خبرگزاری مهر، گروه مجله: «شما در دورانی زندگی می‌کنید که اسلام مظلوم و مسلمین تحت ستم قرون متمادی در سخت‌ترین شرایط به سر می‌برند … انشاالله شما به همراه پدر عزیزت از یاران منجی عالم مهدی موعود باشید و عاقبت بخیر شوید.»
اینها، بخشی از نامه‌ای است که هفته گذشته برای خواهر زاده ۱۰ ساله‌اش نوشته بود. «محمدرضا زاهدی» که از دوستان قدیمی سردار قاسم سلیمانی است، کسی بود که نقش مهمی در جبهه مقامت ایفا می‌کرد و نامی بود که در فهرست تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا علیه جمهوری اسلامی قرار داشت.
علاوه بر سردار زاهدی، نام معاون او سردار «محمدهادی حاجی رحیمی»، سردار «حسین امیر الله» رئیس ستاد کل سپاه پاسداران در امور سوریه و لبنان و تنی چند از مستشاران ایرانی حاضر در سوریه در میان شهدا به چشم می‌خورد.
سانسور به نفع جنایت
هر کسی که ذره‌ای دانش خبرنویسی و روزنامه‌نگاری داشته باشد می‌داند ارزش خبری «چه کسی» و «چگونه» بسیار حائز اهمیت و مهم است. مخاطب می‌خواهد بداند رویداد توسط چه کسی و چگونه رقم خورده است؛ اما رسانه‌های فارسی زبان آن ور آبی یا از آوردن اسم اسرائیل به عنوان عامل حمله روز گذشته اجتناب می‌کنند و آن را در تیتر و لید خود نمی‌آوردند.
بی بی سی فارسی هم که در اغلب اخبار خود از ذکر نام اسرائیل پرهیز می‌کرد، نوشت: «ساختمان کنسولگری ایران در دمشق مورد هدف حمله هوایی قرار گرفت.» این شبکه فارسی‌زبان همچنین نوشت: «ساختمان کنسولگری ایران در دمشق در یک حمله هوایی با خاک یکسان شد.»
بعد از آنکه خبر شهادت سردار زاهدی آمد این طور تیتر زد: «گزارش‌ها حاکی از کشته شدن چند نفر در این حمله است؛ از جمله سرتیپ محمدرضا زاهدی» اما عامل این حمله در تمام تیترها مستتر است. سوال آن است که چه کسی یا چه کسانی این حمله را صورت داده‌اند؟ تلویزیون «من و تو» که به تازگی پایان فعالیت خود را اعلام کرده در کانال تلگرامی خود درباره این حمله نوشته است: «حمله منتسب به اسرائیل به ساختمان کنسولگری جمهوری اسلامی در دمشق پایتخت سوریه».
روز سیزدهم فروردین ۱۴۰۳، ساختمان کنسولگری و محل سکونت سفیر ایران در منطقه المزه دمشق با جنگنده‌های «اف- ۳۵» وابسته به نیروی هوایی ارتش اسرائیل با ورود به آسمان به وسیله شش موشک هدایت شونده مورد هدف قرار گرفت.
علیرغم شفافیت جزئیات این حمله، شبکه «ایران‌اینترنشنال» هم از کلمه منتسب در متن گزارش‌های مکتوب و تصویری خود استفاده می‌کند. بازی با کلمات آنجا روشن می‌شود که یادآوری کنیم «منتسب» یعنی «نسبت داده شده». رسانه‌های فارسی‌زبانی که سعی دارند از حامی مالی خود یعنی اسرائیل در برابر این حمله دفاع کنند و مسؤولیت آن را از دوشش بردارند، تلاش می‌کنند نام اسرائیل را در ذهن مخاطبان خود کمرنگ کنند و تا جای ممکن از این رژیم را مصون و بی‌تقصیر جلوه دهند.
ذوق‌زدگی برای جنگ
گزارش‌ها حاکی از آن است که حمله اسرائیل همزمان با برگزاری جلسه‌ای بین مقام‌های ایرانی و مسئولان جنبش جهاد اسلامی فلسطین صورت گرفته و به نظر می‌رسد صهیونیست‌ها در این حمله تلاش داشته‌اند محور پشتیبانی از مقاومت غزه را تضعیف کنند.
