به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام علیرضا سلیمی یکی از نمایندگان راه یافته به دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس است. متن گفت‌وگوی وی با خبرگزاری مهر به شرح زیر است:
عملکرد «شانا» را در دور اول چطور دیدید و چطور پیش‌بینی می‌کردید؟
من ۴ دوره مجلس بودم و دوره یازدهم هم عضو هیأت رئیسه مجلس بودم. البته به عنوان یک اصولگرا و انقلابی تعریف شدم و افتخار من همین است. وقتی وارد شدیم خود را عرضه کردم، یعنی صرفاً ثبت نام نبود و رایزنی‌های معمولی که نوعاً انجام می‌دهند نداشتم. دوستان محبت کردند و من را در لیست قرار دادند ولی هیچ ارتباطی با برخی نداشتم. من را در مجلس می‌شناختند.
البته در بستن لیست‌ها هیچ نقشی نداشتم و صرفاً همین میزان که خود را عرضه کردیم. مثل همین دوره که خود را عرضه کردیم و آقایان بررسی کنند و تصور من این بود که در تهران بر اساس شاخص‌ها و ملاک‌هایی لیست‌های مختلفی بسته می‌شود. بنا بر این تصور در میدان وارد شدیم و واقعیت من این بود و برای همین در انتخابات در تهران شرکت کردم.
در منطقه محلات و دلیجان که من ۴ دوره نماینده بودم، مردم بسیار به من محبت و لطف داشتند. من با توجه به تجربه سنگین و رشته تحصیلی در دانشگاه و معلومات حوزوی تصور داشتم بتوانم بیشتر برای مجلس مفید باشم و بر همین اساس به تهران آمدم تا فرصت مطالعه بیشتر برای تأثیرگذاری بیشتر را داشته باشم.
بر اساس طرح شفافیت، تقریباً فعال‌ترین نماینده مجلس در این دوره بودم. مسائل مجلس را اگر پیگیری کنید متوجه می‌شوید من فقط یک روز مرخصی رفتم. یعنی منظم در جلسات حضور داشتم، هم منظم و هم پویا، تصور من این بود که اینجا بتوانم بیشتر نقش آفرینی کنم. این را به صراحت بیان می‌کنم در بستن لیست‌ها ورودی نداشتم. در چهارچوب اصولگرایان انقلابی تعریف می‌شدیم، هستیم و خواهیم بود.
ان شاءالله مجلس بعدی بتوانند نقاط قوت مجلس یازدهم را که مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده را تقویت کنند و اگر ضعفی بوده که حتماً وجود دارد چون در کار بشری ضعف وجود دارد، پوشش داده شود.
نظرتان درباره لیست «شانا» چیست؟
در دوره‌های قبل معمولاً لیست‌ها در تهران رأی می‌آوردند. اگر هم دور دوم با انتخابات در تهران مواجه بودیم، این تعداد وارد دور دوم نمی‌شدند یعنی ۱۶ نفر، من تصور می‌کنم تقریباً روزهای آخر چون تا نیمه شعبان نمی‌دانستم در لیستی هستم یا خیر. قبل از این یکی از هفته نامه‌ها اسم بنده را زده بود. سه روز مانده به پایان تبلیغات بود. به صورت قطعی روز یکشنبه متوجه شدم دوستان اسم من را در برخی از لیست‌ها قرار دادند.
تصور من این بود که با توجه به اینکه ضلع‌های مختلف اینجا ورود دارند لیست‌ها به صورت کامل رأی نمی‌آورند. کما اینکه روز سه شنبه تقریباً با برخی از دوستان مشورت می‌کردیم برای من محرز شد که هیچیک از لیست‌ها به صورت کامل رأی نمی‌آورند.
مردم به جریان اصولگرایی اقبال نشان دادند
نظر مردم هم پای صندوق این‌طور بود که نمی‌توان گفت به هیچ لیستی رأی ندادند. نکته مهم این است که در هر حال مردم به جریان اصولگرایی اقبال نشان دادند. برخی از بگومگوها اجازه نداد این شیرینی‌ها نمود پیدا کند. در اساس این خیلی مهم است.
