خبرگزاری مهر - گروه استانها: هوای بجنورد در ۲۲ بهمن ۱۴۰۲ درست پس از ۴۵ سال از انقلاب روح‌الله مثل بهار بود؛ و من تا رسیدن به میدان شهید بجنورد زیر لب شعر «گرچه در زمستان بود / چون بهار بود آن روز» را زمزمه می‌کردم. فاصله‌ام تا پاتوق همیشگی عملیات‌های ملی و مذهبی مردمان دیار باب‌الرضا خیلی کوتاه است. میدان شهید را می‌گویم. همان‌جایی که که به یاد در خون غلتیدن اولین شهید انقلاب اسلامی‌اش «حسن حسن آبادی» سردیسی در گوشه میدان نصب شده تا برای امثال من آیینه‌ای باشد تا بدانم این درخت ثمربخش تنومند با خون چه دسته گل‌هایی آب‌یاری شده است.
ای پرچمت ما را کفن....
بدو. بدو. همایون بدو برسیم. الان رنگ‌هاشون تموم میشه. من می‌خوام عکس پرچم رو صورتم نقاشی کنن. این گفت‌وگوی دو نوجوان بود در حالی که مسلح به پرچم سه رنگ و زیبای ایران وارد میدان شده بودند. همان‌طوری که گوش‌هایم را تیز کرده بودم تا ببینیم چالش این دهه نودی‌ها چی هست، جمعیت را از دور دیدم که به مانند قطره از خیابان‌های شهید بهشتی و طالقانی خود را به روبروی جایگاه می‌رساندند.
خبری از ساندیس و متعلاقتش نیست…
به رسم این سال‌ها در میدان شهید برای آن‌هایی که زودتر از ساعت موعود که ۱۰ صبح است، با همکاری نهادهای مختلف غرفه‌هایی برپا شده است. بخشی از آن‌ها فرصت را مغتنم شمرده و عملکردها خود را در نظرگاه عاشقان انقلاب گذاشته بودند.
با خوش سلیقگی مسؤلین و با محوریت کانون پرورشی فکری کودکان فضایی ویژه نیز برای کودکان تعبیه شده بود. از غرفه نقاشی گرفته تا هدیه بادکنک به کودکان سحرخیز. لازم به یادآوری است اینجا مردم با خدای روح‌الله معامله می‌کنند و کسی برای ساندیس نمی‌آید.
اندک اندک جمع مستان می‌رسند...
رفته رفته جمعیت همدیگر را پیدا می‌کنند. بازار خوش و بش و احوالپرسی داغ داغ است. در ضلع جنوبی میدان جایگاهی برای اجرای برنامه تلویزیونی برپا شده است. مجری ملی شبکه استانی در حال شورآفرینی جمعیت است. گروه‌های سرود که رفته رفته پای ثابت برنامه‌های میدانی جبهه انقلاب شده سرودی با حضور دختران انقلابی اجرا می‌کنند.
سوت بلندگوهای خیابان طالقانی خبر از آغاز رسمی راهپیمایی ۲۲ بهمن را می‌دهد. مجریان و شعارگوهای پیشکسوت با همان شور انقلابی سال ۵۷ جمعیت را هوشیار می‌کند. آن‌هایی که بر روی جدول‌های میدان شهید نشسته‌اند، کمر راست می‌کنند و با تکاندن لباس‌هایشان خود را برای رزم دیگری مهیا می‌کنند.
به رسم همیشه در بجنورد مسئولین در صف اول می‌ایستند و بنری به عنوان متر و معیار مسئولین را در کنار مردم نگه می‌دارد. برای قدیمی‌های راهپیمایی‌های بجنورد حضور پیرمرد باصفای ویلچرنشین با همراهی سرهنگ سابق انتظامی دیگر جز لاینفک مراسم شده است.
به سراغ مسئولین هم می‌رویم. معاون پارلمانی رئیس جمهور سخنران ویژه راهپیمایی است. آقای حسینی دوشادوش استاندار و نماینده ولی فقیه در حال شعار دادن است. درخواست مصاحبه ما را با تکان دادن سر اجابت می‌کند. سریع میکروفون را نصب و گفتگوی کوتاهی را انجام می‌دهیم.پ
راهپیمایی در چند هزار نقطه روستایی و شهری
سیدمحمد حسینی اظهار کرد: شاهد حضور مردم بیش از ۳۵ هزار روستا در راهپیمایی ۲۲ بهمن هستیم.
آقای معاون یوم الله ۲۲ بهمن ماه را میدانی برای نقش‌آفرینی مردم خطاب می‌کند. اگر بخواهم رو راست باشم جز چند کلمه نامفهوم تقریباً هیچ چیزی از مصاحبه و صحبت‌های مهمان ویژه را متوجه نمی‌شدم و فقط سر را به نشانه تأیید تکان می‌دادم، آخر بلندگوهای محیط نمی‌گذاشت صدا به صدا برسد.
تا از مصاحبه فارغ می‌شوم تلاش می‌کنم تا خودم را به بلندی برسانم تا بتوانم قابی از جمعیت میدان ثبت و ضبط کنم. فشردگی جمعیت هم مانع این کار نمی‌شد.
هزمان که تصاویر را برای انتشار برای بچه‌ها می‌فرستم با کمترین سرعت ممکنه به سمت نقطه پایانی راهپیمایی حرکت می‌کنم. در طول این مسیر جمعیت یکدل و هم‌صدا شعارهای مرگ بر آمریکا، انگلیس و اسرائیل را سر می‌دادند. در حین حرکت سه خانم مسنی را می‌بینم که در تلاش برای بلند شدن از روی نیمکت درخل پیاده‌رو هستند.
صندلی تاشوی دست یکی از آن‌ها که بعداً متوجه می‌شوم حاج خانم منصورخانی است. مادر شهید؛ مادر جانباز؛ پرستار جبهه. همه این‌ها پیشوند این مادر بزرگ انقلابی می‌درخشد و او علی‌رغم کهولت سن و با سختی به قول خودش در جشن چهل و پنج سالگی حضور پیدا کرده است.
راهپیمایان به نقطه قرار عاشقان یعنی مصلی امام خمینی (ره) خود را می‌رسانند. برآورد از حضور تقریباً صد و خورده‌ای هزار نفره مردم در راهپیمایی خبر می‌دهد. بار دیگر مردم دیار باب‌الرضا نشان می‌دهند که پای انقلاب ایستاده‌اند و در از راه آمده پشیمان نیستند با همه سختی‌های و مرارت‌ها. آری انقلاب روح‌الله به زعامت آیت‌الله خامنه‌ای و پشتیبانی مردم همیشه در صحنه به پیش می‌رود.