به گزارش خبرگزاری مهر، سرهنگ حجت الله سالاری اظهارداشت: به مناسبت فرا رسیدن سالروز شهادت سردار خیبر شهید موسی درویشی بیست و چهارمین یادواره سردار شهید موسی درویشی و ۳۷ شهید جزیره هرمز برگزار می شود.
سرهنگ سالاری بیان داشت: با توجه به فرارسیدن سالگرد شهادت سردار رشید اسلام موسی درویشی بیست و چهارمین یادواره این شهید بزرگوار با حضور خانواده های معظم شهداء و جانبازان و ایثارگران و مردم جزیره الشهداء هرمز در این جزیره برگزار می شود.
فرمانده سپاه سیدالشهداء هرمز گفت: شهدا گنجینه ای گرانبها برای مردم ایران هستند که با پیروی از مسیر انسان ساز و حقیقت جوی آنها می توانیم در راه سعادت و کمال گام برداریم. برگزاری یادواره شهدا بهترین راه برای انتقال ارزش ها به نسل جوان است چرا که نسل سوم و چهارم زمان انقلاب و هشت سال دفاع مقدس را ندیده اند.
وی افزود: باید یاد و خاطره شهیدان برای همیشه زنده بماند و تحقق این امر این است که خانواده های آنها را احترام بگداریم.
فرمانده سپاه سیدالشهداء هرمز یاد آورشد: نباید فرهنگ ایثار و شهادت در کشور فراموش شود و نسل امروز جنگ و انقلاب را ندیده اند بنابراین باید دستاوردهای انقلاب به جوانان به خوبی بیان و تبیین شود. امروز که دشمن با جنگ نرم وارد عرصه شده باید فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه به خوبی تبیین و ترویج شود.
فرمانده سپاه سیدالشهداء هرمز عنوان کرد: شهید موسی درویشی یک از چهره های برجسته این جزیره بود که چه قبل از انقلاب و چه بعد از پیروزی انقلاب نقش بسیار ارزنده در جهت روشن گری مردم این منطقه داشته است.
وی شهید درویشی را یک الگوی به تمام معنای ایستادگی خواند و گفت: شهید درویشی در زمان انقلاب در تبعید بودند ولی با ایستادگی و پایمردی توانست جوانان این جزیره در خط رهبری بیشتر کند و اکنون جزیره هرمز با دارابودن ۳۸ شهید و ۴۰۰ ایثار گر و ۱۲۰ جانباز و ۴آزاده به تناسب جمعیت خود در رتبه نخست ایران است که این امر می تواند بار سنگینی بر دوش ما باشد که یاد و خاطر شهدا زنده نگهداریم.
فرمانده سپاه سیدالشهداء هرمز اظهار داشت این مراسم در ایام الله دهه فجر با سخنرانی حجت الاسلام مهدی طائب رئیس‌شورای‌قرارگاه راهبردی عمار پس از اقامه نماز مغرب و عشا در محل مسجد جامع هرمز برگزار می شود.
«زندگینامه شهید موسی درویشی» شهید موسی درویشی نخل ابراهیمی، در سال ۱۳۰۸ درجزیره هرمز دیده به جهان گشود. شهید موسی درویشی در سن ۱۶ سالگی از نعمت داشتن پدر محروم گردید و مسئولیت تامین معاش خانواده که به نحوی تحت سرپرستی جده وی قرار داشتند به عهده گرفت. وی در سال ۱۳۲۷ در معدن خاک سرخ هرمز مشغول به کار شد.
شهید درویشی در این جزیره واسطه اصلی میان روحانیت مبارز و انقلابی با مردم می شود و منزل شهید مامن و پناهگاه امنی جهت مبارزینی که به استان هرمزگان سفر می کند و یا تبعید می شوند، قرار می گیرد. علاوه بر آن ملاقات دلنشین وخصوصی شهید درویشی با امام خمینی (ره) ودعا ولبخند زیبای امام (ره) شهید درویشی را به عاشقی سر از پا نشناخته نسبت به حضرت امام واجداد طاهرینش تبدیل کرده بود.
لذا به راحتی دو بار تبعید به اطراف تهران وقم را به جان خرید. شهید درویشی در دوران مبارزاتی مردم این خطه علیه رژیم ستم شاهی، ضمن آشنایی با روحانیون جزیره هرمز، نقش خود را در حرکت مردم علیه این رژیم ایفاء کرد.
او در سال ۱۳۴۲ به مبارزه مخفی علیه رژیم پهلوی برخاست و با آمدن روحانیون به این جزیره مشغول ارشاد مردم شد تا جایی که خانه خود را مهمانسرای روحانیون قرار داد و در آن سال های خفقان اسارتها و تبعیدهای متعدد را متحمل شد.
در سال ۱۳۴۹ به علت مخالفت با رژیم و حمایت از طبقه محروم و مستضعف به تهران تبعید شد اما در تبعید با نیروهای مومن و انقلابی در تهران و قم ارتباط برقرار کرد. این شهید والامقام شاگردانی بسیاری را در حوزه های مختلف تربیت کرد و شهیدان محمد و علی گلزاری، موسی آزموده، احمد اوج هرمزی، جعفر پاینده، ابراهیم غلامزاده، علی جمالی، احمد هرمزی، فریدون صالحی، محمد ملاح، محمد رئیسی و قنبر قنبر نژاد از جمله شاگردان وی بودند.
شهید درویشی در سال ۱۳۵۷ از سوی رژیم پهلوی به مدت سه ماه برای دومین بار به حسن آباد قم تبعید شد. در اوج مبارزاتی ملت ایران علیه رژیم شاه، نقش خود را در پیروزی انقلاب اسلامی ایفاء کرد و مرتب در محافل و مجلس با سخنرانی، مردم را با افکار و اندیشه های حضرت امام (ره) آشنا می کرد.
وی در بسیج دریانوردان و ملوانان هرمز و استان هرمزگان در راستای خدمات دریایی در جبهه های نبرد نقش موثری را ایفا کرد این شهید بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نسبت به تشکیل کمیته انقلاب در جزیره هرمز همت کرد و مدتی سرپرستی آن را بر عهده گرفت. پس از تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی وارد این نهاد انقلابی شد و سرپرستی واحد عملیات دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هرمز را عهده دار شد.
وی در سال ۱۳۶۲ با گروه زیادی از نیروهای سپاه و بسیج عازم جبهه ها نبرد حق علیه باطل شد و در تاریخ هشتم اسفند سال ۱۳۶۲ در جزایر مجنون در حالی که سوار بر قایق جهادی خود بود بر اثر انفجار خمپاره بعثیان به شهادت رسید.