به گزارش خبرگزاری مهر، عبدالله گل رئیس جمهوری ترکیه چند روز پیش در یک کنفرانس مطبوعاتی با عبدالله دوم شاه اردن ضمن محکوم کردن شهرک سازی رژیم اسرائیل در اراضی فلسطینی این اقدام تل آویو را "شوک آور" توصیف کرد.
استفاده از کلمه شوک آور نشان از آن دارد که رهبران منطقه ای و دیگر کشورهای درگیر در روند صلح خاورمیانه هنوز نمی توانند تلاش رژیم اسرائیل را برای ساخت این شهرکها آن هم پس از تعهد به گفتگوها و روند صلح درک کنند.
همچنین کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا نیز ضمن ابراز نگرانی از اقدام رژیم اسرائیل در حوزه شهرک سازی، آن را برخلاف توافق صلح اعلام کرد.
این اظهارات به ویژه از سوی هم پیمانی چون آمریکا نشان از آن دارد که واشنگتن نتوانسته است تا تل آویو را از ادامه سیاست های تدوین شده خود بازدارد، سیاستی که به نظر می رسد عدم اجرای آن موجودیت این رژیم را تهدید خواهد کرد.
گفتاری در باب شهرک ها
شهرک سازی که عمر آن به آغاز تشکیل رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی باز می گردد، یکی از مباحث مهمی است که سران تل آویو اعم از احزاب راست، چپ، میانه و مذهبی به آن اهتمامی ویژه دارند.
رژیم اسرائیل تجسم بیانیه صهیونیسم است که ساخت و بنای آن هنوز به پایان نرسیده و بنابراین هنوز نقش و وظیفه اصلی خود را به اتمام نرسانده است. بر این اساس اسرائیل دارای ساختار سیاسی مبتنی بر شهرک سازی است که تمام خصوصیات جوهری مورد لزوم در این راه را دارا می باشد.
بر همین اساس بود که شامگاه پایان دوره حکومت قیمومیت بر فلسطین از سوی انگلیس و پس از عقب نشینی نیروهای بریتانیا از فلسطین و خروج رسمی نماینده حکومت قیمومیت در روز شنبه 14 ماه مه 1948، "دیوید بن‌گورین"، اولین رهبر این رژیم "اعلامیه استقلال" را در جلسه ویژه "مجلس ملت" (موعیتست هعام) که در سالن موزه شهر "تل‌آویو" منعقد شده بود، قرائت کرد.
بعد ازظهر 15ماه مه سال 1948 این جلسه با حضور 37 نماینده یهودی شهرک ساز در فلسطین و نمایندگان سازمان جهانی صهیونیسم منعقد شد و برای مشروع جلوه دادن تأسیس رژیم اسرائیل در "اعلامیه استقلال" ادعاهای ذیل گنجانده شده بود:
"بر اساس آنچه گفته شد، ما اعضای مجلس ملت (موعیتست هعام) و نمایندگان شهرک ساز یهود (هییشوف هیهودی) در سرزمین اسرائیل و جنبش صهیونیسم در روز پایان قیمومیت بریتانیا برسرزمین فلسطین و به فضل و برکت حق طبیعی و تاریخی خود و با توجه به بیانیه صادره از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد، گردهم آمدیم تا با این اعلامیه تأسیس دولت یهود بر سرزمین اسرائیل را اعلام کنیم، دولتی که اسرائیل نامیده می شود".
بررسی چنین اسناد تاریخی نشان می دهد که این رژیم شهرک سازی و مهاجرت دادن یهودیان سراسر جهان را به عنوان رگ حیاتی خود تلقی می کند و هیچ معاهده صلحی نمی تواند مانع از چنین روندی بشود.
انواع شهرک ها
شهرکهای صهیونیست نشین به چند گروه تقسیم می شود:
الف) شهرک های امنیتی- استراتژیک.
ب) شهرک های سیاسی- مرزی.
ج) شهرک های جمعیتی .
د) شهرکهای کشاورزی خود کفا (کیبوتص).
شرایط نظامی بر همه شهرکها حاکم است و شهرک ها علاوه بر آن که سکونت گاههایی غیرنظامی هستند، پایگاه های نظامی در حال آماده باش دائم نیز به شمار می روند که با همه ابزارها مانند سیم خاردار، سیم های برق، دیوارهای سیمانی و پاسگاه های امنیتی و نظامی حمایت می شوند.
شهرکها بیش از 60درصد از کرانه باختری - و 26درصد از نوار غزه را پیش از خروج - را در اشغال خود دارند و 91درصد از شهرکها در کرانه باختری، قرار داشته و سایر آنها نیز در سرزمین‌های مجاور خط سبز قراردادی حد فاصل سرزمین‌های ا شغالی 1948 و 1967 ساخته شده‌اند.
در کرانه باختری در حدود 200 هزار صهیونیست در 180 شهرک زندگی می کنند. بعضی از شهرکها به حدی بزرگ شده‌اند که به شهرهای بزرگ تبدیل شده اند.
شهرکها نقش مهمی در تجزیه کرانه باختری و محاصره قدس دارند. برای مثال شهرک اریئل(آریل) دو شهر رام الله و نابلس و شهرک غیات زئیف دو شهر رام الله و بیت لحم را از هم جدا می کند. شهرک معالیه‌آدومیم شهر اریحا را به صورت شهری محاصره شده و جدا از سایر مناطق در آورده است. شهرک های عتصیون در وسط تقاطعی قرار دارد که همه شهرهای کرانه باختری را از جنین تا طولکرم، قبقیلیه، نابلس، رام الله، الخلیل، اریحا و بیت لحم به هم وصل می کند.
رشد جمعیت شهرک ها در سال 1998 سه برابر رشد جمعیت صهیونیست ها در فلسطین اشغالی و به میزان 5/7درصد رسید. عمده علل افزایش این رشد ورود مهاجران جدید به ویژه مهاجران روسی تبار است که بین سالهای 1992 تا 1998 وارد فلسطین اشغالی شده اند اکنون تعداد آنان به حدود 881 هزار نفر رسیده است.
در مرامنامه صهیونیست ها از مناطق مسکونی به عنوان پادگانهای مهم نظامی استفاده می شود و شهرک سازی بهترین شیوه ای است که جنبش پوسیده صهیونیسم برای تداوم توسعه طلبی خود در پیش گرفته است.