به گزارش خبرنگار مهر، جامعه پزشکی در دوران هشت سال دفاع مقدس، در کنار رزمندگان مشغول دفاع از کیان ایران اسلامی بود. آنها با عشق آمده بودند تا اجازه ندهند مجروحان جنگی، تنها بمانند.
تک تک کادر درمان اعم از پرستار و پزشک و پزشکیار و…، در هشت سال دفاع مقدس، دست از جان شستند و با حضور در خط مقدم و پشت جبهه‌ها، به یاری مجروحان جنگ شتافتند.
در این بین، حضور جامعه پزشکی در جبهه‌ها به جهت تخصص در امر درمان و طبابت؛ از اهمیت فوق العاده خاصی برخوردار بود و رزمندگان با دیدن پزشکان سپیدپوش، احساس آرامش بیشتری داشتند و می‌دانستند در وقت جراحت و آسیب، تنها نخواهند بود.
محمدتقی حلی ساز متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و استاد دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله الاعظم (عج) است.
او، مدرک دکتری عمومی و تخصصی خود را از دانشگاه علوم پزشکی شیراز اخذ نموده است.
از سال ۶۱ و همزمان با عملیات محرم، به عنوان رزمنده و نیروی امدادگر در جبهه‌ها حضور می‌یابد.
حلی ساز جزو تیم‌های اضطراری بوده که همزمان با انجام عملیات‌های جنگی، فراخوان می‌شدند.
او در اورژانس و درمانگاه‌های مستقر در خط مقدم حضور داشته است.
حلی ساز، از پزشکان دیگری همچون دکتر حافظی، زمانی، نخعی و…، نام می‌برد که در کنار آنها مشغول خدمت به مجروحان جنگ بودند.
او و دیگر همکارانش در زمان جنگ، یا دانشجوی پزشکی بوده‌اند و یا پزشک عمومی بوده‌اند و بعد از پایان جنگ، هر کدام در یک رشته پزشکی، تخصص گرفته‌اند. از جراح عمومی گرفته تا قلب و…، و حلی ساز هم طب فیزیکی خوانده است.
حلی ساز با اشاره به فضای معنوی و اعتقادی حاکم بر جبهه‌های جنگ در دوران هشت سال دفاع مقدس، گفت: مواقعی بود که فقط یک پزشک یا امدادگر می‌بایست با تیم عملیاتی به خط مقدم جبهه می‌رفت و ما برای همراه شدن، مجبور بودیم قرعه کشی کنیم.
وی به خاطره‌ای در همین ارتباط پرداخت و افزود: عملیات کربلای ۵، قرار بود همراه تیم خبرنگاران، یک پزشک هم باشد. ما ۱۰ نفر تیم اضطراری بودیم که بر سر رفتن با خبرنگاران، مشاجره کردیم و در نهایت، قرار شد با چوب کبریت، یک نفر انتخاب شود. درست مثل فیلم‌ها، اما واقعی بود.
حلی ساز ادامه داد: من تنها فرد متأهل گروه ۱۰ نفره تیم اضطراری بودم و دوستان گفتن به خاطر شرایطی که دارم، از قرعه خارج شوم و....
وی افزود: من معتقدم کسانی که با عشق به جبهه رفته بودند، امروز از رفتن خود پشیمان نیستند. اگر نگاهی به گذشته و دوران جنگ داشته باشیم، متوجه می‌شویم که آن دوران برای کشور، خیر و برکت داشت؛ چون ایمان و عقیده افراد آنها را به جبهه‌ها می‌کشاند.
حلی ساز گفت: جنگ ما، جنگ ایمان و عقیده بود و جراحان بزرگی، آمریکا را رها کردند و به ایران آمدند تا به جبهه بروند.
وی به ذکر خاطره دیگری از رشادت و جانفشانی رزمندگان پرداخت و افزود: یک رزمنده که ترکش بین دو استخوان نازک نی و درشت نی او برخورد کرده بود و به شدت درد داشت؛ وقتی خواستم آمپول مُسکن درد به او بزنم، اجازه نداد.
حلی ساز ادامه داد: به نظر می‌رسید یکی از فرماندهان عملیات بوده و چون اطلاعات مهمی داشت، نمی‌خواست بیهوش شود که مبادا، اطلاعات او از بین برود. وقتی یکی از رزمندگان آمد و کُلت و نقشه را از جیب او درآورد، اجازه داد آمپول بزنم.
وی به مقایسه و تفاوت‌های جامعه پزشکی دوران دفاع مقدس و امروز اشاره کرد و گفت: در جنگ، درجه و مقام وجود نداشت، اما مسئولیت بود. آدم‌ها عوض می‌شوند و کسی نمی‌تواند منکر شود. اما، آنچه تفاوت دیروز و امروز است، در تبعیض‌ها خودش را نشان می‌دهد. سهمیه من سه عدد شامپوی تخم مرغی بود و همین سهمیه را هم فرمانده جنگ داشت و هیچ تفاوتی بین افراد نبود.
حلی ساز افزود: من معتقدم قاطبه جامعه پزشکی کشور، روحیه ایثار و خدمت دارند؛ همان طور که در دوران کرونا دیدیم چگونه در بیمارستان‌ها حاضر بودند.
وی، تنها نگرانی و دغدغه این روزهای جامعه پزشکی را، مهاجرت و کیفیت آموزش پزشکی دانست و گفت: هنوز که هنوز است، پزشکان ایرانی از بهترین‌ها در جهان هستند. اما، نمی‌توان نسبت به اُفت کیفیت آموزش پزشکی با افزایش ظرفیت‌ها، بی اعتنا بود.