کارشناس مسایل سیاسی معتقد است که به دلیل خلاء حضور احزاب پایدار و قوی در ایران، معیار کسب مسوولیت و رشد سیاسی، نزدیکی و دوری به صاحبان قدرت است.

«بیژن مقدم» کارشناس مسائل سیاسی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، با اشاره به مسیرهای پیشرفت سیاسی در ایران و دیگر کشورها اظهار کرد: وقتی یک حزب در رقابت برای کسب قدرت موفق شد تا اکثریتی را کسب کند و کرسی‌ها را در اختیار بگیرد، استفاده کردن از نیروهای حزبی برای آن حزب، اولویت پیدا می‌کند.

وی افزود: در بسیاری از کشورها مبنا این است که فرد در یک حزب، چقدر رشد کرده و به چه موقعیت‌هایی در درون حزب رسیده و به همین ترتیب، چه مهارت‌هایی را کسب کرده است؛ سپس آن فرد در صحنه اجرا می‌تواند مسؤولیت بگیرد؛ لذا این مسیر رشد سیاسی معطوف به حزب است.

مقدم گفت: در بعضی کشورهای دیگر معیار کسب مسؤولیت و رشد سیاسی نزدیکی و دوری به صاحبان قدرت، پارتی‌بازی یا مسائلی از این دست است؛ در این شرایط بعضی افراد ممکن است بتوانند به مراکز قدرت و مسؤولیت‌ها نزدیک‌تر شوند و در آینده مسؤولیت بگیرند.

وی تصریح کرد: واقعیت این است که در کشور ما نظام حزبی وجود ندارد که بتوانیم مدل اول یعنی گرفتن مسؤولیت بر اساس کادرسازی حزبی را پیش ببریم؛ چون احزاب قوی و پایدار در کشور نداریم، یکی از شرایط سپردن مسؤولیت به افراد، شایسته‌سالاری است.

مقدم افزود: در خصوص اینکه چگونه به افراد شایسته برسیم، در بعضی دستگاه‌ها و نهادها، آزمون‌هایی در این خصوص برگزار می‌شود. در موارد دیگر، از افرادی که خود را صاحب صلاحیت می‌دانند، برای تصدی یک کار دعوت می‌شود و این افراد توسط یک هیأت مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.

سیستم‌ها باید بتوانند «امکان رشد» را برای افراد فراهم کنند

فعال رسانه‌ای افزود: در همه نظام‌های سیاسی، هر کسی در هر جایگاهی که قرار دارد باید امکان بهترشدن داشته باشد. من یک مثال رسانه‌ای بزنم؛ در یک رسانه مگر چند سردبیر و مدیر مسؤول حضور دارند؟ یک نفر، صاحب امتیاز است که به عنوان مالک است و یک مدیر مسؤول دارد و ممکن است در کنار آن‌ها، یک یا دو سردبیر هم داشته باشد؛ ممکن است این رسانه تعداد زیادی خبرنگار هم داشته باشد؛ اینکه فکر کنیم یک خبرنگار خوب الزاماً همان خبرنگاری است که باید سردبیر هم بشود، تصور غلطی است.

مقدم افزود: یک خبرنگار خوب، می‌تواند رشد کند اما ممکن است در تمام عمرش، صرفاً یک خبرنگار خوب بماند ولو اینکه «خبرنگار خوب‌تر» شود. اگر ما این خبرنگار را در جای دیگر مانند سردبیری گذاشتیم، به او ظلم و به آن رسانه ظلم کرده‌ایم چون رسانه، یک خبرنگار خوب را از دست داده است.

مقدم گفت: اگر احساس کردیم یک خبرنگار خیلی خوب الزاماً می‌تواند سردبیر یا مدیر مسؤول خوبی هم بشود، تفکر اشتباهی است؛ راه رشد اما بسته نیست و آن خبرنگار می‌تواند تبدیل به یک «خبرنگار خیلی خوب» شود. سیستم‌ها باید بتوانند در بدنه، در بخش‌های سیاسی و غیر سیاسی، امکان رشد را برای افراد فراهم کنند و فرد، احساس تضییع حقوق نکند.