خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: حملات هوایی و توپخانه‌ای رژیم صهیونیستی به باریکه غزه که از هفتم اکتبر تاکنون بیش از ۸ هزار شهید برجای گذاشته است، تاکنون مواضع مختلفی را در بین کشورهای جهان برانگیخته است. در این بین یکی از مهم‌ترین کشورهای اروپایی که از ابتدای این جنگ حمایت کامل سیاسی و نظامی از رژیم اشغالگر ارائه داده آلمان است.
حمایت‌های آلمان از رژیم اشغالگر
روابط آلمان با رژیم صهیونیستی در سطح ویژه قرار دارد و این رژیم از شرکای راهبردی آلمان محسوب می‌شود. آنگلا مرکل صدراعظم پیشین این کشور را می‌توان معمار نوین روابط دو طرف خواند. مرکل در جریان جنگ غزه در سال ۲۰۰۹-۲۰۰۸، به جانبداری از رژیم اشغالگر پرداخت و حماس را برای شروع جنگ مسئول دانست. مرکل به ویژه در دوران نخست وزیری ایهود اولمرت روابط کاری نزدیکی با او برقرار کرد و همکاری‌های دو طرف در زمینه‌های سیاسی نظامی، علمی، آموزش دیپلمات‌ها و پژوهش در زمینه امنیت توسعه قابل توجهی یافت.
مرکل در سفر به سرزمین‌های اشغالی در می سال ۲۰۱۲ برای اولین بار به عنوان صدراعظم آلمان در کنست سخنرانی کرد و امنیت این رژیم را بخشی از مصلحت دولت آلمان به حساب آورد. مقامات پیشین این کشور با وجود داشتن روابط حسنه با این رژیم هیچکدام به این صراحت و با این کلمات از روابط دو طرف یاد نکردند. مرکل در این سخنرانی گفت: «هولوکاست باعث خجالت و شرمندگی آلمانی‌ها است. من در برابر بازماندگان هولوکاست و کسانی که به آنها کمک کردند تا زنده بمانند تعظیم می‌کنم … امنیت اسرائیل برای من به عنوان صدراعظم آلمان هیچگاه قابل گفت‌وگو نیست.» مرکل آخرین سفر رسمی خود به عنوان صدراعظم آلمان را نیز در سال ۲۰۲۱ به سرزمین‌های اشغالی اختصاص داد.
پس از مرکل با انتخاب اولاف شولتز به صدراعظمی آلمان بود که برلین، کشورهای حوزه‌های نظامی و امنیتی را در اولویت سیاست خارجی خود قرار داده است. تیرگی روابط با روسیه در جریان جنگ اوکراین نمونه بارز این رویکرد او است. بر این اساس شولتز سیاست حمایتی از رژیم صهیونیستی را همچون گذشته ادامه داده و بر تعهد آلمان به امنیت این رژیم تاکید کرده است. در سفر نخست وزیر رژیم اشغالگر به آلمان در مارس ۲۰۲۳، شولتز امنیت اسرائیل را دلیل وجودی روابط دو طرف ارزیابی کرد و آلمان را شریک دارای ارزش‌های دموکراتیک و دوست نزدیک اسرائیل عنوان کرد.
مهم‌تر از همه در جریان عملیات طوفان الاقصی وزیر دفاع آلمان حمایت سیاسی و نظامی کشورش از تل‌آویو را اعلام کرد. شولتز در سخنرانی خود در جمع قانونگذاران آلمانی در ۱۲ اکتبر گفت که «فقط یک مکان برای آلمان وجود دارد و آن مکان نیز در کنار اسرائیل است.» او همچنین امنیت رژیم صهیونیستی را ذیل منافع ملی آلمان برشمرد. او همچنین در سفر به سرزمین‌های اشغالی در ۱۷ اکتبر اظهار کرد که «اسرائیل این حق را دارد که از خود و شهروندانش حمایت کند. در زمان‌های سخت در کنار اسرائیل می‌ایستیم و امنیت اسرائیل و امنیت شهروندانش، بخشی از عقیده سیاسی آلمان است.»
