو و تازه» ای که بسکتبال با ویلچر ایران در آن قرار گرفت درست بوده که اینگونه منجر به «پدیده» شدن شده است فقط اینکه این تیم و نیازهایش باید خیلی بیشتر دیده و شنیده شوند تا این مسیر به سکوهای پارالمپیک هم برسد.