برای هیچ کسی این نتیجه قابل پیش بینی نبود
برخی‌ها که با انقلابی و اصولگرا مخالف هستند به اختلافات دامن می‌زدند برای اینکه این اختلافات را نهادینه کنند و اجازه ندهند بچه‌های اصولگرا توفیق پیدا کنند یعنی برای تضعیف مجلس آینده خیز برداشتند. برای هیچ کسی این نتیجه قابل پیش بینی نبود. فقط همین مقدار می‌دانستیم که شاید کامل همه لیست‌ها رأی نیاورد. تصور من این بود ولی این نتیجه را کمتر کسی می‌توانست پیش بینی کند حتی نظرسنجی‌ها نیز به این سبک نبود که تقریباً همه بدانند چه اتفاقی می‌افتد.
عده‌ای به دنبال ایجاد یک شقاق جدی بین جریان اصولگرا هستند
این نکته را همین جا تاکید کنم که تصور من این است عده‌ای از بیرون به دنبال ایجاد یک شقاق جدی بین جریان اصولگرا در اضلاع مختلف هستند البته نمی‌توانند به این نتیجه برسند چون کار برای خدا دعوا ندارد. سعدی می‌گوید دو درویش در گلیمی بخسبند، دو پادشاه در اقلیمی نگنجند! روشن است و واقعیت این است دوستانی که در این حوزه هستند افراد متقی و با تقوا هستند، برداشت من این است که کار برای خداست و اگر کار برای خدا و کشور و مردم باشد دعوا ندارد. دیگران از بیرون تحریک می‌کنند و باید مراقبت کرد که در این دام نیفتیم. اگر مسئله‌ای وجود دارد در بین همین جریان است و اختلافات درون خانواده است یعنی گفتگوی درون خانوادگی است که حل می‌شود.
برخی تصور می‌کنند می‌توانند اینها را به مجلس سرایت دهند و مجلس بعدی را می‌خواهند از ابتدا درگیر حواشی کنند، به نظرم این افراد توفیق پیدا نمی‌کنند مخصوصاً الان که حکم آقا نیز وجود دارد. چون آقا حکم فرمودند همه باید مراقبت کنیم. ممکن است بنده مصاحبه کنم و حرف‌های تندی بیان کنم و جامعه نیز اینها را بپسندد ولی آیا مصلحت کشور و ولایت پذیری این را اقتضا می‌کند که حرف‌های تندی بیان کنیم؟ به همین دلیل به دنبال حرف‌های تندی که جلب توجه کند نیستم. در آستانه انتخابات هستیم و برخی دوست دارند حرف‌های تندی بیان کنند که جلب توجه کنند. من این رفتارها را خلاف ولایت پذیری می دانم. آقا حکم فرمودند و به همین علت همه باید پرهیز کنیم.
به نظر شما ائتلاف «شانا» با پایداری مجدد شکل می‌گیرد؟
من این مسائل را نمی دانم و ابتدا هم بیان کردم. در لایه تصمیم گیری در این حوزه‌ها نیستم. باید جلو برویم و ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. ۳۲ نفر معرفی شدند، هم «شانا»، هم پایداری، هم امنا و هم صبح ایران گفتند ما می‌خواهیم گزینه‌های مناسبی را به جامعه ارائه دهیم. گزینه‌هایی که بتوانند خواسته‌های مردم را بهتر عمل کنند و برای مجلس مفیدتر باشند الان نیز بین دوستان است و بنشینند و به هر نحو افرادی را معرفی کنند. دایره هم کمی کمتر است و به اندازه فاز اول ۳ هزار و خرده‌ای نیستند. کار به نسبت دور اول مشکل نیست. همه اینها باید بنشینند و با هم به تصمیمی برسند که به مصلحت کشور باشد. این مسئله مهم است. من نمی دانم امنا چه تصمیمی می‌گیرد، نه می دانم صبح ایران چه تصمیمی می‌گیرد و نه از «شانا» اطلاعی دارم. از این چند ضلعی که بیان کردم را اطلاع ندارم.
حتی برای دور بعدی هم شما برنامه‌ای ندارید در لیستی باشید؟
من بیان کردم، در تهران لیست‌ها و گروه‌ها با هم توافق می‌کنند که من این کار را نکردم.
نزدیکی فکری شما به کدام لیست است؟
همه اطراف من را قبول دارند. برخی به من محبت داشتند و برخی می‌گفتند نمی‌دانستیم از تهران کاندیدا شدید. برخی از دوستان به صراحت این را بیان کردند.