حمایت‌های دولت آلمان از رژیم در این جنگ در ابعاد مختلف در جریان بوده است. پس از آغاز عملیات طوفان الاقصی، دروازه براندنبورگ برلین به رنگ پرچم رژیم اشغالگر درآمد. در حوزه میدانی جنگ، قرار دادن امکانات پزشکی و پشتیبانی از نظامیان مجروح اسرائیل یکی از ابعاد حمایتی آلمان است. دولت آلمان همچنین وعده داده است که فعالیت‌های حماس را ممنوع اعلام کند. در سطح منطقه‌ای نیز صدراعظم آلمان با امیر قطر به عنوان میزبان رهبری رسمی حماس دیدار و با اردوغان رئیس جمهور ترکیه نیز تلفنی گفت و گو نمود. صدراعظم آلمان همچنین به حزب‌الله هشدار داد که نباید در جنگ دخالت کند و عنوان کرد که «ما به همراه شرکای خود از همه کانال‌ها برای جلوگیری از چنین سناریوی آخرالزمانی استفاده می‌کنیم.»
حمایت نظامی برلین از تل‌آویو
آلمان از حامیان نظامی رژیم صهیونیستی است و همکاری نظامی بخش عمده‌ای از روابط دو طرف را شامل می‌شود. رسانه‌های آلمان در سال ۲۰۰۲ اعلام کردند که ۱۲۰ محموله صادراتی به سرزمین‌های اشغالی شامل قطعات و لوازم تانک‌های مرکاوا ارسال شده است. آلمان از جمله برای پنهان ساختن نام خود، لوگوی محصولات نظامی صادراتی به این رژیم را از روی قطعات برمی‌دارد. رژیم صهیونیستی در جنگ ۲۰۰۶ با لبنان برخی تسلیحات ساخته شده با فناوری آلمان را به کار گرفت. ناوچه ساعر ۵ که در محاصره دریایی جنوب لبنان مورد اصابت موشک حزب‌الله قرار گرفت، دارای موتور ساخت کارخانه MTU آلمان بود. موتورهای این کارخانه همچنین در قایق‌های تندروی رژیم به کار گرفته شده‌اند. شرکت Zeiss آلمان با رژیم در ساخت و فروش تجهیزات اپتیکی مانند تجهیزات شناسایی و اصابت هدف برای هواپیمای رافائل همکاری می‌کند. تولید خودروی نظامی دینگو ۲ ویژه استفاده در جنگ با گروه‌های چریکی شهری و سرکوب ناآرامی‌ها از تولیدات مشترک نظامی دو طرف است.
آلمان تا سال ۲۰۱۳ قرارداد ساخت شش فروند زیردریایی اتمی مدل دلفین را با رژیم امضا کرد که تا سال ۲۰۱۷ تحویل شدند. وزیر دفاع آلمان در پایان دیدار با نتانیاهو نخست وزیر رژیم در جولای ۲۰۱۱ اظهار کرد: «ما سیستم دفاع موشکی پاتریوت را در اختیار اسرائیل قرار دادیم. زمینه‌های همکاری نظامی زیادی وجود دارد و سربازان اسرائیلی و آلمانی تمرینات مشترک دارند. روابط دوجانبه‌ای که ما داریم به طور سنتی بسیار نزدیک است و تمام جوانب استراتژیکی، تاکتیکی، تجهیزی و مبادله افسران و نیروهای نظامی را شامل می‌شود.»
