صدیقه صلواتی، در گفتگو با خبرنگار مهر به پیشینه مفهوم شهر سالم اشاره کرد و گفت: افزایش جمعیت شهری و توسعه شهرها از یک سو فرصت‌هایی را در جهت دسترسی به خدمات عمومی بهتر برای شهروندان فراهم می‌کند اما از سوی دیگر رشد غیر برنامه ریزی شده و سریع شهرها منجر به بروز خطرات جدی برای سلامت ساکنان شهر می‌شود.
وی افزود: در محیط‌های شهری، تعیین کننده‌های سلامت در ارتباط با عوامل اجتماعی، اقتصادی، جمعیت شناختی، جغرافیایی و فرهنگی هستند که این عوامل به تنهایی و در تعامل با هم منجر به آسیب پذیری سلامتی می‌شود بدین شکل که تمامی این عوامل در تعامل با هم بر مواجهه شهروندان با عوامل خطر سلامتی، رفتارهای سلامتی ایشان، دسترسی به مراقبت‌های سلامتی و در نهایت بر وضعیت سلامت شهروندان تأثیرگذار است.
صلواتی ادامه داد: در پاسخگویی به مقابله با تأثیر این پیچیدگی‌ها بر سلامت، مفهوم شهر سالم در اواسط دهه ۱۹۸۰ مطرح شد و بر تأثیر سیاست‌های بخش‌های مختلف جامعه بر سلامت تاکید داشت. مفهوم شهر سالم در سطح دنیا به عنوان راهی برای ایجاد سیاست‌های عمومی سالم در سطح محلی تاکید دارد و تمرکز آن بر چند وجهی بودن سلامت است.
وی در مورد ویژگی‌های «شهر سالم» تصریح کرد: بسیاری به اشتباه بر این باورند که شهر سالم مدینه فاضله‌ای است که تمامی شاخص‌های سلامت و ایمنی آن در بهترین وضعیت خود هستند، اما باید گفت که شهر سالم یک ستانده و نتیجه نیست بلکه معرف یک فرآیند است. شهر سالم، شهری نیست که به بهترین وضعیت سلامتی و ایمنی رسیده باشد، بلکه شهری است که حاکمیت و جامعه مدنی از معنی و مفهوم سلامتی آگاه است و برای بهبود آن تلاش می‌کند؛ پس هر شهری بدون توجه به وضعیت سلامت فعلی اش می‌تواند شهری سالم باشد.
صلواتی ادامه داد: الزامات اصلی یک شهر سالم عبارت از تعهد به سلامت، و یک فرآیند به علاوه یک ساختار برای رسیدن به وضعیت سلامتی بهتر است. در واقع شهر سالم شهری است که به طور مداوم محیط‌های اجتماعی و فیزیکی خود را در راستای رسیدن به وضعیت سلامت و ایمنی بهتر شهروندان خلق کرده و بهبود می بخشد و منابع جامعه را به نحوی هدایت می‌کند که مردم قادر باشند تا از سلامتی خود مراقبت نموده و علاوه بر آن از همدیگر نیز برای اجرای تمامی کارکردهای زندگی سالم حمایت کنند و پتانسیل و ظرفیت‌های خود را برای مسئولیت پذیری در قبال سلامت حداکثر نمایند.
عضو هیأت علمی دانشکده علوم پزشکی مراغه در پایان اظهار داشت: یک شهر سالم مشارکت کل جامعه را در پیگیری صلح و رفاه طلب می‌کند و تغییر برای بهتر شدن و مقابله با نابرابری‌ها و بهبود حکمرانی و رهبری برای سلامت و نیک بودن را تشویق می‌کند. خلاقیت، اشتراک دانش و دیپلماسی سلامت از ارزش‌های مورد تاکید در شهرهای سالم هستند.