به گزارش خبرنگار مهر، نگاهی اجمالی به تعالیم دینی و مذهبی ما نشان می‌دهد، شادی و نشاط از آثار ایمان مذهبی است؛ چرا که مبانی اسلامی بر زمینه‌های پیدایش شادی سفارش کرده و نشانه‌های آن را ستوده است. در روایتی از امام علی (علیه السلام) در بیان صفات مؤمنین داریم که می‌فرمایند: الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ انسان باایمان شادی اش در چهره و اندوهش در درون قلب اوست.
جامعه ایران در شرایط فعلی اقتصادی و اجتماعی خود به برنامه‌ریزی و فرهنگ سازی برای شاد بودن، چه از نوع مذهبی و چه از نوع ملی نیاز دارد؛ فرآیندی که قطعاً برای شکل گرفتن به زمان نیاز دارد. همه ما باید دست به دست هم دهیم تا این جشن‌های با شکوه دینی و مذهبی، تریبون پر طنین ترویج اسلام ناب شود و از این طریق، حقایق دینی بیش از پیش برای جامعه، خصوصاً نوجوانان و جوانان دهه نودی و هشتادی منتشر شود.گرچه از نظر فقهی شادی، امری مجاز است، اما با بررسی تعالیم دین اسلام، می‌توان گفت که دین، نگاهی متعالی به شادی دارد؛ زیرا نگاه دین به شادی، نگاهی هدفمند است و بر اساس آن، شادی برای خدا و شاد کردن برای خدا، ارزش دارد.
در یکی دو سال اخیر سعی شده به این مساله توجه بیشتری شود. نمونه آن حضور قشرهای مختلف مردمی در مهمونی ۱۰ کیلومتری غدیر بود که نشان دهنده ارتباط عمیق مردم با خاندان عصمت و طهارت و فراهم کننده نشاط و شادی اجتماعی متناسب با سلایق و طیف‌های مختلف جامعه بود. گفتمان سازی و جریان سازی از ظرفیت‌های دینی، اجتماعی و ملی است که در این جشن با برگزاری گسترده و همگانی مورد توجه قرار گرفته شده بود.هرچه این آئین‌های دینی بیشتر با نقش آفرینی مردم همراه باشد، تأثیر عمیق‌تری بر جامعه ایرانی خواهد گذاشت.
حجت الاسلام علیرضا قبادی پژوهشگر دینی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، شادی را از مهم‌ترین و اساسی‌ترین نیازهای انسانی دانست و گفت: ضرورت و کارکردهای شادی مورد وفاق اندیشمندان حوزه‌های روانشناسی، جامعه شناسی، فعالان رسانه‌ای و اجتماعی است. بسیاری معتقدند، بدون حداقلی از شادی حیات انسان امکان پذیر نیست.
وی افزود: ایجاد شادی یعنی حرکت به سوی انسانی بهتر، مهربان‌تر و… است افزون بر آنکه شاد بودن مؤلفه ای مؤثر در توسعه فردی و اجتماعی است و فقدان آن مانع توسعه یافتگی و اسباب دل مردگی و افسردگی است. توجه به موضوع شادی و به تبع آن برگزاری شادمانه جشن‌ها در جامعه ما که ادعا می‌شود میزان شادی در آن پایین است، دو چندان ضرورت دارد.
قبادی بیان کرد: با وجود اینکه در جامعه ما جشن‌ها از جمله جشن‌های مذهبی فراوانی وجود دارد و حتی تعداد جشن‌های مذهبی در فرهنگ ما بیش از سوگواری‌ها است و از سوی دیگر در منابع اسلامی به زندگی شادمانه توصیه فراوانی شده است؛ اما در فرهنگ جامعه ما این جا نیافتاده است و به شادی و سرور چندان توجه نشده است.
پژوهشگر دینی ادامه داد: اینکه چه دلایلی در ایجاد چنین وضعیتی نقش داشتند، بحث مستقلی را می‌طلبد. برخی از دلایل کلی آن را می‌توان به تصور نادرستی از شادی یا بد فهمی این مفهوم، عدم آشنایی با کارکردها و ضرورت آن در جامعه و … نام برد البته یکی از دلایل مهم آن متوجه برنامه ریزان، متولیان و مجریان جشن‌های مذهبی است که نتوانستند، آنچنان که باید و شاید و متناسب با جشن‌های مذهبی، رفتارها و کنش‌های شادی آفرین ایجاد کنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ماه شعبان که ماه موالید ائمه معصومین علیهم‌السلام و ماه سراسر شادی، سرور و شادمانی است، فرصت ذی قیمتی است تا سازمان‌ها، نهادها و افراد هر یک به سهم خویش در ایجاد برگزاری شادمانه جشن‌های مذهبی و ایجاد شادی و نشاط در جشن‌های مذهبی برنامه‌ریزی و تلاش کنند. در انجام مسؤولیت تعویق افتاده و تأخیر شده گام عملی بردارند.