خبرگزاری مهر، گروه استانها: سردار شهید محمدزاده دوم اردیبهشت سال ۱۳۴۰ در روستای «نوده» خراسان شمالی و در خانواده‌ای متوسط و مذهبی دیده به جهان گشود.
دوران نوجوانی و جوانی او با سال‌های اوج‌گیری انقلاب اسلامی هم زمان بود و هنوز یاد و خاطره حضور او در مبارزه با رژیم ستمشاهی برای اطرافیانش زنده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل بسیج، از نخستین کسانی بود که با شنیدن ندای امام خمینی برای پیوستن به این سازمان اقدام کرد.
آغاز جنگ تحمیلی فصل تازه‌ای در زندگی سردار شهید محمدزاده رقم زد؛ سال ۱۳۶۱ رسماً وارد سپاه شد. دفاع جانانه رجبعلی محمدزاده در تثبیت خط جزیره مجنون در عملیات خیبر در سال ۱۳۶۲ زمینه آشنایی‌اش را با سردار شهید نورعلی شوشتری فراهم کرد.
رزمندگان خراسانی شرکت کننده در عملیات بدر در سال ۱۳۶۳، خاطره رشادت و شجاعت شهید محمدزاده را هنگامی که سردار شهید برونسی، فرمانده تیپ جوادالائمه به شهادت رسیده بود، در دفع حملات دشمن به خاطر دارند.
بعد از عملیات بدر، به عنوان جانشین فرمانده یگان دریایی لشکر ۵ نصر به ادامه خدمت پرداخت.
حضور ظفرمند در عملیات والفجر ۸ و دیگر عملیات‌های بزرگ و کوچک سپاه اسلامی در جنوب و غرب مانند عملیات نصر ۶ و ۸ و بیت‌المقدس ۲ و کربلای ۱۰ در عمق خاک عراق که به آزادی شهر حلبچه انجامید، از دیگر خاطرات به جا مانده از حضور او در پست‌فرماندهی گردان خط شکن نصرالله است.
بچه‌های گردان نصرالله به خوبی به یادمی‌آورند که «آقا رجب» در جریان تک مهران در بهار ۶۵ با پای برهنه آر.پی.جی به دوش به شکار تانک‌های دشمن می‌پرداخت.
زخمی‌شدن شدید در جریان عملیات کربلای ۴ او را برای مدتی از حضور در جبهه دور داشت، اما هنوز بهبود کافی نیافته بود که بار دیگر در جمع رزمندگان گردان نصرالله حضور یافت و تا پایان دفاع مقدس از پای ننشست.
بعد از پایان جنگ تحمیلی، دوره عالی نظامی دافوس را با موفقیت پشت سر گذاشت و در آذر ۱۳۶۹ به عنوان رئیس ستاد تیپ جوادالائمه (ع) منصوب شد.
هنوز عرق بازگشت از مرزهای غربی بر تنش خشک نشده بود که تابستان ۷۷ برای مقابله با شرارت اشرار در شرق کشور راهی خطوط مرزی در جنوب خراسان شد و در همین زمان به عنوان فرمانده تیپ جوادالائمه (ع) منصوب شد. مأموریتی که سه سال به طول انجامید و فضای بسیار امنی برای مردم خراسان در مرزهای شرقی به یادگار گذاشت.
پس از ایجاد تغییرات ساختاری در سپاه، فرماندهی سپاه سلمان سیستان و بلوچستان به وی سپرده شد، آخرین مسئولیتی که در صبحگاه خونین ۲۶ مهر ۱۳۸۸ با پرواز روح ملکوتی‌اش در شهرستان سرباز استان سیستان و بلوچستان به پایان رسید.