الیکا عبدالرزاقی که این روزها اولین تجربه کارگردانی‌اش را در تئاتر با اجرای نمایش «هملت» سپری می کند در گفتگو با خبرنگار مهر درباره بازخورد مخاطبان عنوان کرد: خوشبختانه تا امروز استقبال بی نظیری از نمایش شده است و من را به این نتیجه رسانده که استقبال از تئاتر نیاز به بازیگر چهره ندارد. البته ممکن است نام من و امین زندگانی به عنوان کارگردان و تهیه کننده نمایش تا اندازه ای در فروش کار تاثیرگذار بوده اما به قول یکی از دوستان سوپراستار؛ من ِمعروف شاید در روزهای اول اجرا مخاطب داشته باشم و تماشاگر به خاطر من به تئاتر بیاید اما ویژگی تئاتر این است که دهان به دهان می‌چرخد و به این شکل مخاطبش را پیدا می کند. حتی همین مخاطبی که برای دیدن یک بازیگر شناخته شده به دیدن نمایشی می آید اگر با کاری بی کیفیت و حوصله سر بر روبرو شود تاثیرش را بر مخاطبان آینده آن کار می گذارد. مخاطب بی رحم است و اینطور نیست که اگر شما اثر بدی را به او ارائه دهید شما را ببخشد و دوباره به دیدن کارتان بنشیند.
وی ادامه داد: البته استقبال از یک نمایش به محبوبیت یک کارگردان حرفه‌ای و صاحب نام هم بستگی دارد اما من اولین تجربه کارگردانی‌ام را پشت سر می‌گذارم و قاعدتا در جامعه تئاتری ما اینکه من به عنوان یک بازیگر سینما و تلویزیون و تئاتر در مقام کارگردان نیز پذیرفته شوم خیلی سخت است.من ِمعروف شاید در روزهای اول اجرا مخاطب داشته باشم و تماشاگر به خاطر من به تئاتر بیاید اما ویژگی تئاتر این است که دهان به دهان می‌چرخد و به این شکل مخاطبش را پیدا می کند
عبدالرزاقی درباره چگونگی شکل گیری این اثر نمایشی و تجربه کارگردانی در تئاتر توضیح داد: من و امین زندگانی چندین سال است که آکادمی بازیگری سینمایش را راه اندازی کرده ایم و همیشه به این مساله فکر کردیم که چرا ما در ایران اجراهای پراکنده داریم و مثلا هیچ نمایشی در طول سال ها در کشورمان روی صحنه نیست مانند «اپرای پکن» که شما هر وقت به چین سفر کنید می‌توانید به دیدن این نمایش بنشینید. نکته دیگر این است که جوان‌ها و نوجوان های این دوره زمانه برعکس نوجوانی ما که اگر آثار شکسپیر را نخوانده بودیم حداقل فیلم هایش را دیده بودیم، اصلا با آثار کلاسیک آشنا نیستند و برخی حتی نمی‌دانند که شکسپیر چه کسی است. از این رو تلاش ما این است که بازیگرانی را تربیت کنیم که آرام آرام و به صورت تخصصی آموزش ببینند و تبدیل به یک شکسپرین شوند تا همیشه امکان روی صحنه رفتن یک متن شکسپیری وجود داشته باشد. شاید این یک افق دوردست باشد اما علاقه شخصی من و امین است که امیدوارم بتوانیم به آن برسیم.
بازیگر سریال «سرباز» درباره رویکردی که به نمایشنامه «هملت» داشته است، بیان کرد: در قدم دوم باید تمهیدی برای جذب مخاطب بیندیشیم. به قول برادرم ما در این نمایش یک «هملت» جیبی را اجرا برده ایم به این مفهموم که فرازهای مهم نمایشنامه را در اجرا نگه داشتیم و قصه را هم کامل تعریف می کنیم که مخاطب جوان و جدید ما با اصل اثر مواجه بشود اما در کنارش اتفاق هایی که شاید در روند داستان موثر نباشند، حذف می شوند. یکی دیگر از ویژگی های نمایش نیز این است که مخاطب در بخش هایی با یک پارودی از «هملت» روبرو می شود اما بار طنز داستان روی دوش هیچ کدام از کاراکترهای مثبت نمایش نیفتاده است و فانتزی و کمدی را تنها در شخصیت های منفی شاهد هستیم. از این رو این گروتسکی که در نمایش شکل می‌گیرد هم باعث می شود مخاطبی که حوصله دیدن کارهای سنگین و جدی را ندارد با یک زنگ تفریح روبرو شود و هم اینکه بعد از پایان نمایش کاملا متوجه داستان «هملت» شود و با دیدی باز سالن را ترک کند. بخش های کمدی داستان هم برای تماشاگری است که دوست دارد فقط بخندد و حالش خوب شود.