امکان این بود که در لیست امنا حضور داشته باشید؟
صریح اللهجه البته مؤدب در مجلس هستم. روی اصول خود محکم ایستادم و فنی هم هستم. همه این را در مجلس می‌دانند. در عین حفظ مواضع انقلابی و پرکاری، اطراف مختلف به بنده محبت داشتند.
چرا از دلیجان به حوزه تهران آمدید؟
علت عمده این بود که گمان می‌کردم اگر بیشتر مطالعه کنم شاید برای کشور مفیدتر باشم. تجربه گران سنگی داشتم، رشته تحصیلی من حقوق بود و تحصیلات حوزوی هم به من کمک کرده است و وقت بسیاری برای مجلس گذاشتم. فکر می‌کنم هیچ نماینده‌ای به میزان من پیشنهادات نداشته است. حتی پیشنهاد مصوبی که داشتم یعنی فاصله چند ده برابری است و در مجلس تصویب شده است. فاصله پیشنهادات من با نفر دوم چند ده برابری است یعنی اگر پیشنهادات من ۷۰ تا باشد نفر دوم ۱۵-۱۴ تا است.
محور بعدی کارکردهایی است که مجلس آینده لازم است در امور مملکتی و حکومتی به صورت داشته باشد، به عقیده شما نماینده‌ای که وارد مجلس آینده می‌شود باید چه چیزها و موضوعاتی را بیشتر مدنظر خود قرار دهد؟
مجلس آینده باید روحیه انقلابی را حفظ کند
مطالب مختلف است. اساس این است که مجلس آینده باید روحیه انقلابی را حفظ کند. این بدین معنا نیست که کار را رها کند یعنی اگر روحیه انقلابی نداشته باشند کار رها می‌شود. شاهد بودیم کسانی روحیه انقلابی نداشتند یکسال از مجلس گذشت تماشاچی شدند، در مجلس بودند ولی تنها جسم آنها در مجلس بود. در مجلس به عنوان عنصر پویا و فعال نبودند.
روحیه انقلابی داشتن به این معناست که همه ممکن است ادعا کنند انقلابی هستم. انقلابی گری چند پیش نیاز دارد. یکی از پیش نیازها این است که پرکار باشند، ساده زیست باشند، برای خدا کار کنند، سراغ نظام مسائل کشور برود، مطالعه داشته باشد. نماینده‌ای که صبح ببیند دستور جلسه چیست و بعد رأی بدهد و نگاه به دست این و آن کند نمی‌تواند به عنوان نماینده انقلابی باشد.
نظام مسائل کشور را باید بشناسد، جریانات حاکم بر جهان را بشناسد. چون اگر دید کلی در آن طرف نداشته باشد گاهاً گم می‌شود. مجلس جایی است که بسیاری در دوراهی‌ها گم می‌شوند. در مجلس هر روز دوراهی است، گاهی هر لحظه دوراهی است و باید مراقبت کند مشکلی ایجاد نشود. شناخت جدی از مسائل کشور داشته باشد، راه حل برای تک تک اینها را جست وجو کند. اینکه بگویم راه حل داشته باشد بلوفی بیش نیست چون کسی جامع نیست. در مجلس ظرفیت‌هایی وجود دارد که می‌تواند جست وجو کند. مثلاً می‌تواند با مرکز پژوهش‌ها تعامل داشته باشد. به صراحت بیان کنم تعداد انبوهی از نمایندگان از ظرفیت مرکز پژوهش‌ها استفاده نمی‌کنند. بخاطر اینکه خود را درگیر سایر مسائل کردند کار اصلی مجلس بازمانده است.
مجلس بعدی دو سه اولویت باید داشته باشد. یکی از اولویت‌ها در مجلس بعدی این است که تولید در کشور باید جان بگیرد. همه شعار مقابله با تورم را می‌دهیم و هر کسی برای خود راهکاری دارد. راه چیست؟ برای اینکه مسئله من روشن شود یک مطلبی را بیان کنم که در ۵۰ سال گذشته میزان تولید در کشور حدود ۵۰ درصد افزایش پیدا کرده است ولی نقدینگی در کشور ۱۱ هزار درصد شده است. این به معنای تورم است. برای اینکه این نقدینگی را مدیریت کنیم که تورم در کشور کنترل شود باید تولید را فربه کنیم.
