به گزارش خبرنگار مهر، جامعه پزشکی در دوران هشت سال دفاع مقدس، در کنار رزمندگان مشغول دفاع از کیان ایران اسلامی بود. آنها با عشق آمده بودند تا اجازه ندهند مجروحان جنگی، تنها بمانند.
تک تک کادر درمان اعم از پرستار و پزشک و پزشکیار و…، در هشت سال دفاع مقدس، دست از جان شستند و با حضور در خط مقدم و پشت جبهه‌ها، به یاری مجروحان جنگ شتافتند.
در این بین، حضور جامعه پزشکی در جبهه‌ها به جهت تخصص در امر درمان و طبابت؛ از اهمیت فوق العاده خاصی برخوردار بود و رزمندگان با دیدن پزشکان سپیدپوش، احساس آرامش بیشتری داشتند و می‌دانستند در وقت جراحت و آسیب، تنها نخواهند بود.
محمد اجل لوئیان در سال ۱۳۶۶ موفق شده مدرک پزشکی عمومی خود را بگیرد و در سال ۱۳۷۱، تخصص گوش و حلق و بینی را گرفته است.
او از سال ۵۹ و قبل از اینکه دانشجوی پزشکی شود، به عنوان بسیجی راهی جبهه‌های جنگ می‌شود. اما، از سال ۴ و ۵ پزشکی، به عنوان پزشکیار و بعد به عنوان پزشک در اورژانس یکی از بیمارستان‌های مناطق جنگی مشغول خدمت به رزمندگان می‌شود.
با این پزشک و متخصص گوش و حلق و بینی، در رابطه با خاطرات دوران دفاع مقدس به گفتگو نشستیم.
اجل لوئیان با عنوان این مطلب که از سال ۵۹ تا پایان جنگ، در جبهه‌ها بوده است، به خبرنگار مهر گفت: بیشتر در جبهه‌های جنوب بودم و مدت کوتاهی نیز به حلبچه رفتم.
در جبهه با شهید دکتر ابراهیم فقیهی که پزشک ارتوپد بود، هم رزم بودم. البته او را از دوره دانشجویی در شیراز می‌شناختم.
وی درباره حضور پزشکان در جبهه‌های جنگ، گفت: یک گروه خیلی عاشق و دلداده جنگ بودند.
اجل لوئیان با اشاره به دورانی که هنوز پزشک نشده بود و به عنوان بسیجی به جبهه رفته بود، افزود: رزمنده بودن، لذت بیشتری داشت، البته پزشکی هم خدمت بزرگی است؛ اما من دوره‌ای که بسیجی بودم را بیشتر دوست داشتم.
وی با اشاره به دورانی که با روپوش سپید پزشکی در جبهه‌ها حضور داشت، گفت: رزمندگان، واقعاً پزشکان را دوست داشتند و احترام خاصی برای جامعه پزشکی قائل بودند.
اجل لوئیان به تعریف خاطره‌ای از روزهای جنگ پرداخت و افزود: یادم می‌آید رزمنده ای را که از ناحیه شکم ترکش خورده بود، با آمبولانس از خط مقدم به بیمارستان شهید بقایی اهواز رساندم. در مسیر، تنفس مصنوعی دادم تا زنده بماند و بعد از اینکه به بیمارستان رساندم و مجروح را تحویل کادر درمان دادم؛ رفتم. یک ماه بعد در شهر خودم (اصفهان)، آگهی شهادت همان رزمنده را دیدم. حال عجیبی بود، چون با او بودم و اقداماتی انجام داده بودم تا زنده به بیمارستان برسد؛ اما متأسفانه بر اثر شدت جراحات و خونریزی، به شهادت رسیده بود.
وی با بیان این جمله که "برگشتن به آن دوران ممکن نیست"، گفت: جنگ ما را لایق خود کرده بود. زیرا، جبهه‌ای بود و عده‌ای توفیق داشتند که به جنگ بروند.
اجل لوئیان ادامه داد: فضایی که الان جامعه پزشکی مشغول خدمت است، از همان نسل هستند. یعنی به جای جبهه‌های جنگ، در مناطقی مشغول خدمت می‌شوند که آب و هوای بد و سختی‌هایی دارد. اما با حضور در مناطق محروم و دورافتاده، جانفشانی می‌کنند.
وی افزود: همان تیم پزشکی جنگ، الان هم وجود دارد و آن طور نیست که فکر کنیم جامعه پزشکی مثل آن روزها نیست.
این متخصص گوش و حلق و بینی ادامه داد: دوران کرونا مثل روزهای جنگ، سخت بود و جامعه پزشکی بدون ترس، در بیمارستان‌ها و بالای سر بیماران حضور داشتند. بنابراین، نمی‌توان گفت که جامعه پزشکی مثل دوران دفاع مقدس نیست.