خبرگزاری مهر، گروه استانها_ پژمان امیدی*: دنیای امروزی با تکیه بر ابزارهای ارتباطی، زشت و زیباهای محیطی را به شکل ناخواسته ضریب داده و با تعمیم به جامعه گاه الگوسازی‌هایی بر بستر آن شکل می‌گیرد.
الگوهایی که گاهی متولد یک رفتار یا کارکرد منفی در بدنه جامعه بوده و سوق به سمت آن آسیب را هموار تر می‌کنند.
فارغ از پی ریزی های شکل گرفتن یک آسیب، مواجهه، اصلی است که عدم نگاه اصولی و کارشناسی شده به آن می‌تواند ضریب دهی ناخواسته به یک آسیب را رقم زده و بر بستر این تفکر درگیری مثبتی از آن در جامعه ایجاد شود.
شایع‌ترین بازخورد منفی یک آسیب می‌تواند قهرمان سازی پوشالی از یک اقدام باشد که با آتش وایرال رسانه‌ای و مجازی رقم می‌خورد.
در حالی که آسیب‌های بستر ساز اولیه سوژه را به سمت تهی انگاری از امید رهنمون می‌کند، در صورت بروز آسیب ثانویه، پای کارکردهای اجتماعی و شاخص مواجه در میان است.
عدم توجه به نوع مواجه می‌تواند خود شکل و سویی برای ایجاد یک اپیدمی در سطح جامعه باشد.
گاهی قهرمان سازی و نشر فارغ از کالبد شکافی موضوعات از دل آسیب‌های شایع، اهریمنی می‌آفریند که شاید تا سال‌ها ذهن جامعه در معرض را درگیر کرده و به پایان به عنوان یک آرمان نگاه کنند.
نگاه آرمانی به یک آسیب اوج زنگ خطر برای یک جامعه است و این تفکر زمانی در فرد ایجاد می‌شود که تمام فاکتورهای زمینه ساز با ضعف تبیین یک ناهنجاری دست به دست هم داده و فرجامی تلخ را رقم بزنند.
سوژه‌ای که در گرداب ذهنی یک تصویر سازی اشتباه توسط ابزارهای گاهی رسانه‌ای گیر می‌کند، عموماً به علت نوع برخورد موج‌های رسانه‌ای بر بستر فضای مجازی تلقینی اسطوره ساز از پرداخت‌های رسانه‌ها پیدا می‌کند.
برای کهگیلویه و بویراحمد نیز که در ساختارها و کارکردهای رسانه‌ای استانی جوان محسوب می‌شود، در مواجهه با آسیب‌ها تاکنون نگاه رسانه‌ای و مجازی به شکل کارشناسی شده شکل نگرفته و خروجی محتواهای تولید شده مخاطب را به جای آسیب شناسی و لزوم اصلاح ساختار، به تفکر برای یک ایده اشتباه قهرمان ساز و قبح زدایی از آن سوق داده است.
گرچه در دنیای امروزی هیچ خبری با ظرفیت ضریب دهی پنهان نمی‌ماند، اما انتشار بی درنگ تصاویر سوژه‌ها؛ وصیت‌ها و… در باب یک آسیب خود می‌تواند هیزمی بر آتش یک ناهنجاری شده و کاربران فضای مجازی را در یک تأمل منفی قرار دهد.
درگیری ذهنی یک پیش خطر برای فرد بوده که در ضعف پرداخت‌های اشتباه رقم می‌خورد.
در این میان نقش نهادهای مردم نهاد، رسانه‌های دارای اشراف، کارشناسان و خبرنگار آگاه به محیط برای جلوگیری از ضریب دهی به یک آسیب محسوس است.
موضوعی که در کهگیلویه و بویراحمد کمتر به آن پرداخته شده تا تنور ذغال گرفته یک آسیب با چاشنی وصیت‌های تلخ؛ آرزوهای زیادی را به کام آتش یک چرخه معیوب بکشاند.
در روزهایی که صدای آسیب‌های نفس گیر پر واضح‌تر از همیشه به گوش می‌رسد، ضعف محسوس بخش‌های متولی در یک سکوت مطلق می‌تواند بیانگر مشکلات عمیق کارکردی در شبکه سازی برای مواجه با آسیب‌ها شود.
آسیب‌هایی که هر روز جان می گرند تا جانی بگیرند!
*فعال رسانه‌ای