مشهد- پژوهشگر گروه مطالعات اجتماعی اعتاب مقدس بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی به تبیین حرمت ماه محرم از منظر امام رضا (ع) پرداخت و روایت‌های متعدد و نقل‌های تاریخی را بررسی کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، مرتضی انفرادی با اشاره به اینکه ماه محرم اولین ماه سال قمری محسوب و تحویل سال قمری از آغاز این ماه شروع می‌شود در رابطه با حرمت ماه محرم اظهار کرد: محرم به عنوان یکی از چهار ماه حرام است که در قرآن از آن یاد شده و دارای احترام خاصی است که حتی قبل از ظهور اسلام و در دوران جاهلیت نیز جنگ و خونریزی در آن ممنوع بوده است.

پژوهشگر گروه مطالعات اجتماعی اعتاب مقدس بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی یادآور شد: محرم سال ۶۱ یادآور وقایع حزن و ماتم آل الله است؛ وقایعی که رمز بقای مذهب حقه شیعه شد و امام رضا (ع) نیز مانند همه حضرات معصومین (ع) بر بزرگداشت این ایام تأکید و در روایت‌های متعددی، پیروان را نسبت به تعظیم شعائر این ماه ترغیب کرده‌اند.

وی ادامه داد: امام رضا (ع) در گفتاری به بیان حرمت و احترام ماه محرم می‌پردازند: «ماه محرم ماهی است که اهل جاهلیت، جنگیدن در آن را حرام می‌دانستند». ایشان در عبارتی دیگر می‌فرمایند: «ماه محرم ماهی است که اهل جاهلیت ظلم و جنگ را به خاطر حرمتش کنار می‌گذاشتند.»

ذکر مصیبت عاشورا توسط حضرت رضا (ع)

انفرادی تصریح کرد: امام رضا (ع) با بیان اینکه حتی کفار به احترام ماه محرم از جنگ و خونریزی کناره‌گیری می‌کردند، درباره حرمت شکنی بنی امیه در واقعه عاشورا، می‌فرمایند: «این امت، ماه محرم را محترم نشمردند و احترام پیامبر اسلام (ص) را نیز پاس نداشتند چرا که خاندان پیامبر را در این ماه به شهادت رساندند، بانوانشان را به اسیری برده و اموالشان را غارت کردند؛ خداوند هرگز آن‌ها را نبخشد.»

پژوهشگر گروه مطالعات اجتماعی اعتاب مقدس بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی افزود: امام در بیانی دیگر ماه محرم را این گونه توصیف می‌کنند: «در ماه محرم خون ما اهل بیت حلال شمرده و به ما هتک حرمت شد و فرزندان و زنان اهل بیت به اسارت رفتند و آتش به خیمه‌های اهل بیت زدند و اموال ایشان را به غارت بردند و احترام رسول الله را روا نداشتند.»

روایت امام رضا (ع) از سیره پدر بزرگوارشان

وی خاطرنشان کرد: امام رضا (ع) در روایتی به بیان سیره پدر بزرگوارشان امام کاظم (ع) می‌پردازند و می‌فرمایند: «سیره پدرم (امام کاظم (ع)) این بود که وقتی ماه محرم می‌آمد، لبخند بر چهره شأن دیده نمی‌شد، غم بر او غالب بود تا روز دهم که این روز، روز مصیبت و ماتم و گریه‌اش بود و می‌فرمود در این روز حسین به شهادت رسید.