به گزارش خبرنگار مهر، طی روزهای اخیر انتشار تصاویر خشکیدن درختان و قطع آنها توسط شهرداری گلپایگان برای تعریض پیادهراه و معبر واکنش دوستداران محیطزیست را بر انگیخته است. آنان میگویند بتنریزی و جدول سازی در بستر جوی آبی که درختان در آن ریشه داشتند سبب نرسیدن آب به درختان و خشکیدن آنها شده و در نهایت شهرداری به بهانه تعریض پیاده راه در کوچه مسجد حاجی شهر گلپایگان، اقدام به قطع درختان کرده است.
در این ارتباط دانیال جهانشاهی فعال و دوستدار محیط زیست در گفتوگو با خبرنگار مهر در گلپایگان با بیان اینکه کوچه مسجد حاجی از لحاظ ساختاری دارای مشکل است، اظهار داشت: پیاده راه سازی و تعریض این کوچه سبب شده است که جدولهای بتنی، بتن ریزی بدنه و کف سازی بستر جوی مانع از رسیدن آب به درختان شوند.
این فعال محیطزیست با اشاره به اینکه درختهای قطع شده در طوقه (بدنه) خود هنوز زنده بودند، افزود: مدیریت شهری که دستور قطع داده است باید پاسخگوی این مساله باشند.
جهانشاهی با انتقاد از خشکاندن درختان گفت: این در حالی است که شهرداری هیچ برنامهای برای جایگزینی و کاشت درختان جدید ندارد و فقط به فکر تعرض کوچه و تبدیل آن به خیابان است.
وی با بیان اینکه درختهای مسجد حاجی باید به بستر نهر بازگردند و کف جوی از بتن و مصالح ساختمانی خالی شود گفت: براساس سرشماری در این محور تاریخی حدود یک هزار درخت در بستر نهر کاشته شده بود که در حال حاضر کمتر از یکصد درخت باقی مانده است. امیدواریم با ساخت و سازهای متراکم در این خیابان، باقیمانده درختان تاریخی از بین نروند.
جهانشاهی با اشاره به غفلت مدیریت شهری نسبت به این درختان گفت: برای مدیریت شهری فضای سبز و میراث فرهنگی اولویت نیست و شورا و شهرداری مشغول اقدامات و فعالیتهای ورزشی است و رسالت و مسؤولیت اصلی خود را فراموش کرده است.
این فعال محیطزیست درخصوص علل وضعیت کنونی درختان کوچه مسجد حاجی، گفت: این مسأله علتهای زیادی دارد از جریان آبهای آلوده ناشی از تردد زیاد خودروها گرفته تا عدم رسیدگی و کود دهی، اقدامات عمرانی اشتباه از جمله بتن ریزی بدنه و بستر جوی.
وی ادامه داد: متأسفانه شهرداری گلپایگان به علت نمک پاشیهای زیادی که در طول زمستان روی سطح آسفالت خیابانها انجام میداد موجب شده تا وقتی روان آبها به داخل جویها سرازیر میشوند، به همراه آنها نمک هم به داخل خاک وارد شود و همانطور که میدانید نمک، نفوذپذیری خاک را کم کرده و آن را سفت و محکم میکند و اجازه نمیدهد که املاح و مواد معدنی مورد نیاز وارد خاک شود. از طرفی، کند و کاوهای زیادی که پای طوقه این درختان انجام میشود، مرتب به این طوقه صدمه زده و از طرف دیگر روی ریشه آنها با بتن و سیمان پر میشود و با بتن کفسازی انجام دادهاند. همه اینها سبب شده تا درختان نتوانند به عمر طبیعی خود که به ۶۰ سال هم میرسد، دست پیدا کنند.
این دوستدار محیطزیست افزود: ریشه درختها، عمیق است و وقتی آب به آنها نرسد، به دنبال آب به سطح میآیند. درحالیکه در گذشته، ریشه این درختان در سفرههای آب زیر زمینی بود اما به علت برداشتهای قانونی یا غیرقانونی، این امکان هم از دست رفته است.
وی مدعی شد در گلپایگان از آب حدود صدها حلقه چاه برای آبیاری کشاورزی، فضای سبز یا آشامیدنی برداشت میشود که به شدت خطرناک است و موجب شده که سفرههای آب زیرزمینی سالانه حدود ۳۰ سانتی متر افت کنند. عمق چاهها اکنون به بالای یکصد متر در برخی نقاط رسیده و برای برداشت آب، نیازمند حفاریهای عمیق هستیم.
این دوستدار محیطزیست با بیان اینکه ساخت بلند مرتبهها در دو سوی کوچه مسجد حاجی آسیبهای جدی به ریشه درختان زده است، گفت: ریشه این درختان در سه متری زمین قرار گرفته و حتی ریشه آنها تا چندین پلاک آن طرفتر از درخت هم کشیده میشود. اما در هنگام خاکبرداری، ریشه این درختان را قطع میکنند. برای مقاومسازی ساختمان و با میلگرد و بتنی که در فونداسیون خانهها استفاده میکنند، ریشه این درختان مملو از بتن و سیمان میشود و درختان دیگر جایی برای جذب آب و نفس کشیدن ندارند.