شیفتگی مردم به کشتی تایتانیک چندین نسل را در بر می‌گیرد و هیچ سوالی در مورد دلیل آن وجود ندارد. کشتی اقیانوس پیمای لوکس ۷.۵ میلیون دلاری (بیش از ۲۰۰ میلیون دلار امروز) نشان دهنده عظمت بود و برای بسیاری چراغ امید بود. ساخت آن در ۳ مارس ۱۹۰۹ آغاز شد و پس از تکمیل، بزرگترین کشتی در نوع خود بود (تقریباً سه زمین فوتبال به طول یک ساختمان ۱۷ طبقه!).
در ۱۰ آوریل ۱۹۱۲، کشتی تایتانیک اولین سفر خود را از ساوتهمپتون، انگلستان به شهر نیویورک آغاز کرد. اما چند روز پس از سفر، کشتی به کوه یخ برخورد کرد و ظرف چند ساعت غرق شد. حدود ۱۵۰۰ نفر در این فاجعه جان باختند. امروزه، این کشتی در انتهای اقیانوس اطلس قرار دارد، اما هنوز شواهد عکاسی از این کشتی چشمگیر وجود دارد. با این عکس‌های کمیاب به یکی از زیباترین کشتی‌هایی که تاکنون وجود داشته است نگاه کنید.
اتاق خواب درجه یک / ۸۴۰ اتاق خواب مهمان وجود داشت . ۴۱۶ اتاق در طبقه اول، ۱۶۲ در طبقه دوم و ۲۶۲ اتاق در طبقه سوم. این کشتی فرا آتلانتیک تقریباً ۲۲۰۰ نفر را در اولین سفر خود حمل کرد که ۱۳۰۰ نفر مسافر بودند.اتاق نشیمن کابین لوکس / مجلل‌ترین سوئیت های کشتی، سوئیت های پارلور، شامل شومینه و اتاق‌های نشیمن خصوصی بود. فقط چهار عدد وجود داشت و بلیط‌ها حیرت‌انگیز ۴۳۵۰ دلار (امروز ۱۱۵۰۶۰ دلار) قیمت دارند.کابین خواب درجه دو / بسیاری از امکانات رفاهی درجه دو با اتاق‌های درجه یک که در آن زمان در کشتی‌های دیگر پیدا می‌کردید برابری می‌کرد. بنابراین، هزینه خوابیدن در چنین اتاقی چقدر بود؟ تقریباً ۶۰ دلار (تقریباً ۱۷۰۰ دلار امروز).یک کابین درجه دو دیگر / در اینجا نگاهی دیگر به یک اقامتگاه درجه دو می بینید که می تواند یک تا چهار نفر را بخواباند. در حالی که آنها نسبت به کابین‌های درجه یک مجلل‌تر بودند، اما همچنان دارای اثاثیه ظریف‌تر بودند (چیزی که اتاق‌های طبقه سوم فاقد آن بودند).پله بزرگ درجه یک / می توان گفت یکی از نمادین ترین ویژگی های داخلی کشتی، پلکان بزرگ یک مرکز مجلل بود که به مسافران درجه یک کشتی خدمات رسانی می کرد. پله‌ها دارای حکاکی‌های چوبی پیچیده، ساعتی پرآذین، نرده‌های فرفورژه و گنبد شیشه‌ای بالای سرشان بود.راه پله ها / با توجه به اندازه کشتی، جای تعجب نیست که تعداد زیادی پله در تایتانیک وجود دارد - تقریباً ۲۵. بیشتر آنها بر اساس کلاس تقسیم شده بودند، در حالی که برخی از آنها صرفاً برای کارکنان بود.سالن سیگار کشیدن / شیشه های رنگی زیبا در طراحی گنجانده شده بود. تکه‌هایی از قاب پنجره‌های شیشه‌ای رنگی هنوز هم پس از ۱۰۰ سال در محل خرابه‌های کشتی یافت می‌شود.سالن غذاخوری اصلی / کشتی مسافربری چهار رستوران داشت. بزرگترین آن سالن غذاخوری درجه یک با مساحت ۱۰۰۰۰ فوت مربع بود که می‌توانست ۵۰۰ نفر را به طور همزمان در خود جای دهد.سالن غذاخوری ویژه / کشتی تایتانیک دارای یک سالن غذاخوری مجلل بزرگ بود که از مسافران درجه یک کشتی که حدود ۳۲۵ نفر بودند پذیرایی می‌کرد.کافه ایوان / مسافران درجه یک همچنین می‌توانند به کافه Veranda بروند - یک غذاخوری با تم گرمسیری و درختان نخل برای تغییر حال و هوا.