به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، این قرص روی حیوانات آزمایش شده و غذای مصرفی را تا ۴۰ درصد کاهش داد. محققان امیدوارند پس از آزمایش ها از این قرص به عنوان یک روش کم تهاجمی برای درمان چاقی مفرط استفاده کنند.
هنگامیکه افراد غذا می خورند، به دلیل آنکه غذا فضای داخل معده را پر می کند، این عضو ورم می کند. این کشش معده توسط گیرنده‌های مکانیکی تشخیص داده می‌شود که سیگنالی را به مغز می‌فرستند. سپس آبشاری از واکنش‌ها آغاز می‌شود، از جمله تولید انسولین و هورمون‌هایی مانند پپتید C، Pyy و GLP-۱ که به هضم غذا کمک می‌کنند. چنین روندی سبب می شود افراد احساس سیری کنند و از سوی دیگر سطح گرلین (هورمون گرسنگی) کاهش می یابد. در این زمان فرد از غذا خوردن دست می کشد. این امر زمانی اتفاق می افتد که معده پر است، بنابراین به افرادی که رژیم غذایی می گیرند، توصیه می شود قبل از وعده غذایی آب بنوشند.
شریا سرینیواسان یکی از دانشجویان فارغ التحصیل MIT روی اینکه می شود لایه داخلی معده را به طور مصنوعی بزرگتر و ارتعاشات حسی القا کرد تحقیق کرد این فرایند سبب می شود ماهیچه ها بیش از پیش کش بیایند و حس بزرگ شدن و فعالسازی هورمون ها را ایجاد می کند.
او به عنوان یک دانشجوی مقطع فوق دکتری با گروهی از محققان همکاری کرد تا قرصی به اندازه یک مولتی ویتامین با عنصر ارتعاشی بسازد. این قرص حاوی غشای ژلاتینی است که با مایعات داخل معده حل می شود. این مدار اتصال باتری اکسید نقره موجود در قرص را با عنصر ارتعاشی تکمیل و در نتیجه آن را فعال می کند.
محققان در آزمایش های حیوانی متوجه شدند ارتعاشات دریافت کننده های مکانیکی را فعال کرده و به آزادسازی هورمون ها منجر شده اند. ردیابی سطح این هورمون ها تایید می کند که حجم آزادسازی آنها به اندازه حجم آن بعد از غذا خوردن بوده است.
هنگامیکه قرص ۲۰ دقیقه قبل ازغذا دادن به حیوانات فعال شد، مصرف غذا حدود ۴۰ درصد بیشتر از زمانی که قرص فعال نبود، کاهش یافت. محققان متوجه شدند افزایش وزن هنگام مصرف قرص کندتر می شود.
این قرص طوری طراحی شده تا حدود ۳۰ دقیقه پس از رسیدن به معده مرتعش شود و در حیوان پس از ۴تا۵ روز از بدن حیوان دفع شود. محققان هم اکنون مشغول بررسی فعالسازی قرص به طور بی سیم هستند تا برای مدتی طولانی تر در معده باقی بماند.