به گزارش خبرنگار مهر، عبدالحسین کلانتری معاون فرهنگی وزارت علوم صبح امروز دوشنبه در آیین اختتامیه چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فارابی، این جشنواره را بذری دانست که حدود یک و نیم دهه پیش کاشته شد و اکنون به نهالی جوان و در حال بالیدن تبدیل شده که با هرس هرساله آن توسط اندیشمندان جوانه های جدیدی می زند.
وی ادامه داد: ملاک ها و شاخص های داوری آثار در این جشنواره به‌روزرسانی و دقیق‌تر شده است و با هدف افزایش تعامل با دستگاه ها و کمک به حل مشکلات آنها بخش های جدیدی یه جشنواره اضافه شده است که جایزه صلح و دوستی با همکاری سازمان تقریب مذاهب اسلامی یکی از این تغییرات است.
کلانتری ابزار امیدواری کرد که این مسیر با حفظ کنشگری مستقل و جهت‌بخش جشنواره فارابی در راستای کمک علوم انسانی به حل مسائل کشور منجر شود.
دبیر جشنواره بین‌المللی فارابی ادامه داد: نتایج جشنواره فارابی تصویری از وضعیت علوم انسانی کشور ارائه می دهد از این رو اگرچه عدم انتخاب آثار برگزیده در برخی حوزه های رقابتی تلخ است، اما از این روی که ابعاد آسیب گون علوم انسانی را بر ما مکشوف و برنامه ریزی را ممکن و تسهیل می کند، امیدبخش و سرشار از فرصت است.
کلانتری ادامه داد: نتایج حاصله حکایت از آن دارد که در حوزه های مطالعات میان رشته ای علوم انسانی ضعف داشته و با نقطه مطلوب فاصله چشمگیر داریم، حال آنکه پرداختن به این حوزه مطالعاتی ضرورتی تاریخی دارد.
وی اضافه کرد: بر مبنای نتایج حاصله در حوزه های علوم انسانی و اسلامی و علوم انسانی مرتبط با حوزه های قرآنی، تفسیر و حدیث نیز ضعف داریم که ضرورت بازنگری سیاست ها و برنامه های مرتبط را دوچندان می‌کند.
معاون وزیر علوم با تاکید بر اینکه از دیگر نتایج حاصله فاصله معنادار علوم انسانی از تحولات فناورانه جدید است، ادامه داد: این تحولات فناورانه به صورت عمیق، سریع و وسیع جهان را دگرگون کرده و مقدورات تمدنی متفاوتی را در آستین دارد این معضل خود را در حوزه هایی نظیر فناوری های شناختی، فناوری اطلاعات مانند هوش مصنوعی، بلاک چین و اینترنت اشیا، به نحو بارزی نشان می دهد. بدیهی است اگر این نقیصه جبران نشود بار دیگر مانند روزهای آغاز صنعتی شدن شاهد انحرافی تاریخی و زیان بار خواهیم بود.
کلانتری گفت: علوم انسانی باید طرحی برای حرکت و نقشه ای به سوی هدف برای مدیریت و راهبری در اختیار کشور قرار دهد. این رویکرد به صورتی طبیعی واجد این ویژگی است که به کاربرد و اجرا می پردازد و دانش تولیدشده از آسمان ایده ها را به زمین سخت واقعی عملگرایی و کنش و محدودیت و مجال های تنگ و قلت منابع و کثرت آرمان ها فرومی نشاند.
وی تصریح کرد: به عنوان یک ضرورت عملی و حیاتی ملزم و مجبور هستیم که از آسمان آکادمی و برج عاج های روشنفکری به زمین سخت و تاریخ خود فرود آمده و تمام داشته ها و پنداشته ها و سرمایه های انباشته در انبان پژوهشکده ها را در بستر فرصت های تاریخی خود فرآوری کرده وبه طرحی برای عمل و اقدام به قصد اداره امور تبدیل کنیم.