کافه پاریس / از جمله گزینه‌های ناهارخوری در کشتی برای درجه یک، کافه پاریس بود. این غذاخوری عجیب و غریب که شبیه کافه‌ای در پیاده‌رو در پاریس است، حتی پیشخدمت‌های فرانسوی را هم داشت که سرحال می‌ماندند.سالن غذاخوری درجه سه / این مسافران در تخت‌های دوطبقه در کابین‌های کوچک می‌خوابند و یک سالن غذاخوری کم‌حجم داشتند.عرشه ورودی / بسیاری از امکانات درجه یک، از جمله کابین‌ها، سالن سیگار، رستوران‌ها و موارد دیگر برای تقلید از سبک‌هایی که معمولاً در املاک مسافرانی که از آنها استفاده می‌کنند دیده می‌شود، تزئین شده‌اند. این هدفی بود که مهمانان نخبه تا حد امکان احساس کنند که در خانه هستند.عرشه A / زن و شوهری از قدم زدن در امتداد تفرجگاه فوقانی کشتی، که به عنوان عرشه A نیز شناخته می‌شود، لذت می‌برند. حتی فضاهای بیرونی نیز بر اساس کلاس از هم جدا می‌شدند، این منطقه فقط برای افراد درجه یک قابل دسترسی بود.محوطه نشیمن تفرجگاه / در اینجا نمونه دیگری از تفرجگاه است. تعدادی از سوئیت‌های پارلور کشتی (گران‌ترین اتاق‌های مهمان در کشتی) دارای یک عرشه تفرجگاه خصوصی بودند.سالن ورزش / علاوه بر تجهیزات باشگاهی که ممکن است بیشتر با آنها آشنا باشند، مانند ماشین های ردیفی و دوچرخه های ثابت، سالن ورزشی تایتانیک دارای «اسب برقی» است که در اینجا در گوشه پشتی تصویر نشان داده شده است.استخر / استخر تقریباً ۳۰ فوت طول و ۲۰ فوت عرض داشت که در انحصار مسافران درجه یک بود. هزینه ورودی برای استفاده از استخر برای هر نفر ۰.۲۵ بود.اتاق خواندن و نوشتن / اتاق خواندن و نوشتن دارای هزاران نور طبیعی بود که آن را به مکانی عالی برای نوشتن نامه ها در کشتی تبدیل می کرد. حتی یک اتاق پست با پنج کارمند پست وجود داشت - سه نفر از اداره پست ایالات متحده و دو نفر از پست سلطنتی.سالن استراحت درجه یک / دسترسی به مناطق درجه یک، مانند این سالن، به بلیطی نیاز داشت که حداقل ۱۵۰ دلار (امروزه ۳۹۶۷ دلار) هزینه داشت. بیشتر فضایی که در بالای کشتی قرار داشت فقط به این مسافران محدود بود.اپراتور بی سیم / فناوری ارتباط بی سیم مورد استفاده در کشتی در آن زمان نسبتاً جدید بود. با انتقال کد مورس روی فرکانس موج باز کار می‌کرد. پس از این فاجعه، برای همه کشتی‌های درجه یک الزامی شد که در صورت بروز مشکل در نزدیکی، یک ساعت رادیویی دائمی ۲۴ ساعته داشته باشند.اتاق نشیمن / از مسافران درجه یک در طول وعده های غذایی و در سالن ها با موسیقی زنده پذیرایی می شد. در مجموع، پنج پیانو روی لاینر وجود داشت: سه پیانو Steinway، دو پایه ایستاده مدل R، و یک مدل B در اتاق پذیراییاسترن / حتی سیستم نیروی محرکه بخار با در نظر گرفتن تجملات طراحی شده بود. ملخ‌های سمت عقب کشتی برای جلوگیری از لرزش‌های غیرضروری به صورت زاویه‌ای قرار داشتند. این امکان را برای مسافران، به ویژه آنهایی که در طبقه اول در نزدیکی طبقات بالاتر کشتی هستند، فراهم می‌کرد تا صاف‌ترین حرکت ممکن را تجربه کنند. کشتی فقط به سه خروجی برای سرویس دهی اگزوز دیگ‌های عظیم در انتهای کشتی نیاز داشت. با این حال، با توجه به اندازه کشتی، طراحان احساس کردند که کشتی بزرگ‌تر به نظر می‌رسد، بنابراین یک خروجی اضافی برای اهداف زیبایی شناختی و ارائه هوای تازه به موتورخانه‌های زیر اضافه شد.