چند سالی است که وابسته شدن زندگی روزمره مردم به اینترنت، محصولی به نام «اسنپ» و «تپسی» را در سطح شهرها و کلان‌شهرها به بار نشانده است. این دو برنامه زنگ‌خور آژانس‌های قدیمی را حسابی کم کرده و کرکره خیلی از آنها را پایین کشیدند. آنها که باقی مانده‌اند هم به ناچار بعضی تماس‌هایشان را با عبارات «ماشین نداریم»، «محدوده طرح نمی‌رویم» یا «یک ساعت دیگه تماس بگیرید» پاسخ می‌دهند؛ اما امروزه شهوندان می‌توانند در اکثر نقاط شهر و در هر ساعتی از شبانه‌روز، تنها با روشن کردن گزینه «لوکیشن» به راحتی سفر کنند.
این تاکسی‌ها که به آنها، تاکسی آنلاین، تاکسی موبایلی یا تاکسی بر خط می‌گویند چند وقتی است که با سرعت فراگیر و به پای ثابت سفرهای درون شهری شهروندان تبدیل شده‌اند. شبیه تاکسی‌هایی که قدیمی نیستند؛ نه رنگ و شکل یکسان دارند، نه هنگام باران غیبشان می‌زند و نه چانه زنی و بگو مگو با مسافر را دارند؛ اما در کنار تمام این محاسن از بدو شروع به کار حاشیه‌هایی را با خود به همراه داشته‌اند و گاهی باعث ایجاد سوالات و ابهاماتی شده‌اند. این استارت‌آپ‌ها چقدر در مقابل قانون پاسخگو هستند؟ تا چه میزان بر سازوکار دو برنامه تاکسی اینترنتی نظارت وجود دارد؟
مجله مهر در پرونده «تاکسی بدون خط» آخرین حاشیه‌های تاکسی‌های اینترنتی را مورد بررسی قرار می‌دهد و می‌کوشد در این مسیر حقوق راننده و مسافر را شانه به شانه یکدیگر پیگیری کند.