خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: هنگامی که شمارش روزهای وقوع یک حادثه به اعداد رند مانند صد، پانصد و هزار می‌رسد، فرصت خوبی برای رسانه‌ها است تا آن حادثه را زیر ذره‌بین آمار و تحلیل ببرند؛ دیروز ۱۴ ژانویه مصادف با صدمین روز از شروع عملیات طوفان الاقصی و جنگ مردم غزه و رژیم صهیونیستی بود؛ صد روزی که شاید برای من و شما فقط «صد روز» گذشته باشد اما برای آنها که در میدان جنگ بوده‌اند حکم صد سال را داشته است.
صدمین روز مقاومت غزه، رسانه‌های مختلفی در دنیا تیتر و صفحه خود را به این جنگ نابرابر اختصاص داده‌اند و مطالب مختلف و تأثیرگذاری درباره آن منتشر کردند. این موضوع روز گذشته نه تنها سوژه رسانه‌ها شد، بلکه در شبکه‌های اجتماعی نیز موج‌های گسترده‌ای به دنبال داشت.
یکی از این صفحه‌های اینستاگرامی که عربی زبان است و اخبار مربوط به غزه را پوشش می‌دهد یک پست چند صفحه‌ای در اینستاگرام منتشر کرد که مورد توجه کاربران قرار گرفت. عنوان این پست گرافیکی «۱۰۰ روز» بود که در کنار عبارت‌های مختلفی قرار گرفت تا کنایه‌ای به سختی‌های این مدت بزند. این مطلب، توییت‌های دست‌چین شده‌ای از کاربران فضای مجازی را آورده است.
۱۰۰ روز؛ و هرروز سخت‌تر از روز قبل...
یکی از ویژگی‌های مهم مردم غزه، روح مقاوم و صبور آنهاست. این مردم مدت‌هاست شاهد صحنه‌ها و فاجعه‌هایی هستند که می‌تواند هر کسی را از پای دربیاورد اما آنها نه تنها تسلیم نشده و کوتاه نیامده‌اند بلکه هنوز از ایستادگی حرف می‌زنند و شکرگزار خداوند هستند. مصداق این موضوع، فیلم‌های متعددی از آنهاست که وقتی پیکر عزیزان خود را در دست گرفته و خاک‌آلود و غم‌زده روی سنگ‌پاره‌ها و آواره‌ها می‌دوند، فریاد می‌زنند: «حسبناالله و نعم الوکیل!» یعنی خدا برای ما کافی است و بهترین وکیل است!
در یکی از صفحات این پست ایسنتاگرامی تصویری از توییت کاربری منتشر شده که نوشته است: «صد روز! هر روز از روز دیگر سخت‌تر است و عشق به زندگی هنوز در رگ‌هایمان جاری است. عشق این شهر خوب هنوز سایه‌اش را بر سرمان می‌کشد؛ هنوز زنده‌هایی که به سوی بهشت از ما پیشی گرفته‌اند جلوی‌مان ایستاده‌اند. با آنها صحبت می‌کنیم و روزهایشان را به یاد می‌آوریم و آنها از سعادتی که به دست آوردند برای ما می‌گویند! صد روز! و هنوز حال ما خوب است… پروردگارا؛ حمد و ستایش تو را که به ما رزق و مهربانی و سخاوت خود را به ما عطا کردی و ارزانی داشتی. ما به فرمان تو، به حکومت تو و به همه چیز راضی هستیم. پروردگارا از ما راضی باش و از ما بپذیر و ما را از فضل خود محروم مکن!»
۱۰۰ روز؛ و آنها شکست می‌خورند...
آمارهای رسمی می‌گویند تعداد شهیدان غزه در این مدت به حدود ۲۵ هزار نفر رسیده است. آمارهای غیر رسمی می‌گویند خیلی‌ها که زیر آوار مانده‌اند شمرده نشده‌اند و تخمین می‌زنند این تعداد به ۳۰ هزار نفر هم می‌رسد. مناطقی از غزه به صورت کامل تخریب شده و بسیاری از نقاط غیر قابل سکونت شده است.
۱۰۰ روز است که حدود دو میلیون نفر، ساکنان نوار غزه دور از گرمای خانه و آرامش زندگی به سر می‌برند؛ آواره، در چادرهای سرد و در مراکز پناهندگان مملو از هزاران نفر! صد روز است که مصر با بستن گذرگاه «رفح» از عبور کامیون‌های حامل هزاران تن کمک‌های اضطراری جلوگیری می‌کند. دسترسی به غذا و دارو فاصله چندانی تا غیر ممکن شدن ندارد؛ اما با همه اینها، امید به پیروزی در این مردم مرگ ندارد.
یک فعال توییتری نوشته است: «پس از گذشت ۱۰۰ روز از جنگ جنایتکارانه غزه، همچنان می‌گوئیم به یاری خدا، همه آنها شکست می‌خورند و برمی‌گردند، در نهایت با وجود همه دردها و وسعت ویرانی‌ها، ما پیروز خواهیم شد!»
