به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از انگجت، این ایمپلنت ها از آهن ربا گرفته تا تراشه های RFID قابلیت های زیادی را برای ذخیره اطلاعات حساس فرد در بدن و جلوگیری از سرقت آنها فراهم می کند.
هرچند ممکن است وجود این تعداد تراشه در بدن آزار دهندi باشد اما او در این باره می گوید: بیشتر اوقات متوجه آنها نمی شوید.
ایمپلنت تراشه ها در بدن به فرد کمک می کند قفل در را باز و هویت خود را احراز کند.
«میانا ویندال» در کنفرانس امنیت DEF CON درباره نحوه علاقه مندی اش به این ایمپلنت ها و تجربه اش از برنامه ریزی آنها برای مصارف شخصی مانند اسکن کردن و ورود به ساختمان محل کار سابقش سخن گفت.
RFID نوعی فناوری قابل اسکن است که عملکرد آن شبیه کارت مترو یا پرداخت هزینه با یک ضربه است. این فناوری به شیوه ای ساده عمل می کند و نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ میلادی حق امتیاز اختراع آن ثبت شد. اما به کارگیری آن در بدن انسان به قرن بیست و یکم مربوط است. با این وجود ایمپلنت های RFID هنوز به پتانسیل کامل خود دست نیافته اند و بسیاری از افراد به چشم یک اسباب بازی هوشمند به آنها نگاه می کنند.
به گفته ویندال اگر فردی بخواهد از خانه خارج شود و کیفی همراه خود نبرد، می تواند با خرید یک قفل مناسب و کاشت حسگری در بدنش به راحتی با کمک یک اسکن به خانه وارد واز آن خارج شود.
البته کاربرد فناوری مذکور چندان وسیع نیست. به گفته یک کارشناس عملکرد تراشه های ایمپلنتی مانند آنچه در فیلم های علمی تخیلی می بینیم، نیست. هنگامیکه در نزدیکی فرد هیچ دستگاهی برای خوانش اطلاعات تراشه ها وجود نداشته باشد، آنها حتی فعال نمی شوند.
این بدان معنا است که حوزه استفاده از ایمپلنت های RFID بسیار محدود است. این موارد به چند کاربرد خاص مانند ایمپلنت کلید خودروی تسلا در دست محدود می شود که به فرد اجازه می دهد خودرویش را روشن کند. اما به طور معمول کاربر باید بتواند برخی تنظیمات خاص کلید را روی تراشه کاشته شده در بدن خود کپی کند.
به گفته کارشناسان هنگامیکه فرستنده و گیرنده فروخته می شود، کلید بدون قفل به کاربر ارائه می شود. بنابراین کاربر باید از لحاظ فناورانه هوشمند باشد تا بتواند قفل را بسازد.
در حال حاضر شرکت ها به دنبال روش هایی نوین برای استفاده از ایمپلنت های RFID به عنوان ابزارهای امنیتی هستند. اما یک شکاف امنیتی مربوط به این فناوری مهم برطرف نشده و ابزار نیازمند دسترسی به اطلاعات حساس فرد است. اما اگر این اطلاعات حساس در بدن فرد ایمپلنت شوند، حداقل از سرقت کارت دسترسی به خودرو یا اطلاعات حساس فرد جلوگیری می کند.
ویندال در این باره می گوید: با کمک کاشت تراشه در بدن احتمال اینکه فرد بتواند اطلاعات حساس کاربر را بدون آنکه وی متوجه شود، سرقت کند، بسیار اندک است.