بسیاری معتقدند فشارهای بین‌المللی روی رژیم صهیونیستی باعث شده آنها افسارگسیخته دست به حملات مختلف بزنند و برخی بر این باورند که نتانیاهو می‌خواهد قبل از پایان یافتن مدت مسوولیتش، جنگ مستقیم با ایران را آغاز کند.
شبکه اماراتی المشهد عنوان کرد: «اسرائیل اکنون در بحران غزه است و پس از شش ماه نتوانسته کاری کند به همین دلیل می‌خواهد یک جنگ منطقه‌ای راه بیندازد!» همچنین شبکه مصری الغد از هشدار جهانی از ترس حمله ایران گفت: «این تجاوز اسرائیلی پس از ناتوانی آنها در غزه و جنوب لبنان صورت گرفت و باعث شد این بار اهداف دیپلماتیک را هدف قرار دهند؛ تمام سفارت‌های اسرائیل در سراسر جهان از ترس انتقام ایران در حالت هشدار قرار دارند!»
در این شرایط رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور پیوسته پاسخ ایران را پیش‌بینی می‌کنند. این رسانه‌ها که در خنکای سایه کشورهای اروپا زندگی می‌کنند به سادگی نشان می‌دهند که به دنبال هرج و مرج، تشدید آشوب در منطقه هستند نه چیزی بیشتر.
خبرنگاران، گزارشگران و تحلیل‌های آنها حاکی از آن است که بدشان نمی‌آید ایران وارد یک جنگ مستقیم و تمام‌عیار شود. جنگی که اگر آغاز شود فقط قشر خاصی را درگیر نمی‌کند و ترکش‌هایش تمام مردم ایران را فارغ از جهت‌گیری سیاسی و تفکراتی که دارند، زیر آتش خود می‌گیرد.
نفرتی به قدمت ۲۰۰۰ سال!
هرچند مدتی است کارشناسان می‌گویند مردم باید اختلاف نظر در عقیده و سیاست را بپذیرند؛ اما به نظر می‌رسد موضع‌گیری نسبت به صهیونیست‌ها، دخلی به عقاید و باورهای سیاسی ندارد. جشن «پوریم» یکی از مصداق‌های این ادعاست؛ جشنی که جزو سنت‌های قدیمی قوم یهود است اما پس از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل، شکل دیگری به خود گرفته است.
پوریم در چهاردهمین روز ماه «آدار» در تقویم عبری و مطابق با ششم و هفتم ماه مارس، همان‌طور که شنیده‌اید و می‌دانید در حقیقت جشن و پایکوبی روی خون ده‌ها هزار نفر از مردم ایران است که به دلیل توطئه و دسیسه دو یهودی نفوذی در دربار خشایارشاه کشته شدند. گرچه در کتاب‌هایی همچون «استر» این قوم به کشتار ۸۰ هزار ایرانی اعتراف کرده‌اند اما برخی محققان مستقل این رقم را تا ۵۰۰ هزار نفر ذکر کرده‌اند.
سال‌روز این قتل دسته‌جمعی از جمله اعیاد مهم یهودیان در سراسر جهان است و توسط صهیونیست‌های ساکن در سرزمین‌های اشغالی جشن گرفته می‌شود. جایی که صهیونیست‌ها از کشتار امروزی مسلمانان در فلسطین و قتل عام دیروزی ایرانیان در خانه‌هایشان سرمستی می‌کنند.
صهیونیست‌ها در این روز با گریم‌های وحشتناکی، اعضای مصنوعی از بدن انسان را به نشان کشتار ایرانیان بر دهان می‌گیرند؛ همچنین نوشیدن خون یا نوشیدنی به رنگ خون به عنوان نمادی از خون‌خواری آنها نسبت به ایرانیان از جمله رسوم یهودیان در این روز است.
