به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در گمانه زنی به سرنوشت شوم سیاسی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی همزمان با بالاگرفتن اختلافات احزاب و اعتراضات در اراضی اشغالی در پی جنگ غزه پرده برداشت.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، جنگ در غزه سرنوشت و آینده بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی را به خطر انداخته است. از یک طرف، بسیاری از اسراییلی‌ها خواستار برکناری او هستند و از طرف دیگر، نتیجه‌گیری در مورد تمایل بین‌المللی برای کنار رفتن او نیز با توجه به مخالفت نتانیاهو با تشکیل کشور فلسطین، چندان سخت و دشوار نیست، اما دوره نخست وزیری او در سال ۲۰۲۶ به پایان می‌رسد و ساز و کار واضح و روشنی برای برگزاری انتخابات زودهنگام وجود ندارد.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی به بررسی ۴ مسیر پرداخته که احتمالاً به برکناری نتانیاهو قبل از پایان دوره نخست وزیری او در سال ۲۰۲۶ می‌انجامد.
مسیر نخست: فروپاشی کابینه بی بی
روزنامه نیویورک تایمز تاکید کرد که ساده‌ترین راه برای برکناری نتانیاهو، فروپاشی کابینه او است، در حالی که ائتلاف نتانیاهو ۶۴ کرسی کنست را در اختیار دارد، تنها به جدا شدن ۵ عضو این ائتلاف، کابینه او فرو خواهد پاشید و باید در عرض ۳ ماه انتخابات جدید برگزار شود.
این روزنامه می‌افزاید در صورتی که اسموتریچ و ایتمار بن غفیر، دو وزیر تندرو اسراییلی از کابینه جدا شوند که در صورت موافقت نتانیاهو با آتش‌بس در غزه، احتمالی بسیار قوی است، حزب یاییر لاپید، رهبر جریان اپوزیسیون می‌تواند به طور موقت به کابینه نتانیاهو بپیوندد، البته نه بخاطر ممانعت از برگزاری انتخابات زودهنگام، بلکه برای اینکه توافق مبادله اسرا به سرانجام برسد.
روزنامه مذکور بیان کرد که ممکن است اسموتریچ و بن غفیر برای برگزاری انتخابات مجدد و مشارکت در آن به عنوان رهبران احزابی که به دنبال توسعه شهرک سازی و ممانعت از تشکیل کشور مستقل فلسطین هستند، پشت نتانیاهو را خالی کنند که هدف آنان در این سناریو کسب حداکثر آرای نمایندگان لیکود است که از نتانیاهو و حزب او به سبب شکست هفتم اکتبر به تنگ آمده‌اند.
مسیر دوم: سلب اعتماد از کابینه
اما مسیر دوم که به مراتب پیچیده‌تر است، رأی گیری برای سلب اعتماد از کابینه نتانیاهو است. در رابطه با این گزینه هم امنون ابراموویچ، تحلیلگر سیاسی شبکه ۱۲ گفته که حداقل ۵ نفر از قانونگذاران حزب لیکود باید از کابینه کنونی جدا شوند و در مورد جایگزین نتانیاهو در داخل حزب خود تصمیم گیری کنند، سپس موافقت اکثریت قانونگذاران را برای انتخاب آنها کسب کنند.
هدف از این ساز و کار براندازی نتانیاهو و جایگزین کردن فردی دیگر به جای او با حداقل زمان تعطیلی ممکن است.
نیویورک تایمز تاکید کرد که این گزینه با مشکلاتی همراه خواهد بود از جمله اختلاف میان سیاستمداران حزب لیکود و موفقیت نتانیاهو در تحریک رقبای خود برعلیه یکدیگر و احیاناً تهدید آنها بر اساس پرونده‌هایی که به دقت محافظت می‌شوند و تهدید به مرگ سیاسی در صورتی که اقدامی را علیه او صورت دهند.
مسیر سوم: خروج اپوزیسیون از کابینه ائتلافی
بنی گانتز و گادی آیزنکوت می‌توانند از کابینه جنگ خارج شده و از کابینه ائتلافی در زمان جنگ عقب نشینی کنند تا اینگونه کار را به برگزاری انتخابات زودهنگام بکشانند، اما با توجه به اینکه هیچیک از این دو نفر اکثریت را در اختیار ندارند، هیچکدام به تنهایی قادر به براندازی نتانیاهو نخواهند بود.
نیویورک تایمز تاکید کرد که گانتز محبوب‌ترین شخصیت سیاسی کنونی در اسراییل است، حال آنکه او بیش از هر طرف دیگری به صراحت نتانیاهو را در جریان جنگ مورد انتقاد قرار می‌دهد.
مسیر چهارم: اعتراضات مدنی
اما مسیر چهارم که برخی آن را محتمل‌تر می‌دانند، بسیج جریان‌ها برای برگزاری تظاهرات علیه نتانیاهو است که قبل از واقعه هفتم اکتبر، اسراییل را به مدت ۹ ماه تقسیم کرد.
این روزنامه می‌افزاید که جنگ به نوعی موجب وحدت شهرک نشین‌ها شد، اما این وحدت به تدریج به سبب برخی مسایل مربوط به جنگ همچون اسرا و چگونگی پایان جنگ و اینکه اوضاع بعد از جنگ چگونه خواهد بود، تضعیف شد و رو به اختلاف نهاد.
ناتان ساکس، مدیر مرکز سیاست خاورمیانه در مؤسسه بروکینگز در گفتگو با نیویورک تایمز بیان کرد: تظاهرات‌هایی که از جریان چپ سیاسی فراتر رفت و نگرانی‌هایی در مورد سرنوشت اسرای اسراییلی همراه به خشم نسبت به شکست‌های هفتم اکتبر ایجاد کرد، می‌تواند فشاری حقیقی را بر ائتلاف کابینه برای برگزاری انتخابات زودهنگام در سال جاری وارد کند.
از سوی دیگر، نیویورک تایمز افزود: مسوولان آمریکایی اشاره کردند که رویارویی مستقیم با نتانیاهو در رابطه با راه حل «دو دولتی» ممکن است نتایجی عکس را در پی داشته باشد که همین مسئله کمپین او در داخل حزب لیکود و کل اسراییل را تقویت خواهد کرد به اعتبار اینکه او مانعی ضروری در مقابل تشکیل کشور فلسطین است.