مهدی طاهری هنرمند عکاس و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار مهر درباره خلاقیت و نگاه انقلابی در عکاسی به معنای دگرگونی و توجه به تحولات بیرونی بیان کرد: در هر برهه‌ای از زمان، هنرمندان با توجه به شرایط جامعه و دگرگونی‌های اجتماعی خودشان را تطبیق می‌دهند و دوست دارند با زبان روز با مردم صحبت کنند؛ این موضوع در شعر به نوعی بروز می‌کند و در نقاشی و دیگر هنرها هم به نوعی دیگر. عکاسی هم همین‌طور است اما تفاوتی دارد؛ بخشی از هنرها از درون هنرمند آغاز می‌شوند اما در عکاسی، گاهی مسیرش برعکس است برای مثال در مقاله‌های تصویری چیزی در ذهن عکاس داریم و موضوعی در بیرون اتفاق می‌افتد که باید اینها به هم پیوند زده شود تا نتیجه بدهد. فکر می‌کنم کسی که بخواهد نگاهی خلاقه به تحولات داشته باشد، ابتدا باید خودش صاحب فکر باشد و تحولات را درک کرده باشد.
وی گفت: درباره نگاه انقلابی در عکاسی نیز همین‌گونه است و عکاس باید ابتدا تغییر و تحولات و شرایط جامعه را خوب درک کرده باشد و برای ثبت آنها به صورت تأثیرگذار، باید دغدغه ذهنی نیز داشته باشد همچنان که وقتی شاعری، شعری انقلابی می‌سراید حتماً دغدغه‌ای اجتماعی او را مجاب به سرودن آن می‌کند. عکاسی نیز همین‌طور است و ممکن است در طول سال‌ها نوع عکاسی فرد بر اساس شرایط جامعه تغییر کند و خلق‌های جدیدی رخ دهد. وقتی این نوع دانش و شناخت در هنرمند به وجود آید و ابزار نیز در اختیار باشد، تحول نیز اتفاق خواهد افتاد.
طاهری درباره عکاسی در فضای شهری و انتخاب سوژه‌ای برای عکاسی در شهر تهران، بیان کرد: تهران شهری بسیار بزرگ و متنوع است که شامل محله‌هایی با بافت قدیمی، مدرن، زیبا، زشت و هویت‌های بصری متفاوت است. عکاسی در تهران سخت است؛ چراکه به واسطه شلوغی بسیار، آرامشی که باید برای عکاسی فراهم باشد، اتفاق نمی‌افتد و شاید همیشه برای عکاسی فرصتی پیش نیاید.
وی همچنین در مورد انتخاب سوژه عکاسی از بین بافت قدیمی و مدرن شهر تهران گفت: هر کدام از اینها می‌تواند سوژه باشد اما چون من معمولاً توجهم به میراث فرهنگی و جنبه مردم‌شناسی است، بیشتر به سمت عکاسی اجتماعی و معماری سنتی و کهن که دلچسب خودم است، گرایش دارم اما در فضای شهری، کسب و کار و معماری مدرن، سوژه‌هایی بسیار خوب برای عکاسی وجود دارد.
این مدرس عکاسی در پاسخ به اینکه آیا عکس مستند مقبول‌تر است یا عکس کارگردانی شده، اظهار کرد: همه انواع عکاسی مورد تأیید است، همان‌طور که نمی‌توان گفت نقاشی رئال بهتر است یا سوررئال. هر هنرمندی در فضایی که کار می‌کند، مورد تأیید است. در عکاسی مستند اجازه دخل و تصرف در واقعیت موجود را نداریم ولی ژانرهای خلاقه‌ای در عکاسی داریم که می‌توانیم حتی ده‌ها عکس را با هم ترکیب کنیم مثل فتومونتاژ. همه این انواع عکاسی در فضای تخصصی خودش مورد قبول است اما اینکه اگر در عکس مستند، دستکاری نرم‌افزاری صورت گیرد اشکال وارد است.
طاهری درباره اینکه کدام یک از انواع عکاسی در رساندن پیام صریح‌تر عمل می‌کند، گفت: نمی‌توانیم به این صراحت بگوییم که کدام عکس، پیامش را سریع به مخاطب منتقل می‌کند. عمده کار من عکاسی مستند است اما نمی‌توانم به این صراحت بگویم که پیام را به مخاطب سریع منتقل می‌کند بلکه این نوع عکاسی علاقه‌مندی من است و هنرمندانی که در حوزه فاین آرت و خلاقه کار می‌کنند، هر کدام ارزش‌های هنری و بصری خودشان را دارند.