آیا هنوز نفهمیدید؟
اگر گمان می‌کنید این روز برای آنها صرفاً یک جشن برای خوشگذرانی است، سخت در اشتباه هستید. نفرت از ایرانیان در این قوم بهانه اصلی شادی آنهاست. یکی از خاخام‌های اسرائیلی چند هفته پیش در اسفند ماه و در روزهای نزدیک به روز پوریم، ویدئویی از خود منتشر کرد و در آن، نفرت واضح خود از ایرانیان را نشان داد.
این خاخام می‌گوید: «ما در آستانه جشن پوریم قرار داریم. ما می‌بینیم که شیطان پارسی، شیطان ایرانی در پس تمام آزارهایی است که در هر شکل و نوعی قوم اسرائیل تحمل می‌کند. چرا جشن پوریم دومین پیروزی ما بر شیطان پارسی ایرانی نباشد.»
کاربران ایرانی در واکنش به این ویدئو یادآوری کرده‌اند که صهیونیست‌ها در پی از بین بردن مسلمانان یا دوستداران حکومت نیستند بلکه از کشتار تمام ایرانی‌ها به عنوان یک هدف و انگیزه یاد می‌کنند. فعالان شبکه‌های اجتماعی در قسمت نظرات این‌طور نوشته‌اند که اینها اگر پایشان به ایران برسد برایشان دین و مذهب و چپ و راست فرقی نمی‌کند؛ مهم ایرانی بودن است!
توییت «ادی کوهن» خبرنگار اسرائیلی که به تازگی منتشر کرده است یکی دیگر از گزاره‌هایی است که نفرت همه‌گیر آنها از ایرانیان را نشان می‌دهد: «خیلی واضح می‌گوئیم که می‌خواهیم با ایران و حزب‌الله وارد جنگ شویم. آیا هنوز نفهمیدید؟»
بمب‌های ۲۰۰۰ پوندی برای ایران
جالب است بدانید در حالی که رسانه‌های فارسی‌زبان نمی‌توانند ذوق‌زدگی خود را از آغاز جنگ مستقیم میان اسرائیل و ایران پنهان کنند و سعی در تهییج و تشدید ابعاد موضوع دارند، رسانه‌های بین‌المللی نسبت به چنین احتمالی ابراز نگرانی می‌کنند و درباره آن هشدارهای متعددی می‌دهند.
«آندره دیمن» نویسنده و دبیر سایت خبری wsws روز وقوع این حادثه در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: « امروز از متیو میلر، سخنگوی وزرات خارجه آمریکا پرسیده شد که چرا آمریکا به اسرائیل بمب‌های ٢٠٠٠ پوندی داد در حالی که غزه در حال نابودی است؟ میلر پاسخ داد که اسرائیل برای مبارزه با ایران به بمب نیاز دارد.» او در ادامه این توییت یادآوری کرد: «این اتفاق در همان روزی رخ داد که اسرائیل سفارت ایران را بمباران کرد!»
سایت خبری wsws درباره حمله هوایی اسرائیل به سفارت ایران در دمشق این طور تیتر زده است: «اسرائیل سفارت ایران در دمشق را بمباران کرد: خاورمیانه در آستانه جنگ منطقه‌ای است»
همچنین در ادامه این خبر نوشته شده است: «در بحبوحه جنگ ناتو و روسیه در اوکراین و برنامه‌های فزاینده ایالات متحده برای جنگ با چین، جنگ اسرائیل و ایران به سرعت در سراسر اوراسیا و جهان گسترش خواهد یافت.»
یک روز عادی برای اسرائیل
اولین بار نیست که اسرائیل در سال‌ها و ماه‌های گذشته دست به چنین اقدامی می‌زند. پس از عملیات طوفان الاقصی، یعنی از حدود شش ماه پیش میزان فعالیت گروه ترور اسرائیل در سوریه و لبنان افزایش پیدا کرده است. چهارم دی ماه ۱۴۰۲ بود که «سید رضی موسوی»، دیپلمات و رایزن دوم سفارت ایران در دمشق مورد هدف قرار گرفت و به شهادت رسید. دیگر ترور شاخص صهیونیست‌ها در ماه‌های اخیر، هدف قرار دادن سردار «حاج صادق امیدزاده» معاون اطلاعات نیروی سپاه قدس سپاه پاسداران بود.
