به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، لوییس گوسِت جونیور که چند سال پس از کسب جایزه امی برای بازی در نقش کمانچه زن حیله‌گر در فیلم «ریشه‌ها» در سال ۱۹۸۲، برای ایفای نقش مربی سخت‌کوش «یک افسر و یک جنتلمن» برنده اسکار بازیگر نقش مکمل شد، دیروز جمعه در ۸۷ سالگی از دنیا رفت.
در فیلم «یک افسر و یک جنتلمن» ساخته تیلور هاکفورد، گروهبانی که گوسِت نقشش را ایفا کرد، به شکلی به یادماندنی شخصیتی را که ریچارد گیر بازیگرش بود در مدرسه پرواز نیروی دریایی به مرز فروپاشی رساند. گوسِت با ایفای این نقش نخستین مرد سیاه‌پوستی شد که اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از آن خود کرد.
علاوه بر «یک افسر و یک جنتلمن»، گوسِت برای فیلم‌های «دشمن من» (۱۹۸۵) که در آن نقش یک فضایی را بازی می‌کند و «عقاب آهنین» (۱۹۸۶) که در آن نقش یک سرباز کهنه‌کار نیروی هوایی را بازی می‌کند هم به یاد آورده می‌شود.
در ادای احترام به گوسِت، هاکفورد یادآور شد که نقش فولی در ابتدا برای یک سفیدپوست نوشته شده بود، تا اینکه هاکفورد از مرکز آموزش پرواز افسران نیروی دریایی در پنساکولا، فلوریدا بازدید کرد و متوجه شد که بسیاری از مربیان تمرین را مردان سیاهپوست تشکیل می‌دهند.
هاکفورد گفت: من مشخصات بازیگر نقش فولی را تغییر دادم و با بازیگران رنگین پوست ملاقات کردم. لو گوسِت به دیدن من آمد؛ بازی‌های او را روی صحنه نمایش می‌شناختم و تحسین می‌کردم. او به من گفت که در ارتش به عنوان تکاور خدمت کرده و من او را در جا استخدام کردم. سارجنت فولی که لو گوسِت خلق کرد، احتمالا اولین شخصیت سیاهپوست سینمای آمریکا است که بر شخصیت‌های سفیدپوست قدرتی مطلق دارد. آکادمی با رای دادن به اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بازی بی‌نقص او را به رسمیت شناخت. او قطعا لیاقتش را داشت.
پس از برنده شدن امی برای «ریشه‌ها» در سال ۱۹۷۸، گوسِت ۶ نامزدی امی دیگر هم به دست آورد که یکی از آن‌ها برای ایفای نقش رییس جمهوری مصر در فیلم تلویزیونی «سادات» در سال ۱۹۸۳ بود.
گوسِت که در اواخر دهه ۱۹۷۰ هنوز سخت فعال بود، سال ۲۰۱۳ مهمان برنامه «امپراتوری تخته واک» شبکه اچ‌بی‌او شد و نقش مربی چاکی مایکل کنت ویلیامز را بازی کرد که چالکی در زمان فرار دوباره با او روبه‌رو می‌شود.
وی در سریال‌هایی از جمله «خانم وزیر» (۲۰۱۴)، «روانی» (۲۰۱۲) و «ای‌آر» (۲۰۰۹) هم نقش آفرینی کرده بود.
این بازیگر که در ابتدای کارش با مینی سریال برجسته «ریشه‌ها» توجه گسترده‌ای را به خود جلب کرد، سال ۲۰۱۵ در مینی سریال دیگری درباره برده داری با عنوان «کتاب سیاه پوستان» جلوی دوربین رفت.
گوسِت سال ۱۹۵۳ بدون داشتن آموزش رسمی به عنوان بازیگر، اولین بازی خود را در برادوی انجام داده بود و جایگزین بیل گان در نقش اسپنسر اسکات در «گامی بزرگ بردار» شد که منتقدان بخش نمایش نیویورک تایمز آن را به عنوان یکی از ۱۰ نمایش برتر سال شناختند. وی در چندین نمایش روی صحنه‌های برادوی ظاهر شد و سال ۱۹۹۶، به برادوی بازگشت تا به عنوان جانشین نقش اصلی بیلی فلین در موزیکال «شیکاگو» ایفای نقش کند.
آخرین نقش آفرینی وی در سینما در بازسازی «رنگ بنفش» در سال ۲۰۲۳ بود و اعلام شده بود بازیگر چند نقش سینمایی در سال ۲۰۲۴ خواهد بود.
در حالی که گوست نخستین بازیگر مرد سیاهپوست برنده اسکار بود، سال ۱۹۶۴ سیدنی پوآتیه نخستین بازیگر سیاهپوست برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده بود.