دکتر نورالدین پیرموذن در گفتگو با خبرنگار مهر، افزود: بر اساس ماده 90 ، سهم مردم از پرداخت هزینه های درمانی در آخر برنامه چهارم توسعه ، می بایست از 54 درصد به کمتر 30 درصد برسد.
وی ادامه داد: در کنار این مقوله هم سرانه درمان و هم اینکه سهم سلامت از درآمد ناخالص ملی نیز باید بالاتر می رفت ولی متاسفانه باید اعتراف کرد که در سال سوم برنامه ، افزایش اعتبارات فصل سلامت در بودجه های لایحه های سنواتی همیشه 6 تا 7 درصد بوده و اگر تورم رسمی بانک مرکزی را در نظر بگیریم، به این نتیجه می رسیم که رشد سلامت همیشه منفی بوده است.
مخبر کمیسیون بهداشت و درمان مجلس تصریح کرد: یعنی ضمن اینکه ما به هدف کمتر از 30 درصد نمی رسیدیم، چه بسا فشار بر دوش مردم نیز بیشتر می شد. لذا، اعضای کمیسیون بهداشت و درمان منتظر گزارش رئیس جمهور از عملکرد دولت در ماده 90 بودند که وی به راحتی از کنار آن عبور کرد.
پیرموذن با اشاره به اینکه شعار دولت نهم عدالت در سلامت و سلامت در عدالت است، اظهار داشت: ما انتظار داشتیم که ببینیم دولت توانسته سلامت مردم را جزء اولویت های چهارگانه لایحه بودجه قرار دهد که متاسفانه هیچ گزارشی در این خصوص ارائه نشد.
وی با عنوان این مطلب که دو نوع سیاست و نگاه برای سلامت مردم در دولتها وجود دارد، گفت: یک نگاه، نگاه هزینه ای است. یعنی اینکه هر پولی برای مردم تخصیص پیدا می کند از جیب دولت هدر می رود اما نگاه دوم نگاه سرمایه گذاری است، یعنی بهترین نوع سرمایه گذاری برای آینده هر کشوری تامین امنیت سلامتی مردم است که متاسفانه در ایران، نگاه برای حوزه سلامت نگاه هزینه ای است.
مخبر کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، با اشاره به گزارش سازمان بهداشت جهانی در خصوص سرمایه گذاری برای سلامت مردم، گفت: یک دلار تخصیص اعتبار برای سلامتی مردم، بین 3 تا 5 دلار سود دهی برای آینده کشور دارد. در صورتی که همین یک دلار در زمینه های اقتصادی، 2/1 تا 8/1 دلار سود دهی دارد.