یک کاربر توییتری که خود را به عنوان کارشناس مسائل ژئوپولتیک و فعال و طرفدار اقدامات بشردوستانه معرفی کرده، نوشته است: «دیروز یک روز عادی برای اسرائیل از سال ١٩۴٨ بود. اسرائیل الجزیره را غیرقانونی اعلام کرد؛ اسرائیل امدادگران خارجی را کشت؛ اسرائیل به سفارت ایران در سوریه حمله کرد». او که حدود ۲۰۰ هزار دنبال‌کننده در توئیتر دارد در ادامه یادآوری کرده است: «هیچ خط قرمزی برای اسرائیل وجود ندارد و هیچکس در برابر رژیم صهیونیستی محافظت نمی‌شود.»
مواردی که توسط این کاربر شمرده شده، در روزهای اخیر به شدت مورد انتقاد افکار عمومی در جهان قرار گرفته و نگاهی به شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد، کاربران از تشدید اقدامات رژیم صهیونیستی به ستوه آمده‌اند. اما نکته روشن آن است که جهان روز به روز با چهره حقیقی صهیونیستم بیشتر آشنا می‌شود و جنایت آن را دقیق‌تر می‌شناسد.
انحراف از دین و انسانیت
نکته قابل توجه این است صهیونیست‌ها باور دارند از تمامی اقوام دیگر، برتر هستند و خداوند انسان‌های دیگر را آفریده تا به آنها خدمت کنند. یکی از اسراییلی‌هایی که نسبت به سیاست‌ها و جنایت‌ها و همچنین عقاید انحرافی این رژیم معترض است، در یک سخنرانی می‌گوید: «اگر نگوییم همه ما، اکثر ما اسرائیلی‌ها از عمق وجودمان باور داریم که قوم برگزیده هستیم پس حق داریم هر کار دل‌مان می‌خواهد انجام دهیم!».
مصداق‌های زیادی از این حقیقت وجود دارد. یکی از این مصادیق ویدئویی است که از یک خاخام اسرائیلی منتشر شده است. این خاخام خطاب به فیلمبردار می‌گوید: «شما به اسم انسان نام‌گذاری شده‌اید ولی افرادی که از قوم دیگری غیر از یهود باشند انسان محسوب نمی‌شوند! درست است ما به آنها انسان نمی‌گوییم.» فیلمبردار از او می‌پرسد: «پس آنها را چه می‌نامید؟»
او توضیح می‌دهد: «انسان چیزی متفاوت از حیوان است. انسان‌ها معبود هستند چرا که بر صورت او خلق شده‌اند و ما به چنین کسانی انسان می‌گوئیم؛ ولی خداوند افرادی غیر از قوم یهود را خلق کرده است تا خدمتگزار قوم یهود باشند. همه غیر از یهودیان، چه در این سرزمین چه در سایر نقاط جهان، میلیاردها انسان، فقط برای این خلق شده‌اند تا با خدمت به یهود به آنها نفع برسد. ولی هنوز کاملاً خدمتگزار ما نیستند، آنها فعلاً به صورت جزئی در خدمت ما هستند. وقتی که مسیح ظهور کند هر یک از ما تعدادی برده خواهیم داشت.
این خاخام در ادامه با تاکید می‌گوید: «همه کره زمین، همه کشورها حتی کوچک‌ترین نقاط دنیا، همه جا برای ماست و یک قسمت کوچک هم برای بقیه مردم نیست! اگر به کسانی دادیم که زندگی کنند بدانند فقط برای ما است و این چیزی است که ما اعتقاد داریم.»
عقاید و باورهایی که در افکار ساکنان فلسطین اشغالی نفود کرده این‌چنین است که به خود اجازه می‌دهند فارغ از انسانیت و قانون، با هر کشوری و با هر ملتی به هر روشی که برایشان منفعت داشته باشد مقابله کنند و در هر گوشه‌ای از جهان دست به هر جنایتی بزنند بی آنکه در قبال آن مسؤولیتی داشته باشند. این حقیقت صهیونیسم است و اختلاف نظرهای داخلی نمی‌تواند این حقیقت ضدانسانی و نژادپرستانه را به نفع دسته یا گروهی تغییر دهد.