مجلس یازدهم این مسیر را شروع کرد یعنی حمایت‌هایی داشت ولی این حمایت‌ها باید تکمیل و تقویت شود و گاهی مواقع در برخی عرصه‌ها غفلت شده و این غفلت‌ها باید جبران شود. نکته دیگر قانون نظام بانکداری در کشور است. یکی از سرچشمه‌های تورم در کشور بانک‌ها هستند، مخصوصاً بانک‌های خصوصی! یکی از اولویت‌های مجلس بعدی این است که باید این مسیر را هر چه سریع‌تر اصلاح کند.
در حال حاضر میزان نقدینگی که بانک‌های خصوصی تولید می‌کنند بسیار بیشتر از نقدینگی است که بانک مرکزی دارد. بانک مرکزی اشرافی ندارد، رها شده است. البته از دوره دوم خرداد در سال ۱۳۸۰ یعنی دولت آقای خاتمی این معضل و سرطان بانک خصوصی شروع شد و برخی از آقایان که امروز شعار می‌دهند نقش خود را زیر غبار این شعارها کتمان می‌کنند. اینها باید بگویند منشأ این اتفاقاتی که افتاده چیست. این اتفاقات یک شبه حادث نشده است. ریشه یابی کنید خیلی از این آقایان خود نقش داشتند.
نظام بانکداری و قانون بانک مرکزی یکی از مواردی است که مجلس بعدی باید پیگیری کند است البته مجلس یازدهم شروع کرد و یک رفت و برگشتی بین مجلس و شورای نگهبان بود و امیدوارم نهایی شود البته من فکر می‌کنم قانون بانکداری در مجلس دوازدهم باید اصلاح شود. واقعیت این است که قانون بانکداری در عملیات، نه در قانون، ربوی است و معضلاتی که بیان کنم غیر از ربوی بودن ریشه تورم در کشور است.
بانک‌ها همچون قارچ گوشه و کنار روییده اند و نظارتی بر اینها نیست
در زمان جنگ تورم این میزان نبود. جنگ بود و فروش نفت ما بدتر بود ولی تورم این میزان نبود. بانک‌ها همچون قارچ گوشه و کنار روییده اند و نظارتی بر اینها نیست. نظارت نیست یعنی نقدینگی تولید کردند و به سمت تولید نرفته است و به سمت بازارهای مختلف که عمدتاً دلالی است رفته است. یکی از مواردی که مجلس یازدهم شروع کرد ولی تکمیل نکرد قانون معادن است. بالاخره مقام معظم رهبری معدن به جای نفت را اشاره کردند.
برای اینکه مسئله باز شود اشاره کنم که ۷ درصد منابع شناخته شده مس دنیا در ایران است. سوال این است که چقدر درآمدزایی برای کشور داشتند؟ اینها منابع کشف شده است. منابع غیر کشف شده زیاد است. در بحث فلزات ظرفیت فوق العاده ای داریم. مثلاً در حوزه معادن در بحث استخراج معادن با مشکل مواجه هستیم که ماشین آلات نداریم. در دنیا معادنی که عمق هزار و هزار و ۵۰۰ زیر زمین هستند استخراج می‌شوند. ما حداکثر ۵۰۰ متر می‌توانیم استخراج کنیم. برخی از قوانین دست و پاگیر بوده است و تصور کنید فلان کارخانه که ماشین آلات راهداری می ساخته می توانسته ماشین آلات معدنی در این عمق بسازد ولی نساخته و همین باعث شده در این بخش عقب ماندیم.
قانون معادن در مجلس یازدهم شروع شد و در کمیسیون‌ها چکش کاری شد و خیلی هم کار شد. ولی نتوانستیم این را نهایی کنیم. آن چیزی که در مجلس دوازدهم باید پیگیری شود اصلاح آئین نامه مجلس است. شاید برخی بگویند اصلاح آئین نامه مشکل مردم نیست. اتفاقاً همین مشکل مردم است. وقتی آئین نامه مجلس اصلاح نشد کارکرد مجلس به شدت در حوزه‌های مختلف پایین می‌آید و دود همین به چشم مردم می‌رود یعنی در مجلس یازدهم شروع شد و بخش‌های جدی از آئین نامه تغییر پیدا کرد ولی لازم بود و کافی نبود و نسبت به آنچه باید انجام می‌شد کمتر بود.
