یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های دولت سیزدهم، رونق تجارت به خصوص با همسایگان بوده است است. بررسی عملکرد ۲ سال اول دولت نیز گویای آن است که این مهم بعد از ۱۰ سال محقق شده است. ارتباط با کشورهای همسایه در کنار مزایای اقتصادی، آورده‌های سیاسی و امنیتی نیز برای کشورمان دارد.
«تجارت» از مولفه‌هایی است که رشد و توسعه اقتصادی کشورها را تعریف می‌کند، زیرا با واردات کالا هر کشور نیاز داخلی خود را تأمین کرده و با صادرات محصولات تولیدی در بازارهای بین‌المللی جایگاهی را برای خود به دست می‌آورد که به بهبود شرایط اقتصادی می‌انجامد.
از همان آغاز راه، سیدابراهیم رئیسی اولویت توسعه تجارت کشور را همسایگان عنوان کرد و در سخنرانی‌ها و دیدارهای خود با مقامات کشورها بر افزایش تجارت با کشورهای هم‌مرز ایران تاکید کرد و آن را جزو اولویت‌های کاری دولت جدید برشمرد.
ایران با ۱۵ کشور مرزهای زمینی و دریایی دارد که شامل پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، روسیه، قزاقستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه، عراق، کویت، عربستان، قطر، بحرین، امارات عربی متحده و عمان می‌شود.
این اقدام فرصتی بزرگ برای گذر از بحران‌های آغاز دولت را فراهم می‌کرد و استفاده از ظرفیت‌های صادراتی می‌توانست در زمینه اشتغال و تعادل در قیمت‌ها تأثیر بگذارد و دولت می‌توانست ارز مورد نیاز کشور را تأمین و به رشد اقتصادی برسد.
البته تحقق نگاه دولت سیزدهم به منظور استفاده بیشتر از ظرفیت تجاری همسایگان، به نوع تعاملات روابط بین‌المللی با همسایگان وابسته است تا با حل مشکلات روابط سیاسی در منطقه بویژه با کشورهای عربی، راه همکاری با کشورهای دیگر نیز تسهیل شود.
این روند می‌توانست در آغاز کار شرایط استفاده از ظرفیت‌های موجود در منطقه را فراهم کند، زیرا کشورهای همسایه و هم‌مرز با ایران بازار با اهمیتی دارند اما مسائل بین‌المللی موجب شده بود نتوانیم از این ظرفیت بهره‌مند شویم.