به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بزرگداشت شهید «حسین امیرعبداللهیان» با حضور و سخنرانی «حسن شیخ الاسلامی» معاون وزیر امور خارجه، «ابراهیم محمد الدیلمی» سفیر یمن در ایران، «محمدرضا باقری» معاون پیشین عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه، حجت الاسلام امرودی مشاور فرهنگی وزیر امور خارجه، «رئوف شیبانی» سفیر پیشین ایران در تونس و لبنان و دهشیری ریاست دانشکده وزارت امور خارجه در محل دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه برگزار شد.
در ابتدای این مراسم محمدحسن شیخ الاسلامی ضمن عرض تسلیت به دلیل شهادت آیت‌الله رئیسی، حسین امیرعبداللهیان و همراهانشان، اظهار داشت: سابقه آشنایی ما با آقای امیرعبداللهیان به دوران دانشکده برمی‌گردد. شهید امیرعبداللهیان چند ویژگی مهم داشت که در کمتر کسی این ویژگی‌ها جمع می‌شود، اولاً ایشان در مسؤولیتی قرار گرفت که دانش آن را داشت. منظور دانش آکادمیک مربوط به این کار است. این خیلی امتیاز بزرگی است که آدم وارد کارهایی که دانشش را ندارد نشود.
وی افزود: اثر این دانش در نوع تحلیل و در تصمیم‌گیری‌های ایشان کاملاً مشهود بود. این به ما گوشزد می‌کند که اگر می‌خواهیم کار کنیم باید خوب بخوانیم.
معاون وزیر خارجه ادامه داد: ایشان واقعاً مدیر بود. ایشان خیلی دریادل بود و ظرفیت وجودی ایشان مشهود بود که شخصیت با ظرفیتی است. تصمیمات ایشان واکنشی و عاطفی نبود. از وجوه دیگر ممتاز مدیریتی ایشان، توانمندی در هماهنگ کردن جریان‌های مختلف بود. وی با گروه‌های مختلفی کار می‌کرد. خود ترکیب معاونت ایشان کاملاً متفاوت‌اند و کارها را خودشان هماهنگ می‌کرد.
این دیپلمات خاطرنشان کرد: ایشان از همه ظرفیت‌های جریان‌های دیگر سعی می‌کرد استفاده کند. پیشنهادات و مشورت‌های افراد را گوش می‌دادند. آخرین پیشنهاد کاربست هوش مصنوعی را در سیاست خارجی که توسط یکی از دیپلمات‌ها مطرح شده بود را بررسی می‌کردند.
وی با بیان اینکه شهید امیرعبداللهیان یک کارشناس برجسته بود، گفت: همه دیپلمات‌ها ایشان را می‌شناختند و ایشان از سطح کارشناسی پله پله بالا آمده بود و منطقه را کاملاً می‌شناخت. وی همچنین یک معلم تمام عیار بود. کلاس ایشان یکی از پرطرفدارترین کلاس‌های دانشگاه بود.
شیخ الاسلامی در پایان درباره منش و شخصیت شهید امیرعبداللهیان گفت: هرکسی با ایشان برخورد داشته حتماً تواضع و رفتار همراه با ادب ایشان را دیده است. آدم وقتی در مسئولیت اجرایی قرار می‌گیرد نمی‌تواند توقع و پیشنهادات همگان را به جا آورد، اما ایشان همیشه تا لحظات آخر پیگیر بودند. امیرعبداللهیان یک عنصری است که به این زودی‌ها فراموش نخواهد شد. مهمترین میراث وی سیاست همسایگی و دیپلماسی مقاومت است.