به گزارش خبرگزاری مهر، محققان موسسه فناوری کارلسروهه (KIT) در آلمان نانوذراتی برای ارائه آنتی بیوتیک‌های جدید به طور مستقیم به ریه‌ها ساختند. سورفاکتانت‌ها اطمینان حاصل می‌کنند که آنتی بیوتیک‌های محلول در چربی بتوانند ذرت بسیار ریزی در آب تشکیل داده و در آن پخش شده و در نهایت بتوان این ذرات را استنشاق کرد. اولین آزمایشات در مرکز تحقیقات بورستل، مرکز ریه لایبنیز، اثربخشی بالا و سازگاری خوب نانوذرات آنتی‌بیوتیکی را نشان می‌دهد. نتایج این تحقیق در ACS Nano منتشر شده است.
سل بیماری عفونی با بالاترین میزان مرگ و میر در سراسر جهان است. همانطور که توسط WHO گزارش شده است، عفونت‌های سل مقاوم به درمان در حال افزایش است. بیماری‌های ناشی از این عفونت باکتریایی نیز ممکن است در آلمان رخ دهد. سل به دو دلیل یک چالش خاص را نشان می دهد. اول، این باکتری‌ها در بافت بدن، بیشتر در ریه‌ها، جایی که ممکن است سالها غیرفعال باشند، تجمع می‌کنند و مدت‌ها پس از عفونت اولیه باعث ایجاد علائم می‌شوند. دوم، باکتری‌های سل اغلب در برابر دو یا چند آنتی‌بیوتیک شایع مقاوم هستند. افزایش بروز سویه‌های مقاوم به درمان در اثر غلظت کافی دارو در محل عفونت و خاتمه زودرس درمان به دلیل عوارض جانبی شدید آنتی‌بیوتیک‌ها ایجاد می‌شود.
راهبرد نانودارویی می‌تواند به کاهش مقاومت بیشتر کمک کند. از نانوذرات برای حمل آنتی‌بیوتیک‌های جدید به طور مستقیم به منبع عفونت و سلول‌های آلوده استفاده می‌شود. به این ترتیب، غلظت دارو ممکن است به صورت محلی در ریه‌ها افزایش یابد.
با این حال، آنتی‌بیوتیک‌های تازه توسعه یافته اغلب محلول در چربی هستند و به سختی می توانند در آب تجویز شوند. کلاوس فلدمن، رئیس یک گروه تحقیقاتی در موسسه شیمی معدنی (AOC) گفت: آنها به سختی می‌توانند در معده، خون یا مایع سلولی جذب شوند.
در حال حاضر، بیمارانی که از سل رنج می‌برند، در مدت زمان طولانی با دوزهای زیاد تحت درمان قرار می‌گیرند تا به پاتوژن‌ها برسند. عوارض جانبی شدید، مانند آسیب کبدی، اغلب باعث خاتمه درمان می‌شود، در نتیجه مقاومت‌های بیشتری ایجاد می‌شود. محققان گفتند در آینده از نانوذرات برای تحویل آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود.
کلاوس فلدمن می‌گوید: ما قبلاً چندین نوع از نانوذرات را برای انتقال آنتی‌بیوتیک به پاتوژن‌های سل در موش‌ها آزمایش کرده‌ایم. این نانوذرات جدید که توسط همکاران ما در KIT ایجاد شده، مرا متقاعد کردند که می توان دوزهای زیادی از آنتی‌بیوتیک‌ها را به کانون‌های سل در ریه‌ها بدون تأثیر سایر اندام‌ها تحویل داد.
نانوذرات ساخته شده را می‌توان در آب پراکنده کرد. هنگام استنشاق، آئروسل به عمق ریه‌ها می روند. در مرکز تحقیقات بورستل و همکاری با سایر شرکای از آلمان، اتریش و بلژیک، اثربخشی نانوذرات با نتایج خوبی در آزمایشگاه و موجودات زنده روبرو شد.