به گزارش خبرنگار مهر، هواداران یکی از ارکان اصلی رقابت‌های ورزشی هستند و ورزش فوتبال به عنوان پرمخاطب‌ترین رشته ورزشی از این قاعده مستثنی نیست. اما گاهی شاهد بروز تخلفاتی از سوی عده‌ای از تماشاگران در ورزشگاه‌ها هستیم که با واکنش کمیته انضباطی به عنوان مرجع نظارتی فدراسیون فوتبال رو به می‌شود.
یکی از جرایمی که برای تخلفات مربوط به تماشاگران در نظر گرفته می‌شود محرومیت آنها از حضور در ورزشگاه است. محرومیتی که بارها در سال‌های گذشته در فوتبال ایران علیه تیم‌ها و تماشاگران اتفاق افتاده است و مخالفان زیاد و موافقان کمی هم داشته است.
این محرومیت‌ها غالباً به دلیل تخلفاتی نظیر فحاشی، توهین، سنگ پرانی یا پرتاب اشیا، ورود به زمین یا خشونت نسبت به تماشاگران رقیب صورت گرفته است اما سوال اینجاست که آیا اعمال کردن این محرومیت توانسته است تأثیر مثبتی روی اصلاح رفتار تماشاگران چه در کوتاه مدت و چه در بلندمدت داشته باشد؟
اگر مدیران فوتبال ایران، محرومیت تماشاگران ایرانی در دیدارهای بین‌المللی را تقبیح می‌کنند چرا در لیگ برتر بارها چنین تصمیمی اتخاذ و اجرایی می‌شود؟ دلیل این دوگانگی چیست؟
پرسش بعدی این است که چرا برخی فوتبالیست ها و مربیان پرخاشگری را در اولویت کار خود قرار داده اند و به داور، مربی حریف و حتی خبرنگاران می تازند؟