به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست‌جمهوری در راستای همکاری با اندیشکده‌ها، مراکز علمی و پژوهشی و صاحبنظران و تحلیل و بررسی دقیق مسایل و چالش‌های مختلف کشور و ارائه راه‌حل‌های مناسب، نشست هم اندیشی با موضوع «تنظیم گری و جلوگیری از شکل‌گیری انحصار در بازارها و اقتصاد دیجیتال» توسط دفتر سیاست‌گذاری معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان و با مشارکت اندیشکده رهگشا و با حضور چندتن از اعضای هیات‌علمی، صاحبنظران و مدیران مرکز ملی رقابت، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و مرکز مطالعات توسعه و رقابت در محل این معاونت برگزار شد.
در نشست هم‌اندیشی «تنظیم گری و جلوگیری از شکل‌گیری انحصار در بازارها و اقتصاد دیجیتال»، نخست ویژگی‌های بازارهای دیجیتال و پلتفرم آنلاین همچون «واسطه گری» که موجب سهولت دسترسی بازیگران به یکدیگر می‌شود، «مقیاس‌پذیری» که به دنبال آن، دامنه فعالیتها در بازارهای دیگر گسترش می‌یابد و «اثرات شبکه» بدین معنا که جذب کاربر بیشتر در پلتفرم، موجب افزایش ارزش می‌شود به عنوان ویژگی‌های این بازار مطرح شد.
در ادامه، محورهایی همچون چرایی و علت نیاز به تنظیمگری، تجارب دیگر کشورها در حوزه تنظیمگری بازار دیجیتال، محدوده ورود، نحوه دخالت در این بازار، سازوکار و ابزارهای اتخاذی، چشم‌انداز اقتصاد دیجیتال در ایران و مدلهای کسب وکار به بحث گذاشته شد و هر یک از حضار به ارائه نکاتی در خصوص محورهای طرح‌شده پرداختند.
به زعم صاحبنظران، مواجهه ساختار حکمرانی با بازار رقابتی باید بررسی شود و در این راستا، برخی بر این باور بودند که به دلیل وجود اقتصاد سیاسی قدرتمند در این حوزه، تنظیمگری (رگولاتوری) رقابت با چالش‌های زیادی مواجه است. دوم اینکه باید به این مهم توجه شود که در عمل چقدر زیرساخت رقابت فراهم است؟
برخی از حاضران چنین عنوان کردند که قوانین کنونی ما در موضوع بازار رقابت، برآمده از رویکردهای سنتی است و بسترهای جدید در آن دیده نشده است. نکته دیگری که از سوی صاحبنظران مطرح شد این بود که در بحث تنظیمگری بازار رقابت و اقتصاد دیجیتال ابتدا باید مصادیق آن‌را پیدا کنیم و به تعبیری باید از رویداد به رگولاتور و از جزء به کل برسیم. همچنین برخی هم بر این باور بودند که این بازار( اقتصاد دیجیتال) ذاتا انحصارگرا است و کاری که ما در مواجهه با عرصه باید در دستور کار قرار دهیم، کنترل سطح این انحصارگرایی است؛ بدین معنا که بررسی شود چگونه کنشگران این بازار انحصار خود را به بخش‌های مختلف گسترش می‌دهند.