خبرگزاری مهر؛ گروه استانها: گاهی بی‌مهری و بی‌رحمی مردمی که سواد خواندن و نوشتن دارند اما نای کتاب خواندن ندارند، صدمات جبران ناپذیری را به بار می‌آورد.
همین بی‌توجهی ما به کتابخوانی هزاران نویسنده را آزرده کرده است و می‌توان گفت مقصر ما هستیم که دنیای نویسندگان را رنگی نمی‌کنیم، ناحقی که ما در قبال اهالی قلم انجام می‌دهیم، هزاران بار سهمگین‌تر از زخم تازیانه مغول‌ها است که با ناآگاهی خود هزاران مکتب و مکتب‌خانه را به آتش کشیدند.
به جرأت می‌توان گفت سخت‌ترین، دشوارترین و در عین حال بی‌معیشت‌ترین مشاغل دنیا را نویسندگان و هنرمندان قلم به دست دارا هستند.
وریا سیفی نویسنده و شاعر سنندجی که به طور حرفەای قریب به سیزده سال می‌نویسد و از کودکی خالق قلم و اثر در قالب هنر بوده است. در ادامه خواننده گفت‌وگوی خبرنگار مهر با این هنرمند قلم به دست توانمند باشید.
سیفی می‌گوید: بهترین ایده برای نوشتن را از اندرون و از اطرافم الهام می‌گیرم و بی‌نهایت عشقی که به خدا و جهان هستی در وجود من است در نهایت با چکش کاری تبدیل به اثری زیبا و ماندگار می‌کنم.
وی با بیان اینکه در کنار خیابان کتاب‌های خود را مستقیم می‌فروشد، افزود: هر کتاب شاید قریب به یکسال زمان ببرد تا تبدیل به یک اثر فاخر و قابل چاپ شود و سخت‌ترین لحظه هم برای نوشتن زمانی است که در کنار بساط فروختن کتاب‌هایم بی بازاری را تجربه می‌کنم و همچنان مجبورم کتاب بعدیم را هم تمام کنم.
سیفی در معرفی آثار چاپی خود، گفت: «نقشه شور نهانی»، اولین اثرم و بعد از آن هم «لحظه‌های بارانی»، «خلوتگه»، «شعلەهای شب رنگی»، «بیرۆکەی ڕوونی»، «ماجرا در شعر» و «بوستان دوبیتی‌های وریا» و همچنین دو کتاب دیگر هم داشتم ولی موفق بە چاپشان نشدم که من دائماً با آنها آثارم را حساب می‌کنم و می‌گویم ۹ اثر همچنین دو اثر در دست چاپ دیگر هم دارم «غزل‌ها به زبان فارسی» و «داستان‌های کوتاه» که به زبان کوردی است.
وی در بحث مشوق بودن برای دیگران در چاپ و نوشتن کتاب، ادامه می‌دهد: خوشبختانه برخی با خریدن کتاب از من و شنیدن صحبت‌های من خودشان راغب به نوشتن و در نهایت موفق به چاپ کتاب شده‌اند و از بنده حقیر الهام گرفته‌اند که باعث افتخار من است و یکی از آنها آقای معینی تهرانی است.
آثاری که به دست نویسنده خلق می‌شود زیبا و قابل ستایش است
سیفی با عنوان اینکه همه آثاری که به دست نویسنده خلق می‌شود زیبا و قابل ستایش است، عنوان کرد: در کتاب بوستان دوبیتی‌ها ۴۳۶ صفحه شعر رمل و وزنی و عروضی است و در آن عشق بی نهایت، عرفان و داستان و مثل و فلسفه پرداخته شده و کتاب دیگر بیروکه روونی ۳۲۶ صفحه است که آن هم اوزان وزنی دارد و خیلی خودمانی نوشته شده و به نظر خودم زیبا و دلنشین هستند.
وی بیان کرد: از بزرگترین دغدغه و مشکلات زندگی من این است که بعد از فروختن هشت هزار جلد کتاب هنوز کسی من را نمی‌شناسد چون کتاب‌هایم را برخی صرفاً می‌خرند و آن را مطالعه نمی‌کنند از این‌رو از این تظاهر دچار تزلزل می‌شوم و این همه خرج و زحمتی که کشیده‌ام را چون به باد هوا رفتن می‌نگرم.
سیفی اظهار کرد: مسؤولان هم تنها وعده وعیدهایی توخالی به هنرمندان تحویل می‌دهند، و فقط در مواقع رودررو شدن با هنرمندان دغدغه مند نقاب دلسوزی به چهره می‌زنند و از هیچ مسؤولی هیچ انتظاری ندارم اما از مردم جامعه‌ام دائماً انتظار حمایت دارم.
وی با اشاره به اینکه حمایت مردم فقط با خواندن و افزایش مطالعه تحقق می‌یابد، عنوان کرد: از مردم می‌خواهم آثار فاخر را بخوانند و همواره در حمایت از دیگر هنرمندان به مطالعه نوشته‌های آنها هم بپردازند چون برای خلق آثار فاخر آنها وقت و هزینه بسیاری صرف شده است و این تنها دلگرمی ممکن برای نویسندگان است.