بازیگر نمایش «باغ آلبالو» یادآور شد: این نمایش به شیوه کلاسیک و با همان دیالوگ های نمایشنامه شکسپیر اجرا می‌شود اما همیشه مساله ای در پس ذهن من وجود داشت مبنی بر اینکه چقدر خوب است که ما بتوانیم از یک متن کلاسیک و جدی، اجرایی پارودی و طنز داشته باشیم. سال ها قبل نمایش «هملت» توسط آقای مجید جعفری در سالن چهارسوی تئاترشهر به صحنه می‌رفت و همزمان پارودی همان نمایش نیز در کافه تریای تئاترشهر اجرا می شد. همیشه این نکته در ذهن من بود که آن نمایش چقدر فانتزی جذابی داشت بدون اینکه از سطحی از کیفیت پایین تر بیاید از این رو همیشه به سختی چنین نمایش هایی فکر می کردم و می خواستم بدانم اصلا کار من هست یا نه که در صحنه‌ای کاملا حسی و جدی اتفاق دیگری رقم بزنم که در آن تماشاگر لحظه ای بخندد و بعد دوباره به روند اصلی داستان برگردد.بسیار علاقه مندم که کارم توسط منتقدان هم دیده شود و نظرشان را درباره کار بگویند، اصلا دعوایم کنند و غلط هایم را بگیرند چون همین نظرات باعث می شود من که تازه کارم را شروع کردم و می خواهم کارگردانی تئاتر را ادامه دهم، بتوان پیشرفت کنم نه اینکه متوقف شوم
وی ادامه داد: این کار هم سخت بود و هم ترسناک چون ما پیش از اجرا مخاطب دیگری غیر از خودمان و بچه های گروه نداشتیم برای همین فکر می کنم در شب اول اجرا من ۲ کیلو وزن کم کردم چون واقعا نمی دانستم برخورد مخاطب چگونه است اما وقتی که دیدم تماشاگر همان جاهایی را که من می خواهم می خندد و همان جاهایی را که می خواهم سکوت می کند به این نتیجه رسیدم که در تجربه اول کارگردانی تا اندازه ای موفق بودم و حداقل می‌توانم نمره خوبی به خودم بدهم.
عبدالرزاقی با اشاره به اینکه از نقد منتقدان استقبال می کند، بیان کرد: البته من بسیار علاقه مندم که کارم توسط منتقدان هم دیده شود و نظرشان را درباره کار بگویند، اصلا دعوایم کنند و غلط هایم را بگیرند چون همین نظرات باعث می شود من که تازه کارم را شروع کردم و می خواهم کارگردانی تئاتر را ادامه دهم، بتوان پیشرفت کنم نه اینکه متوقف شوم.
وی درباره اجرا در تماشاخانه ایرانشهر یادآور شد: در واقع نمایش «هملت» بین ۲ اجرا و یک کنسلی این امکان را پیدا کرد که در سالن ناظرزاده کرمانی روی صحنه برود چون نمایش ما آماده بود طی صحبتی که با مدیر مجموعه ایرانشهر داشتیم، توانستیم مدت محدودی اجرا بگیریم. این نمایش تنها ۲۰ اجرا داشت و تا ۱۰ آبان روی صحنه است و حالا که کار دیده شده از تمام شدنش کمی دلگیرم. البته بازیگران این نمایش از فارغ التحصیلان آکادمی ما هستند و مدت هاست با ما کار می کنند و قبلا هم با همین گروه نمایش «رویای شب نیمه تابستان» را کار کرده بودیم و برای اجرای جدید هم چند نفر از بچه های ترم جدید به گروه اضافه شدند و تبدیل به بچه های گروه «هملت» شدند از این رو این تیم همچنان به کار خودش ادامه خواهد داد.
نمایش «هملت» به کارگردانی الیکا عبدالرزاقی، تهیه کنندگی امین زندگانی و بازی صدف اسداللهی، آرین آقاقلی زاده، شیما پروندی، مهدی پورجمال، محمد تاجیک، مهدی حکمتی، حامد خرم آبادی، علی خیام، رادمهر رجبی، بیتا رحمانی، مهدی صمیمی، هیوا قصیوند، امیرحسین کنجکاو، شهریار کنعانی، علیرضا محمدیان، سایناز نگاهی مقدم تا ۱۰ آبان ماه در سالن ناظرزاده تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است.