به گزارش خبرگزاری مهر، نشست نقد و بررسی کتاب «خط‌به‌خط خاطره، شیوه‌نامۀ ویرایش متون خاطره‌نگاری مستند» نوشتۀ راضیه حقیقت و مریم بیات با حضور دکتر جواد کامور بخشایش، فرانک جمشیدی، معصومه رامهرمزی و نویسندگان اثر توسط اندیشکدۀ پایداری و دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری در سالن سلمان هراتی حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد.
در ابتدای این نشست رامهرمزی گفت: امروزه کمیت‌گرایی همۀ امور را تحت‌الشعاع قرار داده و مسئولان حوزۀ کتاب نیز بر اساس ضرورت‌ها خواهان تولید کتاب‌های بیشتری هستند. قطعاّ این کمیت‌گرایی با اقتضائات و امکانات ما سنخیت ندارد. ناظران همواره به ضعف زبان و نثر کتاب‌ها اشاره دارند. پی بردیم که این جریان را نمی‌شود به‌صورت موردی حل کرد و باید درصدد ایجاد یک جریان در کشور باشیم؛ بنابراین با ناشر صحبت کردیم که در این‌خصوص باید شیوه‌نامه‌ای تولید کنیم و خانم راضیه حقیقت هم به ما پیوست و گروهی را فعال کرد.
وی ادامه داد: از بین‌بردن ضعف‌های نگارش از اهداف ما در خصوص تولید شیوه نامه بود. ویرایش کتاب‌های خاطره‌نگاری باعث جان‌گرفتن نثر بی‌رمق و ارتباط بیشتر و صمیمی‌تر مخاطب با کتاب می‌شود. این شیوه‌نامه باعث ایجاد شأن و جایگاه برای کتاب‌ها می‌شود. ویراستار هم نباید کاری کند که خود را جای نویسنده بگذارد و گمان کند که متن کار خود او است. همچنین باید نگاهی نو به انواع ادبی داشته باشیم.
رامهرمزی افزود: این کتاب نیاز محور است نه موضوع‌محور. ما اثر این کتاب را در کتاب‌های پایداری دیده‌ایم که این مهم‌ترین دلیل بر این است که این‌گونه شیوه‌نامه‌ها، با وجود کاستی‌هایشان، لازم است منتشر شوند تا مشکل ضعف نگارش برخی کتاب‌ها حل شود.
در ادامه این نشست جمشیدی گفت: محفوظ‌ماندن زبان گفتار راوی، ضرورت رسمیت‌بخشی به زبان گفتار در کتاب‌های خاطره و تعریف دقیق آن و تهیه و تدوین شیوه‌نامۀ ویرایش این زبان از دلایل تهیۀ این شیوه‌نامه است. در کتاب‌های پرشمار خاطرات، به بهانۀ ویرایش یا گویاسازی اطلاعات یا جذاب‌سازی روایت تقریباً هیچ‌یک از ویژگی‌های زبان گفتار از خطر دخل و تصرف‌های ویراستارانه یا نویسندگان خاطرات راویان در امان نمانده و شاهد آن هستیم که یا زبان راوی به زبان معیار رسمی و گاه حتی به زبان معیار ادبی، نزدیک و سپس بازنویسی می‌شود یا به خاطرات چیزهایی افزوده یا از آن‌ها کاسته شده است.