خبرگزاری مهر، گروه استانها- رامین امینی زارع*؛ مقوله روابط عمومی یا به تعبیر دیگر روابط انسانی، عمری به درازای آفرینش بشر دارد و به سخنی از همان دم که آدمی بر روی زمین جنبیدن آغاز کرد، روابط او با محیط، طبیعت و هم نوعان خویش به عنوان بخش مؤثری از زیست بوم شروع شد. انسان بخرد آموخت که یگانه جایگزین جنگ و ستیز می‌تواند فصل دیگری به نام ارتباط نیز باشد.
هزاران سال راه بود تا در آخرین رویداد بی شفقت و بی تمدن نزدیک به زمانه و عصر ما، یعنی جنگ دوم جهانی به گفته ای؛ کشته‌های غیرنظامی آن تا ۵۵ میلیون تن برسد، کشته‌های نظامی نیز تا ۲۸ میلیون شامل ۵ میلیون اسیر جنگی برآورد شده است که مایه شرمساری بشری است که قرار بود اشرف آفریدگان باشد. این ستیز هستی سوز پایان یافت و بشر اعلامیه جهانی حقوق بشر که یک پیمان بین‌المللی است را در انجمن عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در پاریس به تصویب رساند.
شاید این اعلامیه دستاورد مستقیم جنگ جهانی دوم بوده و برای نخستین بار حقوقی که تمام انسان‌ها سزاوار آن هستند را به صورت جهانی بیان می‌دارد، در نتیجه حقوق بشر به حقوقی گفته می‌شود که همگان در همه زمان‌ها و مکان‌ها از آن برخوردارند و ارتباطات آنان بر مدار و با رعایت آن باید تنظیم شود، مفاد این اعلامیه حقوق بنیادی مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و ارتباطی است که تمامی انسان‌ها در هر کشوری باید از آن برخوردار باشند.
منشور بین‌المللی حقوق بشر از اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و دو پروتکل انتخابی آن تشکیل شده‌است.
بشر متمدن چاره را در ارتباطات مسالمت آمیز و هم افزا می بیند و از دل این گونه اندیشه و تفکر؛ علم، فن، هنر هشتم یا هر آن چه بنامیم به نام مقوله روابط عمومی پدید می‌آید که تنظیم گر روابط سازمان و مردم است، از سویی وکالت جامعه ذی نفعان را بر عهده دارد و از دیگر سو مدافع منافع سازمان و مترجم مطلوبات آن به زبان عموم مردم است. روابط عمومی که با سه بخش اقتصاد مرتبط است با حفظ شاکله خویش در سه بخش صنعت، خدمات و کشاورزی رویکردی متفاوت می‌یابد و رنگی دیگر می‌گیرد.
نگارنده که سرسوزنی آشنایی با روابط عمومی بخش کشاورزی دارد؛ اقتضائات ارتباطی این بخش را متفاوت می بیند و شاید چون این بخش با موجودات زنده سروکار دارد و به نوعی مهندسی طبیعت است، جامعه ذی نفعان آن نیز از طبعی حساس‌تر برخوردارند و از این روی بسته‌های ارتباطی با آنان چه در سطح وزارت جهاد کشاورزی، بانک کشاورزی و سایر نهادهای مرتبط با این بخش مهم از اقتصاد کشور نیز باید با رعایت نکات بسیاری تهیه شود که مقال و مجال دیگری را می‌طلبد.
سخن آخر این که برخورداری از ارتباطات منطقی و سالم در جامعه ذی نفعان و سازمان و در ابعاد وسیع‌تر کلیت جامعه که در روابط عمومی تجلی می‌یابد، بخشی از حقوق اساسی و همچنین حقوق بشر به شمار می‌آید.
*دانش آموخته دانشگاه تهران و عضو انجمن روابط‌عمومی ایران