حسن اکبری در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، اظهار کرد: چشم از سطحی شامل قرنیه و بافت سفید رنگ به نام بافت ملتحمه نام دارد، گاهی یک بافت گوشتی مثلثی در گوشه داخلی یا خارجی قرنیه ایجاد می‌شود که برجسته بوده و به‌عنوان ناخنک شناخته می‌شود.
وی با بیان اینکه علت ایجاد ناخنک دقیقاً مشخص نیست اما عوامل محیطی مانند باد، آفتاب، سرما، گرما، اشعه یو وی خورشید و… در بروز آن دخالت دارد تصریح کرد: این بافت گوشتی عموماً ممکن است ایجاد و بعد از گذشت مدت زمان طولانی برجسته شود، گاهی مواقع التهاب یافته و به سمت قرنیه پیش‌روی می‌کند، در حالت اولیه معمولاً از نظر ظاهر برای فرد خوشایند نیست اما اگر پیشرفت کند هم باعث کاهش دید و ایجاد آبریزش، قرمزی چشم و سوزش و خارش شود.
این چشم پزشک اضافه کرد: امکان بروز این بیماری در مناطق خشک مانند مناطق کویری، مناطقی که ارتفاع بالایی از سطح دریا دارند مانند چهارمحال و بختیاری به دلیل بالا بودن شدت اشعه یو وی خورشید و همچنین مناطق بادخیز با سرما و گرمای زیاد، بیشتر است.
اکبری اولین علائم در بروز بیماری ناخنک را مشاهده بافت یا ضایعاتی که در سفیدی چشم، گوشه داخلی یا خارجی قرنیه دیده می‌شود عنوان و خاطرنشان کرد: این بافت ممکن است سال‌ها بدون علامت و حتی پیشرفت باشد و فقط در معاینات دقیق مشخص می‌شود.
وی تاکید کرد: وقتی اشعه یو وی و عوامل محیطی مانند باد و گرما و سرما با کلاژن‌های موجود در چشم برخورد می‌کنند، تغییراتی پیدا می‌کنند که ممکن است باعث تکثیر آن‌ها شود، اما همچنان علت اصلی مشخص نشده است.
این چشم پزشک یادآور شد: ممکن است عوامل زمینه‌ای در فرد برای بروز ناخنک چشم وجود داشته باشد در این صورت عوامل محیطی نیز مزید بر علت شده اما مسائل ارثی تأثیر چندانی در این مورد ندارد.
اکبری گفت: سطح چشم صاف است و با پلک زدن اشک در آن به‌صورت یکنواخت پخش شده و باعث می‌شود مرطوب شود، این موضوع سبب راحت دیدن می‌شود، زمانی که ناخنک ایجاد شود، اشک به‌درستی در سطح چشم پخش نمی‌شود و مشکلات چشمی بروز می‌کند.