امیر سهیلی بازیگر نقش فری در برنامه سحرگاهی «سر سفره خدا» که از شبکه کودک پخش می شود درباره حضورش در این برنامه به خبرنگار مهر بیان کرد: هشت سال است که برنامه «سر سفره خدا» هر سحرگاه میزبان خانه ها می شود. اولویت این برنامه نمایشی بوده و این امر با توجه به زنده بودن برنامه، کار ما را دشوار می کند.
جنس متفاوت برنامه مناسبتی با دیگر برنامه‌ها
وی یادآور شد: «سر سفره خدا» جزو برنامه های مناسبتی است که جنس آن با دیگر برنامه های مناسبتی تفاوت دارد. این برنامه با توجه به تولید و پخش در ماه مبارک رمضان از منظر محتوایی در متن و کارگردانی نیازمند حفظ چارچوب خاص خود است که تلاش شده این چهارچوب هم به بهترین شکل ممکن اجرایی شود.
این بازیگر سینمای کودک و نوجوان تصریح کرد: امسال در برنامه «سر سفره خدا» لوکیشن های بیشتری داریم و در دل کار اتفاقات خوبی رخ می دهد. محتواهای برنامه براساس تحقیقات قرآنی کارشناسی شده و نوشته می شود و این کشف و شهود برای بازیگران مجموعه نیز جذاب است؛ هم درس می‌گیریم و هم این درس را با چاشنی طنز به بچه ها که مخاطبان اصلی برنامه هستند، منتقل می کنیم.
خوراک غیرفرهنگی رسانه‌های بیگانه بیشتر از خوراک فرهنگی ما
سهیلی با اشاره به خلا برنامه های حرفه‌ای برای کودکان عنوان کرد: ما در مقایسه با خوراک فرهنگی و غیرفرهنگی که از سوی رسانه های بیگانه به کودکان ما داده می شود خیلی لاک پشتی حرکت می کنیم. ماه رمضان باید پر از شادی و نشاط باشد و این شادی از طریق برنامه ها به بچه ها منتقل شود. طعم برنامه «سر سفره خدا» برای بچه ها باید شبیه سفره پدربزرگ و مادربزرگ باشد و بچه ها از آن لذت ببرند و شاد باشند.
وی اضافه کرد: خود ما برای ایجاد این شادمانی خیلی جنگیدیم و متاسفانه برای ساخت آثار کودک، نگاه بزرگسال قالب است در صورتی که بچه ها در سحرگاه شیطنت ها و زندگی خود را دارند که به آن پرداخته نمی شود و وجه معنوی برجسته می شود. یک برنامه وقتی موفقیت آمیز است که همه قشری را در آن ببینند و اساساً کار تلویزیون اینگونه است که بتواند خوراک فرهنگی متناسب با ذایقه هر قشری تهیه کند.
بازیگر برنامه «سر سفره خدا» یادآور شد: در ساختار نمایشی برای کودکان اتفاقات خوبی در راه است و امیدوارم این امر به سریال های درجه یکی منجر شود. این برنامه هم امیدوارم بیشتر به سمت نمایش برود و مختص مناسبت ها نباشد و بچه ها با این برنامه زندگی را بیشتر تجربه کنند. ما مسلمانیم و اهمیت دارد زندگی ما با ایده های قرآنی گره بخورد و این ایده ها باید در سراسر زندگی تعریف شود. خود برنامه هم با این رویکرد می تواند در سراسر سال پخش شود، به ویژه که پیش‌تر عنوان پربیننده ترین برنامه سحرگاهی تلویزیون را داشته که بعد از ماه رمضان رها می شود.
کاراکترهای نمایشی ما شخصیت پردازی بهتری پیدا کردند
سهیلی درباره بخش های برنامه گفت: در بخش نمایش دقت به خرج می دهیم؛ ۲ لوکیشن در نمایش های امسال داریم و تیپ هایی که قبلاً داشتیم همچون فری و احسان، شخصیت پردازی بهتری پیدا کردند و به تیپ‌کاراکتر تبدیل شده اند. همچنین بازیگران جدیدی به ما اضافه شده اند که در حال معرفی آنان هستیم تا در درام و نمایش ما جا بگیرند. همه این اتفاقات برای این است که گروه تهیه به فکر خروجی بهتر باشد.
وی با بیان اینکه متن های ما امسال نسبت به سال های قبل جلوتر است و ساختار و چارچوب دارد، توضیح داد: امیدوارم این زندگی که بچه ها با این کاراکترها در ماه مبارک رمضان دارند در طول سال حفظ شود. بیدار ماندن بچه ها در سحرگاه کار دشواری است و در این ساعت، آنها پای قاب تلویزیون می نشینند و باید بابت این اتفاق به گروه تبریک گفت. امیدوارم برای ۳۶۵ روز سال براساس تحقیقات قرآنی برای بچه ها و خودمان محتوا بسازیم.
این بازیگر برنامه های کودک و نوجوان تصریح کرد: خلا برنامه هایی با فضای شیرین و مذهبی در قاب تلویزیون برای بچه ها خالی است. من همراهی با گروه های مختلف را تجربه کردم و این نقصان را داریم و باید فکری برای رفع آن داشته باشیم. نباید برای کار کودک برآورد بودجه ای اندکی داشت و اگر بازیگر حرفه ای، کارگردان و طراح صحنه حرفه ای برای کار کودک دعوت می شود باید برای آن تمهیدی اندیشید.
سهیلی ادامه داد: باید نگاه والایی به تولید آثار کودک و نوجوان در تلویزیون و سینما داشته باشیم چراکه هرچه در این بخش کم کاری کنیم همان نتیجه را برداشت خواهیم کرد. برای نسل کودک و نوجوان خیلی کم کار کرده ایم و در این خلا کاری ما، رسانه های دیگر، محتوای مورد نظرشان را به خورد بچه های ما می دهند و دچار افتراق بین نسلی می شویم و مدینه فاضله آنها انیمیشن های خارجی و زندگی کردن در دیگر کشورها می شود.
وی در پایان بیان کرد: ما حتی یک شهرک سینمایی برای کودکانمان نداریم که دوست داشته باشند در آن قدم بزنند. اگر برای حوزه کودک هزینه نکنیم فعالان این حوزه هم دلسرد می شوند همانطور که الان بیشتر سرمایه ها در عرصه کودک کم کار هستند یا کار نمی کنند و این زنگ خطر را باید جدی بگیریم.