به گزارش خبرنگار مهر، دکتر محمود سریع القلم، استاد دانشگاه شهید بهشتی، در آغاز سخن با بیان این نکته که در صورتی که بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، در جامعه ای زندگی می کنیم که اگر نگوییم بی توجه، به جهانی که در آن زیست می کنیم بسیار کم توجه است.
استاد دانشگاه شهید بهشتی با تأکید بر این مطلب که آینده در گرو آن است که ما زمان خودمان را خوب درک کنیم، اظهار داشت: اینکه بگوییم نیازی به جهان نداریم و نگاه ما درونی و ساز و کار ما محلی است موضوعی است که ما را از نگاه به آینده محروم می‌‌کند.
سریع القلم در بخش دیگری از سخنانش به دو سیاست عقلانی و غریزی اشاره کرد و گفت : در سیاست عقلانی سیاست معنای حل المسائل دارد یعنی به دنبال حل مسائل است اما در سیاست غریزی، سیاست معنای واکنش دارد یعنی در آن محاسبه، فکر و تدبیر وجود ندارد.
وی در ادامه واکنش‌های تلافی‌‌جویانه، غریزی و ناشی از عصبانیت‌های گذشته را از ویژگی‌های سیاست غریزی عنوان کرد و اظهار داشت : در جامعه غریزی سیاست مساوی است با مناسبات فردی و عده ای منتظر قدرتند. اما در سیاست عقلانی، سیاست مساوی است با سیستم یعنی عده‌‌ای زیاد تلاش و فکر می‌‌کنند تا بتوانند مسئله‌‌ای را در کشور حل کنند.
استاد دانشگاه شهید بهشتی حوزه سیاست در سیستم‌های غریزی را حوزه تخریب دانست و گفت : در سیاست غریزی، هر کسی برای مطرح شدن خودش نیازمند تخریب و تضعیف دیگران است در صورتی که در سیاست عقلانی رقابت افراد مهم است.
وی با طرح این سوال که مهم‌ترین و کانونی ترین مسئله ایران چیست، اظهار داشت : من در جواب می‌گویم که در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، هنر وعلم در ایران رقابت وجود ندارد.
استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه در جهانی هستیم که مبنا را برای تولید و افزایش ثروت ملی گذاشته است گفت : تا زمانی که بر این نکات، حوزه عقلانی تحقق پیدا نکند؛ نمی توانیم به سمت تولید ثروت ملی حرکت کنیم.