یکی از موارد و اولویت‌ها که باید از ابتدا در مجلس ورود کنیم برای اینکه کارایی مجلس به شدت افزایش یابد همین است. در آئین نامه تقسیم کمیسیون هاست که سلیقه‌ای و لابی گری است. از ابتدا مجلس در کانالی می‌افتد که این کانال در نهایت باعث می‌شود مجلس شاید نتواند برای مردم و کشور اقداماتی که در نظر داشت انجام دهد یعنی ابتدای مجلس همه کمیسیون‌ها و مجلس اولویت‌های کشور را لیست می‌کنند و همه مجالس این چنین بود یعنی چیز جدیدی نیست. این اولویتی که لیست کردن پایان مجلس وقتی لیست می‌کنیم نمره ۲۰ و حتی ۱۸ و حتی ۱۵ نیست. نسبت به اولویت‌هایی که بیان شده است ممکن است نمره پایین‌تر باشد. علت این است از ابتدا یعنی از همان لحظات آغازین مجلس، مجلس در ریلی می‌افتد که این ریل به ناچار آن نتیجه‌ای که غیرقابل دفاع است را به بار می‌آورد.
در تقسیم کمیسیون به لحاظ تخصص‌ها، تجربه و غیره نیست. بسیاری از افراد در فلان کمیسیون رفته‌اند بخاطر اینکه قدرت لابی گری بیشتری داشتند. مثلاً کمیسیون اقتصادی مجلس ۵-۴ اقتصاددان بیشتر ندارد و مابقی اصلاً تحلیل درستی از مسائل کلان اقتصاد ایران و جهان، معضلات اقتصادی کشور ندارند. کسی که وارد کمیسیون اقتصادی می‌شود بسیار مهم است. این کمیسیون مهمی است. دود این امر به چشم مردم می‌رود. یکی از مواردی که به نظرم اولویت‌های مجلس بعدی است حتماً پیگیری این موضوع است.
قانون شرکت‌های دانش بنیان را در مجلس فعلی تغییراتی دادیم. اتفاقاً این قانون خیلی از معضلات کشور را حل کرد. این قانون نواقصی دارد. این قانون نواقصی دارد و باید قوانین تکمیل شود. با حجم عظیمی از دانشگاهیان که نخبه هستند مواجه هستیم. اینها کجا قرار است بروند. اینها را به عنوان کارمند استخدام می‌کنیم و این اسراف منابع انسانی کشور است. باید از این حوزه یعنی از این حوزه آسیب زا به نحوی خارج شویم. راه آن تقویت شرکت‌های دانش بنیان است. مجلس یازدهم شروع کرد. منابع بسیار خوبی هم برای این امر اختصاص داد. اتفاقاً حضرت آقا نیز از این قانون مجلس تشکر کردند. یکی از مواردی که آقا تشکر کردند در این مورد بود.
من همین جا بیان کنم که بالاخره حضرت آقا از مجلس یازدهم تعریف کرده و اعتقاد دارند این مجلس انقلابی است. این اهمیت دارد. اینکه بیان کردم رویکرد انقلابی را مجلس باید حفظ کند. بخاطر همین که نظر آقا این بود که رویکرد انقلابی در مجلس باید حفظ شود. یکی از موارد به نظرم بحث قانون شرکت‌های دانش بنیان است. در حوزه آب، در حوزه ناترازی انرژی که در کشور داریم، در حوزه برخی از صندوق‌های بیمه و غیره مواردی است که چالش داریم و ملس بعدی باید حتماً برای اینها تدبیر کند. در حوزه ناترازی انرژی قوانین داریم ولی نمی‌تواند این غول عظیم را مهار کند.
آسیب این در سفره تک تک مردم اثر دارد، تأمین کالاهای اساس ی مردم که مورد نیاز مردم است. بالاخره حدود ۲۳ قلم کالاست و سفره مردم باید تأمین شود. ورود خوبی مجلس فعلی داشت ولی کافی نبود و سفره بسیاری از مردم کوچک‌تر شد. باید مجلس در اینجا ورود کند. این بخش‌هایی است که به ذهنم رسید البته مفصل تر از اینهاست و می‌توان لیستی در این زمینه تهیه کرد که چه اقداماتی را باید برای مجلس بعدی تدارک دید. مجلس یازدهم چند اقدام خوب را انجام داد ولی بنده یک سرانگشتی حساب کردم ۶۰-۵۰ اقدام باقی مانده است یعنی اقدامات اساسی که مجلس بعدی باید از ابتدا کمر همت ببندد و با پرکاری و تلاش شبانه روزی کار کند تا برخی از معضلات حل شود.
