به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد اطلاع رسانی مرکز جامع صدور شناسنامه فرش دستباف ایران، نخستین نشست گفتوگو محور فرش دستباف ایران با هدف آسیب شناسی فرش دستباف معاصر با حضور متخصصان و هنرمندان حوزه فرش، نمایندگان وزارت میراثفرهنگی و وزارت صمت در موزه فرش ایران برگزار شد.
در این نشست گفت و گو محور، هنرمندان و پدیدآورندگان فرشهای هنری جهت بررسی ۹ اثر منتخب از ۴۰ فرش هنری به نمایش درآمده در این رویداد که تا روز پنجشنبه در موزه فرش ایران ادامه دارد، گردهم آمدند و به ارزیابی نخستین فرش هنری معاصر ارائه شده به این نمایشگاه با عنوان «جنگ و صلح» اثر امین عسلی پرداختند.
«محمدجواداینانلو»، رئیس موزه فرش ایران در نشست رویداد سرنخ اعلام کرد: عنوان سرنخ از آن جهت انتخاب شده که سرنخ کلاف سردرگم فرش را بگیریم و ببینیم کی و چگونه قرار است این کلاف سردرگم باز شود.
وی گفت: فرش از کثرت صاحب بی صاحب شده است. متولی زیادی در بخش دولتی و خصوصی دارد و اتحادیهها و ادارات کل اصناف استانها همه دست اندرکاران فرش محسوب میشوند. اما روزانه صدها قطعه فرش افغان به صورت قانونی از زابل وارد کشور میشود در بازار تهران اتیکت میخورد و به نام فرش ایرانی فروخته میشود. با این همه متولی که در صنعت فرش وجود دارد هیچکس جلوی این اقدامات را نمیگیرد.
رئیس موزه فرش اعلام کرد: چندی پیش از اداره آگاهی با من تماس گرفتند که در بازار تهران چند گونی فرش گرفتهایم و متوجه شدیم هیچکس مسؤلیت و این فرشها را بر عهده نمیگیرد. بعد از بررسی متوجه شدیم این فرشها از افغانستان و از مرز زابل وارد میشوند و به اسم فرش ایرانی در داخل ایران فروخته میشوند. پیشتر فرش چینی و افغان را در خارج از ایران با عنوان فرش ایرانی میفروختند و حالا فرش افغان را در داخل ایران به اسم فرش دستباف ایرانی به خودمان میفروشند.
وی گفت: اکنون رویداد گفتوگو محور فرش برای نخستین بار در موزه ملی فرش برگزار شده تا هنرمندان به نقد آثار خود بپردازند و دانش و آگاهی در حوزه فرش میان مردم ارتقا پیدا کند. بلکه از همین نقطه بتوان راهکارهای نوین برای باز کردن گره چالشهای فرش دستباف پیدا کرد.
با فرش ایرانی فرهنگ و سبک زندگی ایرانی صادر میشود
محمدرضا تاجر رشتی رئیس مرکز جامع صدور شناسنامه فرش دستباف ایران نیز در بخش دیگر این نشست اعلام کرد: متأسفانه صنعت، مردم معاصر را فریب داد و در فرهنگ امروزی به طور مداوم تاکید میشود که همه چیز باید سریع مصرف شود. درست است که صنعت رفاه زیادی را برای جامعه امروزی به ارمغان آورد، اما همین سرعت سبب شد ریشه خود را فراموش کنیم و رویداد سرنخ نیز به همین منظور برگزار شد تا سرنخی باشد برای رسیدن به ریشه فرهنگی در زمینه فرش ایرانی.
وی گفت: ما میتوانیم با فرش ایرانی فرهنگ و سبک زندگی خود را صادر کنیم. زمانی غرب صنعت خود را به ما صادر کرد و امیدواریم روزی نرسد که آنها فرهنگ و سبک زندگی ایرانی که همان آهسته زیستن و اندیشیدن است را دوباره به خودمان صادر کنند.
فرش ایران تحریم است
مدیرکل دفتر خدمات وزارت صنعت، معدن و تجارت با حضور در نخستین روز از رویداد گفتوگوی فرش با عنوان سرنخ اعلام کرد: مگر ما تحریم نیستیم اما چرا یکسری افراد گوشی گران که هیچ قابلیت برقراری ارتباط ندارد دست میگیرند؟ چون این گوشی برند است اما چرا فرش ایرانی که تحریم است جایی استفاده نمیشود؟
وی با خطاب قراردادن هنرمندان و کارشناسان فرش گفت: اجازه بدهید فرش صنعت شود یا حداقل صنعت تبلیغات و برندینگ به کمک فرش ایرانی بیاید.
مدیرکل دفتر خدمات وزارت صمت گفت: فرش ایرانی نیاز دارد که در طراحی و فناوری ارتقا پیدا کند.
وی گفت: گاهی نباید دنبال سرنخ بود بلکه باید دنبال ته نخ باشیم. الان دیگر این نشستها به تنهایی جواب نمیدهد و ما نیاز داریم با جامعه جهانی ارتباط برقرار کنیم و هنر را به سمت تبلیغات برندینگ و هنر ترکیبی ببریم.
تورج ژوله کارشناس و پژوهشگر فرش نیز در این رویداد گفت: حدود ۵۰ سال پیش افراد کم فهمی فکر کردند فرش یک کالا است و شروع کردند مثل یک کشف جدید حمله به بازار تبریز و همدان کرمان کردند و شروع به خرید فرش کردند. با ادامه این روند یادمان رفت اصلاً فرش چه بود؟
ژوله اعلام کرد: با مسائلی در ارتباط با فرش و قانونگذاری ها و مداخلاتی مواجه هستیم که این کلاف قشنگی که از هزاران سال پیش در ایران بافته شده بود آنقدر پیچاندن و کار به جایی رسید که در دهه ۷۰ هر وقت دولت جیبش خالی شد پایش را روی خرخره فرش گذاشت تا ارز حاصل از صادرات بازگردد و آنجا که به مخمصه میافتاد فرش گل سرسبد صادرات میشد. همه افرادی که از سالها قبل با قانونگذاری نادرست با فرش ایران چنین کردند باید پاسخگو باشند.
ژوله با اشاره به بی سابقه بودن نقد و بررسی فرش دستباف ایران اعلام کرد: تا زمانی که نقد مثبت و منفی به فرش دستباف ایران وجود نداشته باشد اتفاقی در این حوزه نخواهد افتاد و هنرمندی که بپذیرد آثارش نقد شود باید به یک بلوغ هنری رسیده باشد.