یک کاربر تاکید کرده که روزهای بسیار سخت باعث خاموش نشدن نور امید در وجودش نمی‌شود: «یک روز امید! این سخت‌ترین، سیاه‌ترین و بدترین روزهای زندگی من است، مرگ را به شکل‌های مختلف تجربه کردم؛ آوارگی، ظلم، غم، سرما، گریه، از دست دادن، جدایی، وداع و خون، خون، خون را تجربه کردم تا بی‌نهایت! با این حال من هنوز خیلی امید دارم و هنوز نفس می‌کشم! ما تمام نمی‌شویم، ما می‌مانیم..»
۱۰۰ روز؛ و خدایا در راه تو هستیم...
بسیاری از کاربران فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بعد از دیدن ویدئوهای مردم غزه به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌اند و برای آنها این سوال پیش آمده که این مردم به چه دین و باوری هستند که این چنین در برابر بزرگترین رنج‌های ممکن صبورند و علیرغم همه سختی‌ها خدا را شکر می‌کنند. این موضوع باعث شده موج قابل توجهی به راه بیفتد و مردمی از ملیت‌ها و دین‌های مختلف درباره اسلام و قرآن جست‌وجو کنند تا درباره ایمان مردم غزه و آنچه آنها را این چنین مستحکم و مقاوم کرده است، بیشتر بدانند.
یکی از توییت‌های منتشر شده در پست مذکور مصداق همین ایمان و باور تأثیرگذار و ستودنی اهالی غزه است. این کاربر بعد از اینکه یادآوری کرد ۱۰۰ روز گذشته برای او سخت‌تر از ۱۰۰ سال گذشته است، آیه ۲۱۴ از سوره مبارکه بقره را یادآوری کرد: «آیا گمان دارید که وارد بهشت می‌شوید بی آنکه حوادثی همچون حوادث گذشتگان بر شما وارد شود؛ (آنها) که گرفتار رنج و سختی‌ها بودند و متزلزل شدند تا آنجا که پیامبر و اهل ایمان گفتند: پس یاری خدا کی خواهد بود؟ بدانید که یاری خدا نزدیک است!» او در ادامه نوشت: «خدایا در راه تو هستیم و رضایت تو را طلب می‌کنیم و از دینت حمایت می‌کنیم.»
او بعد از نوشته‌های خود هشتگ زده است: «الغزه_مقبره_غزاة» یعنی غزه قبرستان مهاجمان خواهد شد!
۱۰۰ روز؛ و شهیدان زیر آوار هستند...
اسراییل از آغاز حملات خود در این صد روز، مراکز درمانی، خانه‌ها، مسجدها، کلیساها و پناهگاه‌هایی را هدف قرار داده که تعداد زیادی از مردم غیرنظامی آنجا بوده‌اند و جان سالم از بمباران‌های بی‌وقفه به در نبرده‌اند. در غزه آوار روی آوار می‌ریزد و بسیاری از زنان، مردان و کودکان زیر خرابه‌ها دفن شده‌اند؛ زنده یا مرده! و امکان بیرون کشیدن آنها وجود ندارد.
پست اینستاگرامی مذکور، تصویری از متن کاربر دیگری از اهالی غزه منتشر کرده که با گله‌مندی از مردم جهان درباره این شرایط گفته است: «بعد از ۱۰۰ روز، آیا جهان می‌تواند این فاجعه را تصور کند که افرادی هستند که هنوز زیر آوار هستند؟ که هنوز شهیدانی هستند که مادران‌شان برای آخرین بار پیشانی‌شان را نبوسیدند؟ زانو زدن و متلاشی شدن، بدون شناخت هویت‌شان؟ گورهای دسته جمعی در هر متر از خاک غزه؟»
۱۰۰ روز؛ و ما هنوز در همان پیاده‌رو هستیم...
حمله‌های اسراییل در حالی صد روزه شده که بسیاری از مردم غزه و جهان فکر نمی‌کردند این شرایط این قدر طول بکشد! مدتی پیش ویدئویی از یک دختر بچه فلسطینی در فضای مجازی منتشر شد که در خرابه‌های غزه در تاریکی نشسته بود و روی کاغذی کهنه نقاشی می‌کشید. برادر بزرگ‌تر که شاید هفت یا هشت ساله بود در حالی که از نگاهش خستگی و بی‌سر و سامانی می‌بارد از فیلمبردار می‌پرسد: «جنگ کِی تمام می‌شود؟» و فیلمبردار از زیر جواب در می‌رود: «ان‌شاءالله تمام می‌شود…» پسرک بی آنکه چیزی بگوید سرش را پایین می‌اندازد و بغضش را پنهان می‌کند. استقامت، خستگی را انکار نمی‌کند!
یکی از توییت‌های منتشر شده در این پست اینستاگرامی درباره از زبان کاربر جوانی است که خاطره‌ای از خود گفته است: «روز پنجاهم جنگ با دوستم، آدم، سر چهارراه رفح نشسته بودیم و به او می‌گفتم: تصور کن صدمین روز جنگ فرا رسیده و ما در این پیاده‌رو نشسته‌ایم! بعدش طعنه‌آمیز شروع به خندیدن کردیم و او به من گفت: ممکن نیست، چطور ۱۰۰ روز صبور باشیم؟ امروز صدمین روز جنگ است و ما هنوز در همان پیاده‌رو نشسته‌ایم.»
