به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمدباقر علم الهدی، استاد حوزه علمیه در بیان تفسیر آیه ۶۲ سوره یونس اظهار کرد: خداوند متعال اوضاع و حال روز کفار را مطرح می‌کند بعد می‌فرماید آگاه باشید که اولیا الهی هیچ خوفی بر آنها نیست و قلب آنها محزون نمی‌شود.
وی افزود: برای فهم بهتر این معنا ما باید یک مقدار بیشتر در رابطه با معنی اولیا که جمع ولی است دقت کنیم، اولیا جمع ولی و به معنای عدم واسطه میان دو چیز و یا نزدیکی و پیمودن دو چیز است، به این ولی می‌گویند؛ قرآن کریم می‌فرماید اولیا الهی کسانی هستند که بین آنها و خدا هیچ‌گونه فاصله وجود ندارد، در حقیقت اولیا الهی در پرتو نور معرفت و عمل صالح حجاب‌ها از قلب آنها کنار رفته است. آنها در پرتو نور معرفت الهی و ایمان و عمل صالح که به دست آوردند خدا را با چشم دل می‌بینند و به قدرت لایزال و بی منتهای خداوند متعال ایمان دارند و تمام قدرت‌ها را در مقابل قدرت پروردگار عالم ناچیز می‌دانند.
وی ادامه داد: وقتی کسی بتواند تمام قلب خود را در اختیار خداوند متعال قرار دهد و به قدرت او متصل شود سایر قدرت‌ها در نزد او بسیار ضعیف جلوه می‌کنند؛ زیرا هرکس با اقیانوس آشنا است دیگر قطره برای او معنا ندارد. کسی که در کنار خورشید زندگی می‌کند نور شمع برای او مفهوم خود را از دست می‌دهد. بنابراین برای اولیا الهی هیچ ترس و اندوهی وجود ندارد.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه معمولاً ترس انسان‌ها از احتمال فقدان و از دست دادن چیزهایی است که دارد. گفت: معمولاً ترس و نگرانی انسان‌ها به این دلیل است که نعمتی را از دست بدهند و آن کسی که خود را به مخزن اسرار رسانده است و حجاب‌ها میان او و پروردگار عالم برداشته شده است و خود را در محضر پروردگار عالم مشاهده می‌کند این نوع ترس در وجود او نیست. به همین جهت است که هیچگاه از فقدان‌ها احساس ناراحتی نمی‌کند و فقدان برای او یک مدل و نمونه زندگی خاص است؛ چرا که او در محضر خداوند متعال است.
حجت‌الاسلام والمسلمین علم الهدی بیان کرد: کسی که در میان آب زندگی می‌کند و همواره در اطراف او آب است هیچگاه به خاطر خشکسالی نگران آینده نمی‌شود. کسی نگران آینده است که گرفتار خشکسالی شده باشد، آن چهره‌ای که دل خود را به خدا سپرده است و خود را در محضر حضرت حق می‌بیند و حجاب‌ها بین خود و پروردگار عالم را برداشته شده می‌داند و ایمان او چنان مستحکم است که تمام اتفاقات زندگانی را بر اساس مصالح و مشیت‌های الهی در وجود خود توجیه و تفسیر می‌کند. او نه خوفی و نه حزنی بر دل دارد.
وی با بیان اینکه بر اساس برخی روایات گفته‌اند که چه بسا برخی خوف‌ها مربوط به فقدان‌های دنیوی و حزن مربوط به گرفتاری‌های آخرتی است، اظهار کرد: اگر ما این چنین خوف و حزن را در این آیه تفسیر کنیم باز ولی خدا که خود را در محضر پروردگار عالم می‌بیند چون همه را از آن او می‌داند و خدا را خیر محض می‌بیند لذا هیچگاه در دنیا احساس کمبود نمی‌کند، وی چون می‌داند در سرای دیگر پروردگار عالم چه نعمت‌های وافری را برای او مقرر کرده است باز هیچگاه نسبت به آینده محزون نمی‌شودند.
حجت‌الاسلام والمسلمین علم الهدی با بیان اینکه اولیا الهی نه خوفی دارند و نه نگران آینده می‌شوند، اظهار کرد: اینکه خداوند متعال می‌فرماید «لا خوف علیهم ولا هم یحزنون» یعنی غم و ترس در دل انسان‌های مؤمن نیست. به خاطر این است که معمولاً غم و ترس ناشی از آن روح دنیا پرستی انسان‌ها است و مؤمنان هرگز روحشان آلوده به زندگی دنیا نشده است. بنابراین آنها غم و ترسی ندارند زیرا قلب آنها به دنیا پرستی آلوده نشده است، آنها در صفات جمال و جلال الهی غرق شدند و چنان محو تماشای اوصاف جمال و کمال حضرت حق شدند که غیر از خدا را فراموش کرده‌اند.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه غم، اندوه، ترس و وحشت نیاز به تصور فقدان و از دست دادن نعمت‌ها دارد، گفت: گاهی مواجهه با دشمن سبب ایجاد ترس و اندوه می‌شود، اما مؤمنان راستین که محو تماشای جمال و جلال حضرت حق شدند و کسی غیر از خدا در دل آنها وجود ندارد آنها هیچ گونه غم و اندوه برای از دست دادن چیزی یا کسی نخواهند داشت. لذا مؤمنان غم و اندوه یا وحشت از دست دادن چیزی را نخواهند داشت؛ لذا منظور غم‌های مادی و ترس‌های دنیوی است و جهت اینکه آنها چنین غم و حزنی ندارند همان قلب مالامال از مهر و محبت پروردگار عالم است. لذا امیرمومنان امام علی در خطبه حمام اوصاف متقین بیان کرد و می‌فرمایند اگر اجل‌هایی که خداوند برای آنها مقرر کرده است نبود حتی آنها به اندازه یک چشم به هم زدن روحشان در بدن مستقر نمی‌شد و به خاطر عشق به پاداش الهی روح از بدن پر می‌کشید و جذبه‌های ملکوتی و معنوی از پروردگار عالم دریافت می‌کردند.