به گزارش خبرنگار مهر، ایرج خسرونیا، روز سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ در مراسم افتتاحیه سی و چهارمین کنگره جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران در مرکز همایش‌های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران، گفت: این کنگره را در حالی برگزار می‌کنیم که جامعه پزشکی در یک التهاب و ناراحتی خاص به سر می‌برد.
وی افزود: کادر درمان در گرما و سرما، زلزله، سیل، جنگ و سایر مصیبت‌ها در کنار مردم و با مردم هستند. دولتمردان و مجلسیان نه تنها نقش این زحمت کشان را از یاد بردند بلکه با تصویب قوانینی دست و پا گیر و مزاحم، مدام این قشر فرهیخته را در تنگنا قرار داده تا مجبور به خروج از گردونه درمان یا مهاجرت شوند.
رئیس کنگره گفت: این سرمایه‌های اندوخته شده به راحتی در دسترس کشورهای همجوار، اروپا، کانادا و آمریکا قرار می‌گیرد. شنیده شده بعضی از مسئولین فرمودند که مهاجرت پزشکان مهم نیست!! می‌گویند ظرفیت پذیرش دانشگاه را افزایش می‌دهیم غافل از اینکه افزایش پذیرش سال‌ها انجام شد ولی نتیجه عکس داد.
وی افزود: چرا عرصه را بر جامعه پزشکان تنگ می‌کنیم که همکاران مجبور به ترک وطن شوند یا تغییر شغل دهند.
خسرونیا ادامه داد: مهاجرت، ترک وطن، خودکشی و…، همه فریادی است که پژواک آن ناامیدی است.
وی افزود: این رویدادها معلول عوامل متعددی است که از سال‌ها پیش جامعه جوان و تحصیل کرده کشور و به خصوص پزشکان جوان را به سوی ناامیدی می‌برد.
خسرونیا گفت: یک بار برای همیشه باید به قوانین پزشکان بازگشت. استفاده از قانون و اجبار برای خدمت پزشکان را خاتمه دهید. باید قوانین اقتصاد را در سلامت هم به رسمیت شناخت. سلامت بالاتر، هزینه بالاتری دارد و این تنها به دستمزد پزشکان مربوط نمی‌شود. بیش از ۹۰ درصد آن هزینه وسایل و امکانات لازم برای درمان و سلامت است. محیطی که هزینه‌های روز آمد سلامت در آن دیده شده باشد، قطعاً باعث نشاط و امیدواری بیشتری خواهد شد.