در کمیسیون آموزش حضور داشتید؟
سه دوره یعنی مجلس هشتم و نهم و دهم کمیسیون آموزش بودم و در مجلس یازدهم کمیسیون صنایع بودم.
برای دوره بعدی در صورتی که رأی بیاورید برنامه شما چیست؟
رشته من به همه کمیسیون‌ها می‌خورد. در کمیسیون صنایع مواردی که قانونی شد از نظر حقوقی چکش کاری می‌کردیم، کمترین ایرادات شورای نگهبان به مصوبات کمیسیون صنایع می‌گرفت. در بحث حقوقی کمک می‌کرد. در کمیسیون آموزشی نیز در بحث حقوقی کمک می‌کردم. مسائل حقوقی را کمک می‌کردم و رشته ما طوری است که با همه کمیسیون‌ها تناسبی دارد. این دوره به ما برخی پیشنهاد دادند به کمیسیون صنایع برویم برای اینکه بتوانیم حرکتی کنیم چون بر اساس شعار حضرت آقا که شعارها را اقتصادی انتخاب کرده بودند، بسیاری کمیسیون صنایع را انتخاب کردند چون کمیسیون تولید کشور است. به همین خاطر برای کمک رفتیم. اینکه چه کمیسیونی انتخاب کنم بستگی دارد در کجا به ما نیاز باشد. هر کمیسیونی مورد نیاز باشد و بنده بتوانم انجام وظیفه کنم همانجا وارد می‌شویم.
انجام تکلیف برای ما اهمیت دارد. اینکه کجا باشیم و کجا نباشیم مهم نیست، باید نگاه خود را تغییر دهیم و برای خود کار نکنیم. اگر وارد مجلس می‌شویم برای خدا و کشور کار کنیم. خیلی از این مسائل حل می‌شود. برای خدا باشد دعوا نیست. بنده نگاه کردم جاهایی که شخصی ناراحت شدم برای خدا کار نکرده بودم. یعنی آنجایی که خودم دیدم کار برای خدا نبود والا ناراحتی و گلایه مندی ندارد. آمده‌اید کار کنید و جهاد کنید.
امیدوار خدای متعال به همه توفیق تکلیف شرعی بدهد. در هر حال هر کجا هستیم به تکلیف خود عمل کنیم و کار برای دیگری انجام دهیم، نه برای خود! ما محور نیستیم. تصور نکنیم ما نباشیم عالم بهم می‌ریزد. این فرصتی است که خدای متعال گذاشته و ما امتحان می‌شویم که چه می‌کنیم. آیا از این میدان سخت امتحان سربلند بیرون می آییم یا خیر. بعد که پشت سر خود را نگاه می‌کنیم افسوس نخوریم. آخر عمر چون گاهاً هوای نفس به حدی غلبه می‌یابد که حق مطلق است. ما حق مطلق هیچکدام نیستیم و به هر کیفیت اشکالاتی داریم. انسان خطاهای فراوان دارد. طوری نشود که بعداً نتوانیم پاسخ دهیم. ما مدیون امام و شهدا هستیم. شعار ما این بود که تابع امر ولی هستیم.
اگر ولایت فقیه را قبول نداشته باشیم نشستن بر این صندلی‌ها مشروع نیست. این جنبه اعتقادی ماست. اگر این‌طور باشد در عمل است و بحث در عمل است والا در شعار همه یکسان هستیم. در عمل باید کاری کنیم کسی که بیرون ام را قضاوت می‌کند برداشت متفاوتی از ما در این حوزه‌ها نداشته باشد. ان شاالله به نحوی حرکت کنیم که مدیون امام و شهدا نشویم. جانبازان و ایثارگران ما را نگاه می‌کنند و اگر آه از ته دل بکشند و دل آنها از رفتارهای ما بسوزد چطور می‌خواهیم پاسخ دهیم.
ان‌شاالله بتوانیم در مقابل زیادی خواهی دشمن بایستیم. دشمنان زیاده خواهی می‌کنند و کشو را به سمتی حرکت می‌دهند که دشمن را مأیوس کنیم.