وزارت جنگ رژیم صهیونیستی در آگوست ۲۰۲۳ اعلام کرد که بزرگترین قرارداد نظامی خود را برای فروش سیستم دفاع موشکی پیشرفته Arrow ۳ به ارزش ۳.۵ میلیارد دلار منعقد کرد که برای رهگیری موشک‌های بالستیک دوربرد طراحی شده است. حمایت نظامی آلمان از رژیم بعد از عملیات طوفان الاقصی گسترش یافته است و برلین مذاکره برای ارسال کمک‌های نظامی به سرزمین‌های اشغالی را در دستور کار دارد. رژیم صهیونیستی از آلمان خواسته است که جلیقه‌های محافظ در اختیار آنها قرار دهند. بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان اظهار کرد که دو پهپاد جنگی هرون مسلح که در اختیار ارتش آلمان قرار داشت، برای استفاده توسط نیروهای رژیم بازگردانده شد. او همچنین اعلام کرد که مذاکرات درباره محموله‌های مهمات آلمانی برای استفاده توسط کشتی‌های جنگی رژیم صهیونیستی آغاز شده است.
افکار عمومی در تعارض با سیاست‌های دولت
حمایت‌ها از رژیم صهیونیستی در حالی بود که دولت آلمان اعتراضات در همبستگی با مردم فلسطین را به بهانه «تهدید علیه نظم و امنیت عمومی» غیرمجاز دانست و محدودیت‌های مختلفی را برای مردم در حمایت از مردم فلسطین از جمله در فرانکفورت و هامبورگ در نظر گرفت. دولت آلمان همچنین حمایت از حماس را جرم‌انگاری و همراه داشتن نمادهای فلسطین مانند چفیه را ممنوع اعلام کرد. یکی از مهم‌ترین اقدامات دولت آلمان، ممنوع کردن فعالیت گروه حامی فلسطین موسوم به صامدون بود. برلین دلیل این ممنوعیت را جشن گرفتن «فعالیت‌های مخرب حماس در خیابان‌های آلمان» از سوی این گروه اعلام کرد! در برخی ایالت‌های آلمان همچون هامبورگ، ممنوع بودن تظاهرات باعث شده است تا کسانی که این قانون را نقض کنند در معرض جریمه قرار گیرند. به علاوه کسانی که خواهان تظاهرات طرفداران فلسطین شوند یا تظاهرات برگزار کنند قانون برای آنها یک سال زندان در نظر گرفته است.
نکته قابل توجه در سال‌های اخیر این است که با وجود روابط گسترده دولت آلمان با رژیم، اما نگرش مردم آلمان به گونه‌ای دیگر بوده است. در نظرسنجی سال ۲۰۱۲ در آلمان، ۵۹ درصد، اسرائیل را دولت خشونت‌طلب و ۵۸ درصد نیز دولتی بیگانه و غیرمعمول دانستند. ۷۰ درصد معتقد بودند که اسرائیل بی‌توجه به منافع سایر ملل فقط منافع خود را تعقیب می‌کند. همچنین برخلاف مسئولان آلمان که مدام از تعهد به امنیت رژیم سخن گفته‌اند، ۶۰ درصد سوال‌شوندگان اعلام کردند که آلمان تعهد خاصی در قبال اسرائیل ندارد. مهم‌ترین نکته این نظرسنجی اعتقاد ۶۵ درصد سوال شوندگان به لزوم به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین از سوی آلمان بود.
نتیجه
دولت آلمان به دلیل وقایع جنگ جهانی دوم خود را متعهد به حمایت از رژیم صهیونیستی می‌داند و این رژیم در کنار ایالات متحده در زمره متحدان راهبردی برلین قرار دارد. این مساله باعث شد تا آلمان از یک طرف بلافاصله بعد از طوفان الاقصی حمایت‌های سیاسی و نظامی خود از رژیم اشغالگر اعلام کند و از طرف دیگر سخت‌گیری‌ها علیه معترضان ضدجنگ، حامیان حماس و به طور کلی راهپیمایی علیه اقدامات رژیم و در حمایت از فلسطین را افزایش داده است. این موضع آلمان که برخلاف ادعاهای حقوق بشری اعضای اتحادیه اروپا است حکایت از تعارض سیاست‌های دولت با رویکرد افکار عمومی این کشور در حمایت از فلسطین و مخالفت با جنایت‌های رژیم صهیونیستی دارد.
سجاد مرادی کلارده؛ پژوهشگر روابط بین‌الملل