۱۰۰ روز؛ و پایانی ناواضح...
علیرغم موج شدید نفرت از اسراییل در کشورهای مختلف و میان مردم جهان، حقیقت آن است که نهادها و سازمان‌های بین‌المللی و دولت‌های مختلف در مدت صد روز جنایت آشکار، کاری از پیش نبرده‌اند. بیهودگی مدعیان حقوق بشر باعث اعتراض و گلایه شمار زیادی از فعالان رسانه‌ای در فلسطین شده است و البته مردمانی که انتظار دارند دنیا برای آنها کاری کند؛ انتظاری که هر ملتی در این شرایط می‌تواند داشته باشد.
توییت دیگری که در پست این صفحه عربی آمده درباره تنهایی فلسطین در جنگ است؛ او نوشته است: «از ذهن من کاملاً دور بود که بیش از یک هفته دیگر دنیا ما را تنها بگذارد. ما در صدمین روز جنگ با پایان نامشخصی زندگی می‌کنیم و همه دنیا ما را در حال مرگ، نابودی و بی‌خانمانی در تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی دیده و همه چیز برایشان عادی است.»
۱۰۰ روز؛ و اعداد داستان‌های دردناک غزه را خلاصه نمی‌کند...
روزهایی که از غزه عددهای ریز و درشت از تعداد شهیدان و مجروحان منتشر می‌شد، یکی از آنها در حساب کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «ما عدد نیستیم!» این کاربر تلنگر بزرگی به مخاطبان اخبار زد تا بدانند هر جانی که از دست می‌رود، خانواده‌ای داشته، آرزوهایی داشته و آینده‌ای که از او سلب شده است. برخی از این نگرانی حرف می‌زنند که با افزایش روز به روز شمار شهدا در غزه، این اخبار برای مردم جهان عادی شود و فراموش کنند جان یک کودک در نوار غزه با جان یک کودک در رُم، پاریس یا لندن تفاوتی ندارد.
یکی از کاربران فضای مجازی در صدمین روز این جنگ این موضوع را یادآوری کرده و گفته است: «۱۰۰ روز برای ما ۱۰۰ سال است. خون ما ارزشمند است و اعداد و ارقام داستان‌های دردناک غزه را خلاصه نمی‌کند.»
۱۰۰ روز؛ و چگونه زخم‌هایم خوب می‌شود...
بر کسی پوشیده نیست آنها که جنگ صد روزه اخیر در غزه را دیده‌اند شاید هرگز نتوانند روزهای قبل و زندگی قبل را تجربه کنند. صد روز آوارگی، غم
آخرین توییت نیز متعلق به کاربری است که از تغییر نکردن شرایط جنگی در طول این صد روز گفته و غصه از دست دادن عزیزانش را این گونه توصیف کرده است: «صدمین روز از کشتار و نابودی و پاکسازی و آوارگی؛ این روز مثل روز اول است. هیچ چیز عوض نشده و هیچ چیز تغییر نکرده است. این جنگ خیلی چیزها را از من دزدیده است و چیزی از من باقی نگذاشته است. عزیزانم را از من ربوده و برای همیشه آرزوهایم را از من گرفته است. نه خانه‌ای دارم و نه خاطره‌ای! آنها رفته‌اند. عمری که تمام شد… چگونه همه زخم‌هایم مرهم گذاشته می‌شود؟»
اینها فقط گوشه‌ای از روایت‌ها، خاطرات، درددل یا حتی گله‌مندی‌های مردم غزه در این صد روز سخت و جان‌کاه بود. آنها با تمام این تفاسیر در این صد روز هم دیگر را در آغوش می‌گیرند؛ قرار مقاومت و استواری با هم می‌گذارند و وعده پیروزی خداوند را باور دارند. با وجود خستگی، ناامید نمی‌شود و هر روز قدمی جدید به سمت غافلگیری برمی‌دارند.
عشق آنها به زندگی و وطن تمامی ندارد؛ اما این مردم سخت‌ترین روزهای ممکن را تجربه می‌کنند. معتز عزیزه خبرنگار و عکاس جوانی که وقایع غزه را منتشر می‌کند ساعاتی پیش در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «صد روز از دست دادن، رنج، درد و مبارزه برای زنده ماندن و نشان دادن واقعیت‌های خام به تمام جهان؛ بدون دروغ! بدون فیلتر! من معنای فلسطینی بودن در نوار غزه را به تمام دنیا نشان دادم. من به شما نشان دادم که ما چگونه زندگی را دوست داریم و چگونه عاشق غزه عزیزمان هستیم! من واقعیت وحشیانه‌ترین اشغال تاریخ را نشان دادم… هیچ‌کس، مردمِ از دست رفته و سلامت روحی‌ام را که سال‌ها قبل از این جنگ نابود شده بود، به من باز نمی‌گرداند…»