هدا مقدم منش بازیگر نقش اصلی فیلم سینمایی «زندگی و زندگی» که هم اکنون در گروه سینمایی «هنروتجربه» اکران است در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره بازی در این اثر سینمایی گفت: با توجه به همکاری سینمایی قبلی با آقای قوی‌تن با سبک و طریقه فیلمسازی وی آشنایی داشتم. فیلم‌های وی به سبک خودش و دید خاصی که دارد، ساخته می‌شود. او آثارش را بر مبنای انسان دوستی و روابط بین انسان‌ها می‌سازد و چون سبک فیلمسازی ایشون را خیلی دوست دارم با کمال میل پیشنهاد بازی در «زندگی و زندگی» را قبول کردم.
وی عنوان کرد: کاراکتر من در این فیلم یک مادر معلم است که می‌تواند نماینده زنان جامعه باشد و مشکلات و دغدغه‌های تأهل و مادر شدن را به تصویر بکشد. اساسی‌ترین مشکلی که در این فیلم به آن پرداخته شده است مشکلات تأهل و مادر شدن است چون خیلی وقت‌ها خانم‌ها آمادگی مادر شدن ندارند و اینکه در چه زمانی مادر شوند و تعادل زندگی خود را حفظ کنند در این فیلم مورد بررسی قرار می‌گیرد.
این بازیگر سینما درباره چالش‌های بازی در این اثر مطرح کرد: برای فیلمبرداری سه ماه تابستان را در دل کویر بودیم در حالی که از گرما و فصل تابستان فراری‌ام و همین مساله کار را برایم سخت می‌کرد. سه ماه تابستان در شهرهای مرکزی ایران هوا به شدت گرم بود و دما به بالای ۵۵ درجه می‌رسید. همچنین به‌واسطه حضور بازیگر کودک در فیلم به درخواست آقای قوی تن در روز فقط ۳ یا ۴ ساعت ضبط می‌کردیم و همین مساله پروسه فیلمسازی را طولانی می‌کرد. شرایط سختی بود اما در فضای هنر این سختی‌ها را می‌پذیریم. خوشحالم که بعد از چند سال که ورودم به عرصه سینما می‌گذرد با این فیلم نتیج زحمایتم را گرفتم و دیده شدم.
مقدم منش با اشاره به دریافت جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره هند گفت: همیشه آقای قوی‌تن می‌گوید فیلم‌های هنری با ریتم آرام و نگاه فلسفی در پس زمینه آن شاید در ایران بیننده کمی داشته باشد اما پذیرفته شدن اثر در جشنواره‌های خارجی و دریافت جایزه نشان از این است که مسیر درستی را می‌رویم. اقبال جشنواره‌های خارجی و اهدای جوایز به این فیلم نشان از این است که چنین آثاری در خارج از ایران طرفداران بیشتری نسبت به داخل ایران دارند.
بازیگر «زندگی و زندگی» ضمن ابراز نگرانی از دوقطبی‌هایی که در فضای سینما وجود دارد، عنوان کرد: من و امثال من که خیلی وقت نیست در عرصه سینما فعالیت می‌کنیم با چالش‌هایی مواجه هستیم؛ چالش‌هایی از این جنس که انگار در سینمای ایران بین هنرمندان گروه بندی و دسته بندی‌هایی ایجاد شده است. بازیگران نسل من نگران هستند، حرفی بزنند تا به گروهی نسبت داده شوند یا حتی اگر هم در رابطه با اتفاق یا حادثه‌ای اظهارنظر نکنند، گفته شود بی خیال هستند و حتی ممکن است یک نظر یا واکنش به موضوعی بر ضدشان استفاده شود.
وی در پایان صحبت‌هایش یادآور شد: به نظر می‌رسد نسبت به نسل گذشته فعالیت در این حرفه سخت‌تر شده است. انگار یک مسیر مناسب‌تر در گذشته وجود داشته و حرف و حدیث‌های کمتری وجود داشته است. شاید یکی از دلایل آن فضای مجازی باشد که پخش اخبار در صدم ثانیه انجام می‌شود. آرزو می‌کنم این گروه بندی، دسته بندی و تشویش‌های ایجاد شده بین هنرمندان از بین برود و جای خود را به دسته بندی‌های معقولانه‌تری بدهد.
*رحیم کاویانی