به گزارش خبرنگار مهر، رحمان نوازنی، شاعر و کارشناس ادبیات فارسی، امروز سه شنبه ۲۱ شهریور با حضور در برنامه صبح بخیر ایران درباره تحول اشعار آئینی بعد از انقلاب اسلامی گفت: گاهی اوقات انسان به محض بیدار شدن با غم و غصه‌ای از خواب بیدار می‌شود، چرا که باید با حجم زیادی از کار و مشغله رو به رو شود. ما همواره به دنبال راهکارهایی هستیم که این غم را از خود دور کنیم و غالباً به نتیجه نمی‌رسیم. لذا خوب است که این غم و غصه را از دیدگاه شعر و ادب بررسی کنیم، که بعضاً آن را برای انسان لازم می‌داند.
وی در مورد جایگاه شعر آئینی افزود: هر شاعری به واسطه شرایطی که در آن زیست می‌کند، بر محوری به خصوص حرکت می‌کند. ما به این امر سرودن شعر بر مبنای عینیت می‌گوئیم که نمونه آن در اشعار شاعران عرب از زمان جاهلیت تا کنون مشهود است.
شاعر و کارشناس ادبیات فارسی گفت: در ورای این عینیت، ذهنیت نیز جایگاه ویژه‌ای دارد که ما آن را اندیشه می‌نامیم. برای مثل دیدن یک گل به عینیت باز می‌گردد و اینکه من به عنوان شاعر تصمیم بگیرم از این گل به صفات خدا برسم، این یک ذهنیت است. در اشعار آئینی پس‌زمینه ذهنی همیشگی شاعر خداوند متعال است. لذا در ورای همه عینیت‌ها همواره در وصف و ستایش خداوند شعر می‌سراید.
نوازنی در آخر در مورد دلیل گسترش اشعار آئینی طی چند دهه اخیر افزود: از دهه اول تا حدوداً اواسط دهه سوم انقلاب، وفور شاعر آئینی کم بود. اکنون ما در زمانی زندگی می‌کنیم که در عرصه شعر آئینی، شاعران توانمند بسیاری به چشم می‌خورند. دلیل این موضوع این است که به واسطه تعدد هیئت‌ها و مراسم‌ها، زیست بوم شاعر به گونه‌ای فراهم شد که عینیت‌ها بیشتر خود را نشان داد. همین موضوع به سرایش انواع و اقسام اشعار آئینی توسط شاعران توانمد ایرانی انجامید.