سیفی بیان کرد: نویسندگان فقیر نیستند بلکه تنها پول زیاد برای ولخرجی ندارند، آنها مایه دارند و مایەشان در درون آنهاست و با قلمشان خروشان می‌کند و در قالب واژه‌ها با معانی سرشار در آن بی روح کاغذها جان می‌گیرد.
وی با بیان اینکه در حال حاضر با مادر پیر و بیمارم مستأجر هستیم، افزود: هر سال در استرس و با دغدغه اسبابکشی به سر می‌برم و اینکه هنرمندان نتوانند سرو سامان و پناهی دائمی داشته باشند مایه ناراحتی و بسی جای تأمل عمیق دارد.
سیفی با اظهار اینکه به بازی روزگار و قسم‌های دنیا خنده‌ام می‌گیرد، بیان کرد: در حال حاضر شغل اصلی من نویسندگی و فروش همان آثار است و برای گذران زندگی هم با ماشین مسافرکشی می‌کنم.
وی خاطرنشان کرد: وقتی یک نفر کتابی می‌نویسد به مقام والایی نزد خدا می‌رسد چون «نون والقلم» برای پروردگار ارزشمند و متعالی است و اینکه کسی به خالق «نون والقلم» بی حرمتی کند، دل را می‌آزارد و در مقابل ما تقاضای حفظ حرمت و آبرو داریم چیز زیادی نیست و برای فرهیختگان درک آن آسان است.
سیفی با بیان اینکه نویسندگان نان قلمشان را می‌خورند و در مقابل مشکلات هم در حد توان ایستادگی دارند، افزود: نویسندگان توانایی بسیاری دارند و در چند و خم زندگی هم به قدرت والای ایستادگی در مقابل مشکلات رسیدند و همین برای آنها کافی و هدایتگر است.
خط و ربط زندگیم را عاشقانه از آثار مولانا خوانی می‌گیرم
وی با بیان اینکه خط و ربط زندگیم را عاشقانه از آثار مولانا خوانی می‌گیرم، اذعان کرد: بارها و بارها دیگران را یاری داده ام تا که بنویسند و مشوق آنها شدم و در خواندن و تنوع نام و اثر و نویسنده خساست به خرج نمی‌دهم فقط نامش کتاب باشد، اشتیاق برای خواندن را در من افزایش می‌دهد و در مقابل از متن و کمال آن هرچه قابل استخراج باشد را دریافت می‌کنم و بر معلومات خود می‌افزاییم.
سیفی با بیان اینکه میانه خوبی با کتاب صوتی ندارم، اذعان کرد: اگر مجبور باشم شاید به سمت کتاب صوتی هم بروم اما قلبا کتاب صوتی را دوست نداشته ام و نمی‌توان بین خود و کتاب صوتی ربطی پیدا کنم ولی می‌توانم ارتباط بگیرم و از آن بهره بگیرم.
سیفی در پاسخ به اینکه چرا خود پیش قدم برای فروش کتاب شدید، خاطرنشان کرد: با اظهار ناراحتی از اینکه کتابفروشی‌ها حمایت نکردند، و برخی از آنها با گفتن اینکه جای برای نگهداری کتاب نداریم، برخی هم گاهی با گفتن اینکه کتاب شعر دیگر خواننده ندارد و هزاران دلیل دیگر از فروش کتاب امتناع کردند و در نهایت خودم برای فروش مستقیم دست بکار شدم.
نوشتن مهربخشی و سخاوت است
وی با بیان اینکه سخت‌ترین بخش زندگی این است که تاکنون نتوانسته شغل مناسبی را برای خود پیدا کند، اظهار کرد: نوشتن سخت است، چون نوشتن خواندن می‌خواهد، نوشتن مهربخشی و سخاوت است و بر همین اساس هم باید قدر نویسندگان را بدانیم که درونیاتی را که به‌زحمت بدست آورده‌اند براحتی در اختیار همگان قرار می‌دهند.
وی در پایان کتاب خواندن و افزایش مطالعه را موجب تعالی ذهن و تقویت مغز و همچنین افزایش تیزهوشی و کمال بخشی در کنار سخن دانی دانست و گفت: یکی از افتخارات هر فرد باید مطالعه باشد و برای سیقل روح و روان و کمال جسم و جان باید خود را به داستان و شعر و مثل گره بزند.
وی در خاتمه دکلمه‌ای از یکی از آثار گرانبهای خود را برای مخاطبان ما قرائت کرد؛
آخرت در کار و ما نادان براه
ناسپاس و جاهلی در جاه و جاه
کوره راه است و رَوی فرجامِ بد
آخرت هست توشه جمع کن گوشه راه
کان چه کردی بندەی دست‌سازەام
لال شوی شرمنده‌ای در شهرِ شاه
شاهِ عالم ایزدی هست بی شریک
بی شریک و مالکی بس روبِراە
فکر نکن دائم جوانی زیرِ پاست
می گذر این عمرِ واهی همچو کاه
این جوانی فرصت و اندوخته توست
قدرتت بر خیر و طبعت رو به ماه
هر شبی با واژه‌ای پندم دهی
پندِ وریا امشبا قرآنِ راه